___

Ağaoğlu, O. and Metin, N. (2015). Bilim ve sanat merkezi’ne giden ve gitmeyen ilkokul 4. Sınıf ve ortaokul öğrencilerinin şiddet içeren bilgisayar oyunlarını oynama durumlarının incelenmesi. Journal of Gifted Education Research/Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi.3(2), 11-25.

Akçay, D. and Özcebe, H. (2012). Okul öncesi eğitim alan çocukların ve ailelerinin bilgisayar oyunu oynama alışkanlıklarının değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi, 12(2), 66-71.

Akçayır, G. (2013). Dijital oyunların sağlığa etkisi. M. A. Ocak. Eğitsel Dijital Oyunlar. Ankara: Pegem Akademi.

Anderson A. and Bushman, B.,J. (2001). Effects of violent video games on aggressive behavior, aggressive cognition, aggressive affect, physiologica larousal, and prosocial behavior, Iowa State University A Meta- Analytic Review of the Scientific Literature. 12(5), 22-36.

Arslan, E. Bütün, P., Doğan, M., Dağ, H., Serdarzade, C. and Arıca, V. (2014). Çocukluk çağında bilgisayar ve internet kullanımı. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hastanesi Dergisi,4(3), 195-201.

Aydoğdu-Karaaslan, İ. (2015). Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: Ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. The Journal of International Social Research, 8(36), 806-818.

Bartholow, D. B., Bushman, B. J. and Sestir, M. A. (2006). Chronic violent video game exposure and desensitization to violence: Behavioral an devent-related brain potential data. Journal of Experimental Social Psychology, 42(4), 532-539.

Bayram, N. (2015). Sosyal Bilimlerde SPSS İle Veri Analizi. Bursa: Ezgi.

Binark, M.,Bayraktutan-Sütçü, G. and Fidaner, I. B. (2009). Dijital oyun rehberi “oyun tasarımı türler ve oyuncu”. İstanbul: Kalkedon.

Büyüköztürk, Ş., Çakmak, K. E., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş. and Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. (12.Baskı). Ankara: Pegem.

Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem

Blinka, L. and Mikuška, J. (2014). The role of social motivation and sociability of gamers in online game addiction. Cybe rpsychology: Journal of Psychosocial Research on Cyberspace, 8(2), 1-6.

Burak, Y. (2013). Bilgisayar oyunlarının ilköğretim birinci kademe öğrencilerinin saldırganlık düzeylerine etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.

Burak, Y. and Ahmetoğlu, E. (2015). Bilgisayar oyunlarının çocukların saldırganlık düzeylerine etkisinin incelenmesi. International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(11), 363-382.

Çelik, H. E., & Yılmaz, V. (2013). Lisrel9.1 İle Yapısal Eşitlik Modellemesi: Temel Kavramlar. Ankara: Anı.

Demirtaş-Madran, H. A. and Ferligül-Çakılcı, E. (2014). Çok oyunculu çevrimiçi video oyunu oynayan bireylerde video oyunu bağımlılığı ve saldırganlık. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15(2), 99-107.

Donati, A. M., Chiesi, F., Ammannato, G. and Primi, C. (2015). Versatility and addiction in gaming: the number of video-game genres played ıs associated with pathological gaming in male adolescents. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking, 18(2), 275-289.

Erboy, E. (2010). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin bilgisayar oyun bağımlılığına etki eden faktörler. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.

Ergin, A., Uzun, S., U. and Bozkurt, A. İ. (2013). Tıp fakültesi öğrencilerinde internet bağımlılığı sıklığı ve etkileyen etmenler. Pam Tıp Dergisi,6(3), 134-142.

Erkuş, A. (2013). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. Ankara: Seçkin.

Festl, R., Scharkow, M. and Quandt, T. (2016). Problematic computer game use among adolescents, younger and olderadults. Addiction, 108(3), 592–599.

Fröolich, J., Lehmkuhl, G., Orawa, H., Bromba, M., Wolf, K., Dorten, A. G. (2016). Computer game misuse and addiction of adolescents in a clinically referred study sample. Computers in Human Behavior, 55(16), 9- 15.

Gökçearslan, Ş. and Durakoğlu, A. (2014). Ortaokul öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi,23(14), 419-435.

Griffiths, M. D. and Meredith, A. (2009). Video game addiction and its treatment. Journal Contemp Psychother, 9(39), 247-253.

Günay, G. (2011). Şiddet içerikli online bilgisayar oyunlarının ilköğretim öğrencilerinin saldırganlık tepkileri üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.

Horzum, M. B. (2011). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Eğitim ve Bilim,36(159), 57-68.

Horzum, M. B., Ayas, T. and Çakırbalta, Ö. (2008). Çocuklar için bilgisayar oyun bağımlılığı ölçeği. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(30), 76-88.

Lloret-Irles, D. and Morell-Gomis, R. (2015). Impulsiveness and video gamea ddiction. Health and addictions. 16(1), 33-40.

Irmak, A. Y. and Erdoğan, S. (2016). Ergen ve Genç Erişkinlerde Dijital Oyun Bağımlılığı: Güncel Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi. 1-11.

İşçibaşı, Y. (2011). Bilgisayar, internet ve video oyunları arasında çocuklar. Selçuk İletişim, 7(1), 122-130

Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kars, G. B. (2010). Şiddet içerikli bilgisayar oyunlarının çocuklarda saldırganlığa etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kaya, B. A. (2013). Çevrimiçi oyun bağımlılığı ölçeğinin geliştirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.

Kıran, Ö. (2011). Şiddet içeren bilgisayar oyunlarının ortaöğretim gençliği üzerindeki etkileri.Yüksek Lisans Tezi, Ondokuzmayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.

Kneer, J., Glock, S., Beskes, S. and Bente, G. (2012). Are digital games perceived as fun or danger? Supporting and suppressing different game-related concepts. Cyberpsychology, Behavıor, and Social Networking, 15(11), 122-135.

Kneer, J., Rieger, D., Ivory, J. D. and Ferguson, C. (2014). Awareness of risk factors for digital game addiction: ınterviewing players and counselors. IntJournal of Ment Health Addiction, 12(8), 585–599.

Köse, Z. (2013). 13-14 yaş grubu ergenlerin bilgisayar oyunlarını oynama alışkanlıklarının ve sosyalleşme durumlarının araştırılması (Kütahya İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.

Lemmens, J.S.,Valkenburg, P. M. and Peter, J. (2012). Develop-ment and validation of a game addiction scale for adolescents. Media Psychology, 12(1), 77-95.

Lieberman, D. A., Fisk, M., C. and Biely, E. (2009). Digital games for young children ages three tosix: from research to design. Computers in the Schools, 26 (3), 299–313.

Müller, K.,W., Janikian, M., Dreier, M., Wölfling, K., Beutel, M.,E., Tzavara, C., Richardson, C. and Tsitsika, A. (2014). Regular gaming behavior and internet gaming disorder in Europe anad olescents: results from a cross-national representative survey of prevalence, predictors and psychopathological correlates. Eur Child Adolesc Psychiatry, 24(3), 565–574.

Ögel, K. (2012). İnternet bağımlılığı- internetin psikolojisini anlamak ve bağımlılıkla başa çıkmak. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür.

Pala, F. K. and Erdem, M. (2011). Dijital oyun tercihi ve oyun tercih nedeni ile cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenme stili arasındaki ilişkiler üzerine bir çalışma. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 53-71.

Pallesen, S., Lorvik, I. M., Bu, E. H. and Molde, H. (2015). An exploratory study investigating the effects of a treatment manual for vıdeo game addıctıon. Psychological Reports: Mental&Physical Healt, 117(2), 490- 495.

Park, S.Y., Kim, S.M, Roh, S., Soh, M.A., Leed, S.H., Kim, H., Lee, Y. S. and Hana, D.H. (2016). The effects of a virtual reality treatment program for online gaming addiction. Computer Methods and Programs in Biomedicinec, 129(9), 99–108.

Sarahan B. Merriam. (2015). Nitel Araştırma Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber. (Edit. Selahattin Turan). Ankara: Nobel.

Smith, G. (2004). How do computer game saffect your children? Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 17(9), 72-80.

Solak, M. Ş. (2012). Ortaöğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu tutumları ile saldırganlık ve yalnızlık eğilimleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Şahin, C. and Tuğrul, M. (2012). İlköğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu bağımlılık düzeylerinin incelenmesi. Zeitschriftfürdie Welt der Türken-Journal of World of Turks, 4(3), 15-30.

Tarhan, N. and Nurmedov, S. (2011). Bağımlılık- sanal veya gerçek. İstanbul: Timaş.

Torun, F., Akçay, A. and Çoklar, A. N. (2015). Bilgisayar oyunlarının ortaokul öğrencilerinin akademik davranış ve sosyal yaşam üzerine etkilerinin incelenmesi. Karaelmas Journal of EducationalSciences,3(15), 25-35.

Wallenius, M. and Punamäki, R. L. (2008). Finnish longitudinal study on parent-child communication, sex, age and directa ggression. Journal of Applied Developmental Psychology. 29(4), 286-294.

Weber, R., Ritterfeld, U. and Mathiak, K. (2006). Does playing violent video games induce aggression? Empirical evidence of a functional magnetic resonan ceimagingstudy. Medıa Psychology, 8(3), 9–60.

Yengin, D. (2010). Dijital oyunlarda şiddet kavramı- yeni şiddet. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Yeşilyurt, F. (2014). Ergenlerin çevrim içi oyunlardaki deneyimleri ve oyuna ilişkin tutumlarının incelenmesi.Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Zorbaz, S. D., Ulas, Ö. and Kızıldağ, S. (2014). Relation between video game addiction and inter family relationships on primary school students. Educational Sciences: Theory&Practice, 15(2), 489-497.