DETERMINATION OF THE GAMES PLAYED BY PRE-SERVICE TEACHERS IN THEIR CHILDHOOD

Çocuk, yaşam için gerekli olan davranışları, bilgi ve becerileri oyun yoluyla öğrenmektedir. İnsan ilişkileri, konuşma, bilgi edinme, kadın-erkek, öğrenci-öğretmen gibi rolleri anlama, alışkanlıklar vb. olguları oyun içinde kavramakta ve benimsemektedir. Oyun, çocuğun doğumundan itibaren öğrenme surecinde birçok duyu organının beraber çalışmasını ve böylece çocuğun dünyayı daha çabuk kavramasını sağlamaktadır. Araştırmacılar oyun oynamayan ve az temasta bulunulan çocukların beyinlerinin yaşıtlarınınkine oranla yüzde 20 ila 30 oranında daha küçük olduğunu, oyuncakların nöron başına yüzde 25 daha fazla beyin sinapsını uyardığını ifade etmektedirler. Çocuğun bedensel, duygusal, toplumsal, zihinsel olarak gelişimine katkıda bulunan oyun, çocuğun dil gelişimi ve kişilik gelişimi üzerinde de etkili olmaktadır. Ayrıca oyun çocukların sindirim, dolaşım ve solunum gibi sistemlerinin düzenli çalışmasını sağlamakta ve el-göz koordinasyonuna, küçük ve büyük kas gelişimlerine yardımcı olmaktadır. Oyun ve onun aracı oyuncak çocuğun hayatının önemli bir kısmını oluşturur; kişilik ve yeteneklerini geliştirmesine fırsat vererek onu erişkin dünyasına hazırlar. Oyun çocuğun hayatında vazgeçilmez bir yere sahiptir ve her çocuğun en temel hakkıdır. Çocuk oynayarak öğrenir, oyunun çocuğun yaşamındaki yeri tartışılmaz bir konudur. Çocuklara oyun kültürünü kazandıracak olan ise okulöncesi öğretmeni ve ilkokul öğretmenidir. Yapılan literatür çalışmasında bu konuda daha önceden yapılan bir çalışmayla karşılaşılmamıştır. Alanında ilk olma özelliği taşıyan bir çalışma olduğu için önem arz ettiği düşünülmektedir. Bu çalışmanın amacı; Müzik Eğitimi, Okul Öncesi Eğitimi, Özel Eğitim, Almanca Öğretmenliği, Sosyal Bilgiler Eğitimi ve Bilgisayar Öğretmenliği Ana Bilim Dalı'nda öğrenim gören öğretmen adaylarının Fen Bilgisi Eğitimi, Matematik Eğitimi, Okulöncesi Eğitimi ve Sosyal Bilgiler Eğitimi öğretmen adaylarının çocukluklarında oynadıkları kültürel oyunları belirlemektir. Bu araştırmada betimsel tarama yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın evrenini, Necmettin Erbakan Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi; örneklemini ise 2015-2016 bahar yarıyılında öğrenim gören Müzik Eğitimi, Okul Öncesi Eğitimi, Özel Eğitim, Almanca Öğretmenliği, Sosyal Bilgiler Eğitimi ve Bilgisayar Öğretmenliği Ana Bilim Dalı'nda öğrenim gören öğretmen adayları oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak bu çalışmada, uzman görüşü alınarak araştırmacı tarafından geliştirilen öğretmen adaylarının çocukluklarında oynamış oldukları kültürel oyunların belirlenmesi (ÖAÇOKO) anketi kullanılmıştır. Veri toplama sürecinde öğretmen adaylarının kişisel bilgilerinin belirlenmesine ve çocukluklarında oynamış oldukları kültürel oyunlara yönelik sorulardan oluşan oynadım oynamadım şeklinde sorulardan oluşan anket uygulanılmıştır. Toplanan veriler SPSS 22 programı ve Microsoft Excell programı kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen sonuçlar tablolar haline dönüştürülüp yorumlanmıştır

ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÇOCUKLUKLARINDA OYNADIKLARI KÜLTÜREL OYUNLARI OYNAMA DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

The child learns behaviors, information and skills needed to live through games. Within games, children understand and internalize how human relations work, how communication occurs, how to gain access to information and roles such as man-woman, student-teacher etc. From the birth of a child, games allow the child to use many of his/her senses during the learning process and thus help the child to understand the world more quickly. Researchers have revealed that children who do not play or rarely play have brains 20 or 30 percent smaller than those of their game playing peers and toys stimulate 25% more brain synapses per neuron. Games contributing to physical, emotional and social development of children have also positive effects on children’s linguistic development and personality development. Moreover, games promote the effective functioning of children’s digestive systems, circulation systems and improve their hand-eye coordination and contribute to their small and large muscle development. Games and toys that are tools of games are an important part of a child’s life; they prepare children for the adult life by providing opportunities to develop their personalities and skills. The game has an indispensible role in a child’s life. Each child has a right to play. The child learns while playing; the place of games in a child’s life is indisputable. What inculcates the culture of game in a child is pre-school education and elementary school education. In the literature review conducted within the context of the current study, no such study has been encountered. As this is the first study on this topic in the literature, it is believed to make an important contribution to the relevant literature. The aim of this study is to determine the cultural games played with the child's of the candidate teachers who studies in Science Teaching, Math Teaching, Pre-school Teaching and Social Science Teaching by candidate teachers who studying at Musical Education, Pre-school Education, Special Education, German Literature Teaching, Social Science Education and Computer Teaching. Descriptive Survey Model is used on this study. The enviroment of this study is composed by Necmettin Erbakan University and the sample of this study is composed by the candidate teachers who studies at Musical Education, Pre-school Education, Special Education, German Literature Teaching, Social Science Teaching and Computer Teaching in the spring term of 2015-2016. As the data collection tool, the Questionnaire to Determine the Games Played by the Pre-service Pre-school Teachers and Preservice Classroom Teachers in their Childhood (OÖAÇOKO) developed by the researcher after seeking expert opinion was used. In the data collection process, a questionnaire was applied to determine the personal information of the prospective teachers and to not play a game consisting of questions about the cultural games they play in their childhood. The collected data were analyzed using SPSS 22 program and Microsoft Excell program.The obtained results will be tabulated and then interpreted

___

  • Acar, F. (2015). Geleneksel Çocuk Oyunları’nın Eğitimdeki Önemi İle Okullarda Oynanma Oranının Karşılaştırılması Hakkında Okul Müdürlerinin Görüşleri; Balıkesir Örneği. I. Uluslararası Türk Dünyası Çocuk Oyun ve Oyuncakları Kurultayı, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 14-17 Mayıs 2015, Eskişehir.
  • Akbari, H., Abdoli, B., Shafizadeh, M., Khalaji, H., Hajihosseini, S., Ziaee, V. (2009). “The Effect of Traditional Games in Fundamental Motor Skill Development İn 7-9 Year-Old Boys.” Iranian Journal of Pediatrics, 19(2): 123-129.
  • Akbaş, B., Özuslu-Ünal, S. (2016). “Oyuncaklarla Oynanan Geleneksel Gaziantep Oyunları.” Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 1(1): 25-42.
  • Aras-Toktaş, H. (2015). Türk Dünyasından Çocuk Oyunları Örnekleri. I. Uluslararası Türk Dünyası Çocuk Oyun ve Oyuncakları Kurultayı, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 14-17 Mayıs 2015, Eskişehir.
  • Arslan, C., Yücel, A.S., Güllü, M. (2010). “İlköğretim Ve Ortaöğretimde Öğrenim Gören Öğrencilerin Spor ve Oyun Alışkanlıklarının İncelenmesi.” e-Journal of New World Sciences Academy, 5(1): 28-46.
  • Artar, M., Demir, T.Ş., Çok, F. (1998).” Ankara'da Açık Alanlarda Çocuk Oyunları.” Eğitim ve Bilim, 22(107): 23- 27.
  • Başal, H.A. (2007). “Geçmiş Yıllarda Türkiye’de Çocuklar Tarafından Oynanan Çocuk Oyunları.” Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2): 243-266.
  • Can, A. (2014). “SPSS İle Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi.” 2. Baskı. Ankara: Pegem Akademi.
  • Cherney, I. D., London, K. (2006). Gender-Linked Differences in The Toys, Television Shows, Computer Games, And Outdoor Activities Of 5-To 13-Year-Old Children. Sex Roles: DOI 10.1007/s11199-006-9037-8.
  • Coşkun-Toksoy, A. (2010). “Yarışma Niteliği Taşıyan Geleneksel Çocuk Oyunları”, Acta Turcia Çevrimiçi Tematik Türkoloji Dergisi, 2(1): 205-220.
  • Dalaman, O. (2015). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının “Beden Eğitimi Ve Oyun Öğretimi” Dersine Yönelik Tutumlarının Değişik Faktörlerce İncelenmesi.” Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (36): 59-71.
  • Esen, M.A. (2012). “Geleneksel Çocuk Oyunlarının Eğitimsel Değeri ve Unutulmaya Yüz Tutmuş Ahıska Oyunları.” Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2): 357-367.
  • Gao, Z., Zhang, P., Podlog, L. W. (2014). “Examining Elementary School Children’s Level of Enjoyment of Traditional Tag Games vs. İnteractive Dance Games.” Psychology, Health & Medicine, 19(5): 605-613.
  • Girmen, P. (2012). “Eskişehir Folklorunda Çocuk Oyunları ve Bu Oyunların Yaşam Becerisi Kazandırmadaki Rolü”, Millî Folklor, 24(95): 263-273.
  • Goldstein, J. (2012). “Play in Chıldren’s Development, Health And Well-Being.” Brussels: Toy Industries of Europe.
  • Hekim, M. (2014). “Erken Çocukluk Eğitiminde Oyunların ve Hareket Eğitiminin Motor Gelişim Üzerine Etkileri.” IX. Okul Öncesi Eğitimi Öğrenci Kongresi, 8-9 Mayıs 2014 Başkent Üniversitesi, Ankara.
  • Lestari, I., Ratnaningsih, T. (2016). “The Effects of Modified Games on the Development of Gross Motor Skill in Preschoolers.” International Journal of Evaluation and Research in Education, 5(3): 216-220.
  • Mutema, F. (2013). “Shona Traditional Children’s Games And Songs As A Form of Indigenous Knowledge: An Endangered Genre.” IOSR Journal of Humanities And Social Science, 15(3): 59-64.
  • Nyota, S., Mapara, J. (2008). “Shona Traditional Children’s Games and Play: Songs as Indigenous Ways of Knowing.” The Journal of Pan African Studies, 2(4): 189-202.
  • Öğretir, A.D. (2008). “Oyun ve Oyun Terapisi.” Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 22: 94-100.
  • Özbakır, İ. (2009). “Geleneksel Türk Çocuk Oyunlarında Fonksiyonel Oyuncu „Ebe“.” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(6): 481-492.
  • Özgüner, H., Şahin, C. (2009). “Isparta Kent Merkezindeki Çocuk Oyun Alanlarının Mevcut Durumu ve Çocukların Bu Alanlara Karşı Davranış Biçimleri.” Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 1: 129-143.
  • Yamakoğlu, C. (2002). “Türkiye'de Çocuk Oyunları.” Erdem, 13(39): 543-549.
  • Yuan-Ling, T. U. (2009). “The Traditional Children’s Games in a Village of the Northwest China in the Perspective of Anthropology of Education.” Journal of Educational Science of Hunan Normal University, 4: 6.