Bu çalışmanın amacı, Almanya'da yaşayan Türkiye kökenli göçmenlerin ayrımcılık algıları ve özdeşleşme düzeyleri arasındaki "ilişkiyi" sosyal kimlik teorisi kapsamında incelemektir. Bu kapsamda, 12 ay süresince; Almanya’nın farklı şehirlerinde, 20-50 yaşarası, kadın/erkek Türkiye kökenli 101 gönüllü katılımcıyla yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Çalışmada, Avrupa Birliği (AB) Azınlıklar ve Ayrımcılık Anketi ve Özdeşleşme Ölçeği kullanılmış olup nicel araştırma yönteminden yararlanılmıştır. Ayrımcılık algısının en yüksek olduğu alanlar etnik/göçmen köken ile din/inanç boyutları olup, kişisel ayrımcılık deneyimlerinin de en fazla bu alanlarda yaşandığı bildirilmiştir. Katılımcıların, en çok emlak alanında ayrımcılık yaşadıkları, bunun yanında eğitim gibi kamu hizmetleri alırken ve iş arama sürecinde de diğer alanlara kıyasla daha yüksek düzeyde ayrımcılık hissettikleri gözlenmiştir. Yaşanan toplam 121 ayrımcılık olayının yalnızca 13 tanesi resmi mercilere bildirilmiştir. Türk kimliğiyle özdeşleşme düzeyinin, algılanan ayrımcılık ile anlamlı biçimde ilişkili olmadığı yargısına varılmıştır.