2006 VE 2018 TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMLARININ KARŞILAŞTIRMALI OLARAK DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu çalışmanın amacı yapılandırıcı yaklaşım dikkate alınarak hazırlanmış ve 2006 yılında uygulanmaya başlanan “İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı” ile 2018 yılında yayımlanan “Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar)”nı çeşitli açılardan karşılaştırmaktır. Çalışmada söz konusu öğretim programları yapıları, amaçları ve perspektifleri, ilk okuma yazma yaklaşımları, ölçme ve değerlendirme yaklaşımları, temalar ve metin sayıları, metin türleri ve metinlerin nitelikleri, öğrenme alanları ve kazanımların yapısı, kazanımların sayısı ve alanlara dağılımı, yöntem ve teknikler, metinlerde bulunması gereken özellikler, ders kitabı, çalışma kitabı ve öğretmen kılavuz kitabı ve diğer hususlar yönünden karşılaştırılmış ve değerlendirilmiştir. Çalışma tarama modelinde olup durum çalışmasına (case study) göre yürütülmüştür. Çalışmada veriler, nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesine göre toplanmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın sonunda 2006 Programı’nın ilk defa köklü değişiklikler içermesi ve kendisinden önceki programlarla karşılaştırıldığında hatırı sayılır derecede üstün özelliklerinden dolayı Türkçe öğretimine yeni bir soluk kazandırdığı tespit edilmiştir. Ancak ne kadar iyi olursa olsun çağın bir gereği olarak şartların hızla değiştiği bir dönemde zamanın gerisinde kalmamak için programların kısa aralıklarla revize edilmesi bir gerektiği, bu açıdan bakıldığında 2018 Programı’nın 2006 Programı temelinde yenilenmesinin olumlu bir adım olduğu, iki programın da bazı üstün yönleri olmakla birlikte 2018 Programı’na bakıldığında, program açısından olumlu yönde bir gidişatın olduğu vurgulanmıştır. Çalışmanın sonunda bundan sonra yapılacak öğretim programlarının daha nitelikli olması için özellikle program yapımcılarına, ikinci olarak da uygulayıcılara çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Yapılandırıcı yaklaşım, 2006 Türkçe Öğretim Programı, 2018 Türkçe Öğretim Programı, karşıaştırma, değerlendirme

PDF

___

Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de uygulanan ve değişen eğitim programlarının psikolojik temelleri. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 22, 31-46.
Atik S. ve Aykaç, N. (2017). 2009 ve 2015 Türkçe öğretim programlarının eğitim programı ögeleri açısından değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 586-607.
Aydın, E. (2017). Türkçe dersi öğretim programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. Turkish Studies-International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(28), 41-66.
Bağcı Ayrancı, B. ve Mutlu, H. H. (2017). 2006, 2015 ve 2017 Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırılması. International Journal of Language Academy, 5(7-December), 119-130.
Bayburtlu, Y. S. (2015). 2015 Türkçe dersi öğretim programı ve 2006 Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Turkish Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish and Turkic, 10(15), 137-158.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Başkanlığı (2015). Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi’nin Uygulanmasına İlişkin Usul Ve Esaslar Hakkında Yönetmelik (Karar Sayısı: 2015/5213).
Çepni, S. (2012). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık.
Davey, L. (1991). The application of case study evaluations. Practical Assessment, Research & Evaluation, 2(9), 1-2.
Duman, B. (2004). İlköğretim Türkçe programının etkililiğinin değerlendirilmesi (Konya ve Muğla örneklerinin karşılaştırılması). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 85-108.
Girgin, Y. (2011). Cumhuriyet dönemi (1929-1930, 1949,1981) Ortaokul Türkçe Öğretimi Programlarının İçerik, Genel ve Özel Amaçlarıyla Karşılaştırmalı Gelişim Düzeyi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 11-26.
Göğüş, B. (1970). Anadili olarak Türkçenin öğretimine tarihsel bir bakış. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı, Belleten, 18, 123-154.
İşeri, K., ve Baştuğ, M. (2016). Yeni Türkçe Dersi Öğretim Programının değerlendirilmesi. International Journal of Language Academy, 4(4-Winter), 17-35.
Karabay, A. (2005). Kubaşık öğrenme etkinliklerinin ilköğretim beşinci sınıf Türkçe dersinde öğrencilerin dinleme ve konuşma becerileri üzerindeki etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Kılıç, M. (2010). Stratejik yönetim sürecinde değerler, vizyon ve misyon kavramları arasındaki ilişki. Sosyoekonomi, 13(13), 81-98.
Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
MEB (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2015). Türkçe Dersi (1-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
MEB (2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Melanlıoğlu, D. (2008). Kültür aktarımı açısından Türkçe öğretim programları. Eğitim ve Bilim, 33(150), 64-73.
Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (2015). Genişletilmiş Bir Kaynak Kitap Nitel Veri Analizi. [Çev. Ed. S. Akbaba Altun - A. Ersoy (Giriş Bölümünü Çev. A. Ç. Kılınç)]. Ankara: Pegem Akademi.
Özenç, E. G. (2018). 2015 ile 2017 ilkokul Türkçe öğretim programının karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 38-50.
Sözen, E. ve Ada, S. (2018). 2005 ve 2018 4. sınıf sosyal bilgiler dersi öğretim programlarının (SBDÖP) karşılaştırılması. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 6(1), 53-71.
Temizyürek F. Ve Balcı, A. (2015). Cumhuriyet Dönemi İlköğretim Okullar Türkçe Programları. Ankara: Nobel Akademik yayıncılık.
Uğurluoğlu, Ö. ve Çelik, Y. (2009). Örgütlerde stratejik liderlik ve özellikleri. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 12(2), 121-156.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.