Ali Balcı, “Türkiye Dış Politikası” isimli eseriyle, okuyucuya dış politika konusunda farklılık arz eden bir kitap sunmaktadır. Bu farklılık kendisini ilk olarak, isminde zuhur eden iki husus üzerinden belli etmektedir. Bunlardan ilki, daha önceki benzer çalışmalarda tercih edile gelen tarzın aksine, “Türk” yerine “Türkiye” ifadesinin seçilmiş olmasıdır. Bu tercihin, bilinçli bir şekilde, “Türk” ifadesine içkin milliyetçi içerimlerin etkisinden kaçınarak, “Türkiye” ifadesine içkin bilimsel içerimi benimsemekten kaynaklandığını düşünmek mümkün; bu tavra kitabın bütününde sadık kalındığını gözlemleyebiliriz. İkincisi ise, on bir bölümden oluşan kitabın tüm bölümlerinde, her ne kadar kronolojik bir şekilde ilerlese de, ilgili dönemin sunumunun sırasıyla ilkeler, aktörler ve uygulamalara göre tasnif edilerek yapılmış olmasıdır. Değinilen bu iki farklılık, söz konusu kitabın güçlü yanları olarak tebarüz etmektedir; zira böylece, zımni bir milliyetçiliğin neden olduğu, ele alınan tarihi vakıanın bilimsel bir çalışmasının gerektirdiği objektiflik ve vakıayı olduğu gibi kabul etme zorunluluğuna riayet etme gayreti kendini belli etmektedir.