Maraton İzleyiciliğinden Aşırı İzlemeye: Netflix’in İzleme Alışkanlıklarına Etkisi

Netflix, medyanın üretim ve dağıtımında büyük değişimleri tetikleyerek “talebe bağlı görüntü” (VOD) dönemini başlatırken, izleyicilerin de televizyon ve sinema izleme alışkanlıklarında farklılaşmalar yaratmış ve bu durum izleyicilerin “aşırı izleme” pratiğini geliştirmesine neden olmuştur. Dolayısıyla Netflix, bugüne kadar alıştığımız televizyon programlarının lineer yapısının değişmesine neden olurken, izleme deneyiminde de büyük değişimlerin yaşanmasını sağlamış ve bu yönüyle hem eleştirilmiş hem de takdir edilmiştir. Bu çalışma, Netflix’in dünya çapında neden olduğu izleme alışkanlıklarındaki değişimin Türkiye’deki etkisini ortaya koymayı hedeflemektedir. Makalede öncelikle izleyici çalışmalarındaki temel yaklaşımlar tarihsel açıdan değerlendirilmiş ve dijital çağda izleyicilerin rolü kavramsal olarak ortaya konmuştur. Sonraki kısımlarda çalışma kapsamında Türkiye’deki Netflix kullanıcılarının aşırı izleme alışkanlıklarının yanı sıra, izleyicilerin Netflix’e ilişkin duygu, düşünce ve değerlendirmeleri nitel araştırma yöntemiyle analiz edilmiştir. Bu doğrultuda, Nisan – Aralık 2020 tarihleri arasında 50 katılımcıyla derinlemesine mülakatlar yapılmıştır. Edinilen bulgular sonucunda, katılımcıların genelinin Netflix tercihi nedeniyle televizyon seyretmediği ve Türkiye’deki Netflix kullanıcılarının da aşırı izleme alışkanlığına sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Netflix, Aşırı İzleme, Maraton İzleme, Platform, Televizyon

From Marathon Watching to Binge Watching: The Effect of Netflix on Watching Habits

While Netflix initiated the era of “video on demand” (VOD) media streaming by triggering transformations in media production and distribution, it also changed the habits in film and television watching, causing the audience to develop the practice of “binge watching”. Thus, as Netflix has changed the linear feature of television programs, it managed to transform the watching experience, eventually receiving mixed reactions including appreciation and criticism for its impact. This study aims to point out how Netflix’s global impact in transforming watching habits is experienced in Turkey. This article firstly undertakes a historical review on the main perspectives in audience research, and points at the role of audiences in the digital age. In the following sections, the feelings, opinions, and reviews maintained by Netflix Turkey viewers on Netflix are analyzed through a qualitative method, in addition to their binge watching habits. For this aim, in-depth interviews were conducted with 50 participants between April and December 2020. In sum, it was observed that a majority of Netflix Turkey viewers gave up their habits of television viewing and acquired binge-watching habits similar to global audiences.

Keywords:

Netflix, Binge Watching, Marathon watching, platform, television,

PDF

___

Adams, P. C. (1992). Television as gathering place. Annals of the Association of American Geographers, 82(1), 117-135.
Adorno, W.T. (2017). Kültür endüstrisi kültür yönetimi. İstanbul: İletişim Yayınları.
Aydın, O.Ş. (2007). Alımlama araştırmaları ve kültürel çalışmalar geleneğinin katkısı. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(11), 119-131.
Ateşalp, S. T. ve Başlar, G. (2020). İnternette dizi izleme pratiklerinin dönüşümü: Aşırı izleme (binge – watching) üzerine bir araştırma. Galatasaray Üniversitesi İletişim Dergisi, (32), 108-136.
Beer, D. (2013). Popular culture and new media: The politics of circulation. New York: Palgrave Macmillan.
Boyd, D. ve Crawford, K. (2012). Critical questions for big data. Information, Communication and Society, 15(5), 662-679.
Carey, J. (2008). Communication as culture. New York: Routledge.
Gerbner, G. (1969). Toward cultural indicators: The analysis of mass mediated message systems. AV Communication Review, 17, 137 – 148.
Gilbert, A. (2019). Push, pull, rerun: Television reruns and streaming media. Television & New Media, 20(7), 686-701.
Gillespie, T. (2010). The politics of “platforms”. New Media and Society, 12(3), 347-364.
Hall, S. (1997). İdeoloji ve iletişim kuramı. S. İrvan (Ed.). Medya kültür siyaset (ss.103 – 128) Ankara: Ark Yayınları.
İnal, A. (1996). Haberi okumak. İstanbul: Temuçin Yayınları.
Jenner, M. (2017). Binge-watching: Video-on-demand, quality tv and mainstreaming fandom. International Journal of Cultural Studies, 20(3), 304-320.
Karaduman, S. ve Aciyan, E. P. (2019). Netflix’in ilk Türk dizisi “Hakan Muhafız” üzerine bir alımlama analizi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 32, 669-687.
Katz, E. (2009). The end of television? The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625(1), 6-18.
Kropp, E. L. (2015). Using social scientific criteria to evaluate cultural theories: encoding/decoding evaluated. An International Journal of Pure Communication Inquiry, 3(2), 10-26.
Lazarsfeld P. F., Merton R. K. (1948). Mass communication, popular taste and organized social action. B. Rosenberg and D.M. White (Ed.). Mass culture: The popular arts in America. İçinde (ss. 117-124). New York: The Free Press.
Lobato, R. (2019). Netflix nations the geography of digital distribution. New York: New York University Press.
Mullen, M. G. (2003). The rise of cable programming in the United States: Revolution or evolution? Austin, TX: University of Texas Press.
Mutlu, E. (1999). Televizyon ve toplum. Ankara: TRT Yayınları.
Özçetin, B. (2014). Hikâyeler, televizyon ve yetiştirme: Gerbner’in medyaya karşı’sı. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, 1(2), 117-124.
Özçetin, B. (2018). Kitle iletişim kuramları, kavramlar, okullar, modeller. İstanbul: İletişim Yayınları
Özel, S. (2020). Talebe bağlı video servisleri çağında Netflix etkisi. İnsan & İnsan, 7(26), 115-138.
Pariser, E. (2011). The Filter bubble: what the ınternet ıs hiding from you. New York: Penguin Press.
Parker, G., Alstyne, M. W. Van, & Choudary, S. P. (2016). Platform revolution: How networked markets are transforming the economy and how to make them work for you. New York: W. W. Norton.
Pertierra, A.C. ve Turner, G. (2013). Locating television: Zones of consumption. London: Routledge.
Postill, J. (2010). Introduction: Theorizing media and practice. B. Bräuchler & J. Postill (Ed.). Theorizing media and practice (ss. 1–33). Oxford and New York: Berghahn.
Reckwitz, A. (2002). Toward a theory of social practices: A development in culturalist theorizing. European Journal of Social Theory, 5, 243–63.
Schatzki, T. (2001). Introduction: Practice theory. T. Schatzchi, K. Knorr Cetina, & E. von Savigny (Ed.). The practice turn in contemporary theory (ss. 1–13). London: Routledge.
Shove, E., Pantzar, M., & Watson, M. (2012). The dynamics of social practice: Theorizing. European Journal of Social Theory, 5(2), 243–263.
Schweidel, D. A. ve Moe. W. W. (2016). Binge watching and advertising. Journal of Marketing, 80(5), 1-19.
Sobchack, V. (1990). Surge and splendor: A phenomenology of the Hollywood historical epic. Representations, 29, 24-49.
Steiner, E. & Xu, K. (2018). Binge-watching motivates change: Uses and gratifications of streaming video viewers challenge traditional tv research. Convergence: The International Journal of Research intoNew Media Technologies, 26(1), 82-101.
Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2004). İletişim araştırmaları ve kuramları. İstanbul: Derin Yayınları.
Valiati, V. A. D. (2019). “Are you still watching?” Audiovisual consumption on digital platforms and practices related to the routines of Netflix users. T. Plothe and A. M. Buck (Ed.). Netflix at the Nexus Content, Practice, and Production in the Age of Streaming Television (ss. 223– 237). New York: Peter Lang.
Verini, B. (2014). Marathon viewing ıs forcing showrunners to evolve. 19 Haziran 2020 tarihinde http://variety. com/2014/tv/awards/binge-viewing-is-forcing-showrunners-to-evolve-120.122.1668/ adresinden edinilmiştir.