Halkla İlişkiler Lisans Eğitiminde Sivil Toplum Kuruluşları ile İş Birliği

Sivil Toplum Kuruluşları (STK’lar), demokratik toplumların belkemiğidir. Farklı alanlarda, bağımsız olarak sivil toplumun faydası için çalışan bu kuruluşlar Halkla İlişkiler yönetim ve uygulamaları açısından da önemli merkezlerdir. Ancak Halkla İlişkilerin toplumsal dönüşüme katkı sağlayabilmesi için kurum merkezli bir kavramsallaştırmanın dışına çıkılmalıdır. Alan yazında eleştirel ve kültürel yaklaşımlar ekseninde; postmodernizm, aktivizm gibi konularla bağlantılı, yeni bir Halkla İlişkiler kavrayışı ortaya çıkmaktadır. Halkla İlişkilerin bu tanımının işlevsel hale gelmesi, alandaki öğrencilerin eğitimlerinde sivil toplum konusunda bilinçlenmelerinin desteklenmesiyle mümkündür. Bu bağlamda çalışmada Halkla İlişkiler lisans eğitiminde mesleğin “kamu yararı” boyutuna dair öğrencide nasıl bir anlayış geliştirildiğinin bölüm-STK iş birliklerine dayanarak sorgulanması ve bu yönde öneriler getirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada Türkiye’deki Devlet ve Vakıf üniversitelerinde Halkla İlişkiler eğitimi verilen lisans programları incelenmiştir. STK’larla olası iş birliklerinin varlığı ve niteliği yapılandırılmış görüşme yöntemi ile sorgulanmış ve yüzde 43 oranında katılım sağlanmıştır. Araştırmada sonuç olarak ülkemizdeki Halkla İlişkiler bölümlerinin STK iş birliklerinin ulusal düzeyde, kısa süreli ve sürdürülebilirlikten uzak olduğu, farklı sınıf seviyelerindeki dersler kapsamında konuya yer verildiği ve en çok sağlık alanında çalışmaların yapıldığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Halkla İlişkiler Eğitimi, Sivil Toplum, Aktivizm, Postmodern Halkla İlişkiler, Sivil Toplum Kuruluşları (STK)

Co-Operating with Civil Society Organisations in Undergraduate Public Relations Education

Civil society organizations (CSOs) play a crucial role in democratic societies. These autonomous organisations, working for the benefits of the civil society in various fields, are significant hubs for Public Relations (PR) management and practice. However, as to be able to serve a social transition, PR must be conceptualized beyond a corporate-centric perspective. In the literature, a new PR understanding, associated with the concepts such as postmodernism and activism, is stemming on the axis of cultural critical tradition. To operationalize this PR definition, the students in the field should be supported to create awareness towards civil society. Within this context, this study aims to question the development of an understanding regarding the “public benefit” dimension in undergraduate PR education, based on the CSO – Department collaborations and to make suggestions thoroughly. This study reviews undergraduate PR programs of the State and Foundation Universities in Turkey. Existence of possible collaborations and their features are scrutinized via structured interviews, which were participated by 43% of the sample. In sum, it was concluded that the collaborations were at a national level, short termed and far from sustainability, the subject was included in the courses at different grade levels and the most of the studies were conducted in the field of health.

Keywords:

Public Relations Education, Civil Society, Activism, Postmodern Public Relations, Civil Society Organisations (CSOs),

PDF

___

Acı, E. Y. (2005). Kalkınma sürecinin yeni aktörleri sivil toplum kuruluşları: Kalkınma ajan(s)ları mı? Neoliberal ajanlar mı?. İstanbul: Günizi Yayıncılık
Adi, A. (2019). Protest public relations: Communicating dissent and activism – an introduction. A. Adi (Dü.), Protest public relations: Communicating dissent and activism içinde (ss. 1-11). Oxon: Routledge.
Benn, S., Todd, L., & Pendleton, J. (2010). Public relations leadership in corporate social responsibility. Journal of Business Ethics, 96, 403-423.
Bhati, A. (2013). Role of public relations for effective communications in NGOs. IJSR – International Journal of Scientific Research, 2(11), 338-340.
Biber, A. (2006). Sivil toplum örgütlerinde halkla ilişkiler. Ankara: Nobel Yayınevi.
Brill, P., & Marocco, C. (2012). Not-for-profit public relations. A. Theaker, (Ed.), The public relations handbook içinde (ss. 387-410). Oxon: Routledge.
Canpolat, N. (2013). Türkiye’de halkla ilişkiler eğitimi: Halkla ilişkiler ders programlarının değerlendirilmesine yönelik bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi – e-GİFDER, 2(2), 139-162.
Coombs, W. T., & Holladay, S. J. (2012). Privileging an activist vs. a corporate view of public relations history in the U.S. Public Relations Review, 38, 347-353.
Coombs, W T., & Holladay, S. J. (2014). It’s not just PR: Public relations in society (2nd. ed.). West Sussex: Wiley-Blackwell.
Cutlip, S., Center, A., & Broom, G. (2000). Effective public relations. NJ: Prentice Hall.
Demetrious, K. (2013). Public relations, activism and social change: Speaking up. Oxon: Routledge.
Doerfel, M. L., & Taylor, M. (2004). Network dynamics of interorganizational cooperation: The Croatian civil society movement. Communication Monographs, 71(4), 373-394.
Eilert, M., & Cherup, A. (2020). The Activist company: Examining a company’s pursuit of societal change through corporate activism using an institutional theoretical lens. Journal of Public Policy and Marketing, 39(4), 461-476.
Grunig, J., & Hunt, T. (1984). Managing public relations. NY: Holt, Rinehart and Winston. Hadenius, A., & Uggla, F. (1996). Making civil society work, promoting democratic development: What can states and donors do? World Development, 24(10), 1621-1639.
Hauser, G. (1998). Civil society and the public sphere. Philosophy and Rhetoric, 31, 19-40.
Hendrix, J. (2001). Public relations cases. Belmont, USA: Wadsworth Thompson Learning.
Holtzhausen, D. (2002). Towards a postmodern research agenda for public relations. Public Relations Review, 28(3), 251-264.
Holtzhausen, D. (2012). Public relations as activism: Postmodern approaches to theory and practice. NY: Routledge.
Holtzhausen, D. (2019). 8-Women in PR Podcast. Women in PR with Ana Adi. (A. Adi, Röportaj Yapan) SoundCloud.
Kahraman, H. (2007). Postmodernite ile modernite arasında Türkiye. İstanbul: Agora Kitaplığı.
Keane, J. (1994). Demokrasi ve sivil toplum (N. Erdoğan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Kent, M., & Taylor, M. (2002). Toward a dialogic theory of public relations. Public Relations Review, 28(1), 21-37.
Koçka, J. (2004). Civil society in a historical perspective. European Review, 12(01), 65-79.
Lamme, M., & Russel, K. M.(2010). Removing the spin: Toward a new theory of public relations history. Journalism and Communication Monographs, 11, 280-362.
Ledingham, J. A. (2003). Explicating relationship management as a general theory of Public Relations, Journal of Public Relations Research, 15(2), 181-198.
Macnamara, J., & Crawford, R. (2010). Reconceptualizing public relations in Australia: A historical and social re-analysis. Asia Pacific Public Relations Journal, 11(2), 17-34.
McKie, D., & Munshi, D. (2007). Reconfiguring public relations: Ecology, equity and enterprise. London: Routledge.
Moloney, K. (2006). Rethinking public relations. Oxon: Routledge.
Okay, A. (2003). Public relations education in Turkey. European PR News, 2(3), 19-27.
Öksüz, B. (2014). Halkla ilişkiler ve kurumsal sosyal sorumluluk ilişkisi: Halkla ilişkiler öğrencilerinin görüşlerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Selçuk İletişim, 8(3), 55-75.
Ryfman, P. (2006). Sivil toplum kuruluşları (İ. Yerguz, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
Sezik, M. (2019). Türkiye’de sivil toplum kuruluşlarının işlevleri ve sorun alanları. Research Studies Anatolia Journal, 2(4), 118-125.
sivilant.org. (tarih yok). 11.2.2020 tarihinde http://www.sivilant.org/tr/sivilant-projesi adresinden alındı.
Taylor, M. (2018). Civil society. R. Heath, & W. Johansen, (Ed.), The international encyclopedia of strategic communication içinde (ss. 1-7 ). Wiley Online Library.
Taylor, M., & Kent, M. (2017). Nation building in the former Yugoslavia. I. Somerville, O. Hargie, M. Taylor, & M. Toledano, International PR: Perspectives from deeply divided societies içinde (ss. 9-27). Oxon: Routledge.
Tokgöz, O. (2003). Türkiye’de iletişim araştırmalarında iletişim eğitimi: Elli yıllık bir geçmişin değerlendirilmesi. Kültür ve İletişim, 6(1), 9-32.
Tomlinson. (2013). Working with civil society in foreign aid: Possibilities for south-south cooperation. UNDP. China: UNDP.
Uslu, İ. (1999). Bir sosyal siyaset vasıtası olarak kâr gütmeyen kuruluşlar: ABD örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi SBE.
Wilcox, D., Ault, P., Agee, W., & Cameron, G. (2000). Public relations strategies and tactics. NY: Longman.
Yamanoğlu, M. A., Hızal, S. G., & Özdemir, P. (2013). Türkiye’de halkla ilişkiler tarihi: Kurumsallaşma yılları 1960-1980. Ankara: De Ki.