Bu çalışmada Türk sinemasının 1960 ve 70li yıllar boyunca yoğun üretim yapan yönetmenleri ve filmleri -özellikle- Lütfi Akad, Metin Erksan, Yılmaz Güney, Halit Refiğ, Osman Seden, Memduh Ün, Atıf Yılmaz’a yoğunlaşılarak değerlendirilmektedir. Güney, Refiğ, Seden ve Ün’ün çektiği filmlerin yayınlandıkları dönemde ses getirmiş olmalarına rağmen geleceğe intikal edemedikleri buna mukabil Lütfi Akad ve Metin Erksan sinemasının bugünün tartışmalarını beslemeye devam ettikleri çalışmanın savunduğu temel görüşü oluşturmaktadır. Akad ve Erksan filmlerinin kalıcılığının temel sebepleri olarak her iki yönetmenin entelektüel kimliklerinin yanısıra tarih ve kültüre odaklanmaları ve onları yorumlama kapasitelerinin yüksekliği vurgulanmaktadır.