YETİŞKİN HÜKÜMLÜLERİN ÇOCUKLUK ÇAĞI TRAVMA DÜZEYİNİN BAZI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Yetişkin hükümlülerin çocukluk çağı travma düzeyi ile bazı sosyo-demografik değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılan bu çalışmanın örneklemini; Denizli Bozkurt Kadın Açık ve Denizli D Tipi Kapalı Ceza İnfaz kurumlarında kalmakta olan, araştırmaya katılmakta gönüllü, 143 erkek 151 kadın hükümlü oluşturmaktadır. Araştırma materyalinin toplanmasında ise daha önce geçerlilik ve güvenilirliği Şar ve arkadaşları tarafından yapılmış olan çocukluk çağı travma ölçeği ve araştırmacılar tarafından hazırlanmış olan sosyo-demografik bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmanın istatiksel değerlendirmesinde, İki bağımsız grup arasında niceliksel sürekli verilerin karşılaştırılmasında man whitney-u testi, ikiden fazla bağımsız grup arasında niceliksel sürekli verilerin karşılaştırılmasında kruskall whallis testi ve sıralı verilerin değerlendirilmesinde ise kolerasyon analizi kullanılmıştır.Araştırmaya katılan hükümlülerin “duygusal istismar” düzeyi 8,558 ± 4,847 ; “fiziksel istismar” düzeyi 7,725 ± 4,986 ; “fiziksel ihmal” düzeyi 8,442 ± 3,715 ; “duygusal ihmal” düzeyi 11,136 ± 5,607 ; “cinsel istismar” düzeyi 6,310 ± 3,488 ; “CTQ toplam” düzeyi 43,143 ± 18,142 ; olarak saptanmıştır. Analizlerden elde edilen sonuçlar ise tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur

Anahtar Kelimeler:

Parmak izi uygulaması, yönetim hakkı, kişisel verilerin korunması

Examining Childhood Trauma Level Of Adult Convicts İn Terms Of Some Variables

This study which is made for the purpose of determining childhood trauma level of adult convicts and the relationship between these levels and some socio-demogpahic variables is examplified in 143 men and 151 women, currently staying in Denizli Bozkurt Women's open prison and Type-D Denizli Closed Prison and eager to volunteer in the study. Upon gathering the research material, childhood trauma scale, previously confirmed in reliability and validity analysis by Şar and friends and socio-demographic information form prepared by the researcher was used. In the statistical evaluation of the research, to compare the quantitative datas between the two independent groups, man whitney-u test; and to compare the quantitative data between more than two independent groups, kruskall whallis test and in the analysis of sequential data, correlation analysis was used. It is determined that the "emotional abuse" level is 8.558 ± 4.847, physical abuse level is 7.725 ± 4.986, physical negligence level is 8.442 ± 3.715, emotional negligence level is 11.136 ± 5.607, sexual abuse level is 6.310±3.488 CTQ overall level is 43.143 ±+ 18.142. The results taken from the analyses, are discussed in detail and made suggestions about

Keywords:

Crime , Childhood Trauma , Abuse and Neglect, Childhood Trauma,

PDF

___

AĞIRGÖTÜREN, B, (2006), Malatya Kentinde Çocuk Suçluluğu, Yüksek Lisans Tezi. İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya
AKTU, Y, (2016). Levinson’un Kuramında İlk yetişkinlik Döneminin Yaşam Yapısı. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. 8(2);162-177
AVCI, M, (2008). Tutuklu Çocuklar Üzerine Bir Araştırma: Çocukların Suça Yönelmesinde Etkili Olan Toplumsal Nedenler Ve Çözüm Önerileri. Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 11(1): 49-73
AŞKIN, M, (2005). “Kişilik ve Kişiler Arası İlişkiler”. İnsan Yolunda Davranışlar, İlişkiler, İletişim. Adem Solak (Ed.). Ankara : Pegem Yayınları
BALO, YS, (1995). Suç Mağduru Ve Suç Faili Olan Çocuklar Açısından Çocuk Suçluluğu Ve Çocuk Mahkemeleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul
BAKIRCIOĞLU, R, (2007). Çocuk Ruh Sağlığı ve Uyum Bozukluklar. Anı Yayıncılık, Ankara.
BİNBAŞIOĞLU, C, (1983). Ruh Sağlığı Bilgisi, 3. Basım, Binbaşıoğlu Yayınevi, Ankara
BİLİM, G, (2012). Çocukluk Çağı Örselenme Yaşantıları: Duygu Düzenleme, Kişilerarası Tarz Ve Genel Psikolojik Sağlık Açısından Bir İnceleme. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
COŞGUN, E, (2010). Suça Yönelen Ergenlerde Çocukluk Döneminde Örseleyici Yaşantılara Maruz Kalma Düzeyi ile Adil Dünya İnancı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Marmara Üniversitesi: İstanbul
ÇİFCİ, O, ( 1991 ). “Çocuğun Sosyalleşmesinde Ailenin Rolü”. Aile ve Toplum: Eğitim ve Kültür Araştırması Dergisi, 1( 2 ), 19-23
DÖNMEZER, S, (1994). Kriminoloji. Filiz Kitapevi , 7.Basım ,İstanbul
DEMİRKAPI, E, (2013). Çocukluk Çağı travmalarının Duygu Düzenleme ve Kimlik Gelişimine Etkisi ve Bunların Psikopatalojiler İle İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi. Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Aydın
DEMİRER, E, (2015). Reem Nöropsikiyatri Merkezi’nin Üç Şubesine Depresyon Şikayetiyle Başvuran Kadınların Çocukluk Çağı Travması Açısından Depresyon Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul
GÖKÇEARSLAN ÇİFCİ, E, (2008). Kapkaç Suçundan Hüküm Giyenlerin, SosyoDemografik Özellikleri, Sosyal Dışlanma Süreçleri, Suç Ve Diğer Sapma Davranışlar Açısından İncelenmesi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
GÖKLER, R, (2006). Eğitimde Çocuk İstismarı Ve İhmaline Genel Bir Bakış. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3, 47-76.
GÜNÇE G, (1983) “Çocuk Suçluluğu ve Aile”, Çocuk Suçluluğu ve Çocuk Mahkemeleri Sempozyumu 22-23 Haziran 1983 (Yayına Hazırlayan Doç.Dr.Esin ONUR), A.Ü.Basımevi, s. 3-4
İÇLİ, TG, ve ÖĞÜN, A. (1988). Sosyal Değişme Süreci İçinde Kadın Suçluluğu. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 5(2), 30
İÇLİ, TG, (1993). Türkiye’de Suçlular: Sosyo-Kültürel Ve Ekonomik Özellikleri, Ankara: Atatürk Kültür, Dil Ve Tarih Yüksek Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını
İÇLİ, TG, (2004). Kriminoloji. Ankara: Mart Kitapevi ve Yayınevi.
İŞERİ E. (2008). Cinsel İstismar. Çetin FÇ, Pehlivantürk B, Ünal F, Uslu R, İşeri E, Türkbay T, Coşkun A, Miral S, Motavallı N(Ed )Çocuk Ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı.1.Baskı, Ankara, Hekimler Yayın Birliği; 470-477
KARS, Ö, (1996) Çocuk İstismarı: Nedenleri ve Sonuçları Bizim Büro Basımevi, Ankara.
KIZMAZ, Z. (2013). Cezaevinden Çıkan Bazı Suçlular Niçin Yeniden Suç İşlemektedir: Elazığ E Tipi Cezaevi Örneği. Fırat Üniversitesi Harput Uygulama ve Araştırma Merkezi Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, Elazığ
KULAKSIZOGLU, A. (1998), Ergenlik Psikolojisi, Remzi Kitabevi, İstanbul.
KUNT, V.(2003). Suç Ve Çocuk. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Ankara
ODAĞ C.(2001). Nevrozlar-2. Halime Odağ Psikanaliz ve Psikoterapi Vakfı Yayınları; 43-44
ÖZEN, Ş, ANTAR, S ve ÖZKAN, M, (2007). Çocukluk Çağı Travmalarının Umutsuzluk, Sigara Ve Alkol Kullanımı Üzerine Etkisi; Üniversite Son Sınıf Öğrencilerini İnceleyen Bir Çalışma. Düşünen Adam, 20(2), 79-87.
ÖZER, G.(2014). Ebeveynlerin Çocuk Cinsel İstismarına Dair Bilinçleri, Endişeleri Ve Aldıkları Önlemler. İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi İstanbul.
POLAT, O. (2007), Tüm Boyutlarıyla Çocuk İstismarı Tanımlar I, Ankara: Seçkin Yayıncılık 1. Baskı
SAATÇİOĞLU, Ö, TÜRKCAN, S, IŞIKLI, M ve UYGUR, N (1995). Tutuklularda Depresyon. Düşünen Adam, 8(3), 18-23
SİNANİ, G.(2012). Psikiyatri Polikliniğine Başvuran Ve Ağrı Yakınması Olan Kişilerde Çocukluk Çağı Travmasının Varlığı, Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı. Uzmanlık Tezi. İstanbul.
SEVİM, T, SOYASLAN Y. (2009) Hırsızlık Suçu Faillerinin Sosyal Kültürel Ve Ekonomik Özellikleri: Elazığ Örneği. Polis Bilimleri Dergisi. 11(3). Ankara
SALTIK, D. (2011). Ankara Sincan Çocuk Eğitim Evinde Kalan Çocuk Hükümlülerin Aile İliskileri, Aile Yapısı Ve Akran Etkisinin Suça Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
ŞENTÜRK, Ü. (2006). Parçalanmış Aile Çocuk İlişkisinin Sebep Olduğu Sosyal Problemler (Malatya Uygulaması). İnönü Üniversitesi, Doktora Tezi.
ŞAR V. (1997). Kötüye Kullanım Ve İhmalle İlişkili Sorunlar. Temel Psikiyatri, Güleç C, Köroğlu E, (ed) Ankara: Hekimler Yayın Birliği Yayıncılık; 823-834
ŞAR V, ÖZTÜRK E ve İKİKARDEŞ E, (2012). Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeğinin Türkçe Uyarlamasının Geçerlilik Güvenilirliği. Türkiye Klinikleri J Med Sci, 32(4):1054-63
TEMEL, Z (2011). Suça Yönelmiş Çocukların Aile İşlevselliğinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas
TİFTİK, N, (2012). Adam Öldürme Eylemi Nedeniyle Hüküm Giymiş Kadınlarda Çocukluk Örselenme Yaşantılarına Maruz Kalma, Adil Dünya İnancı Ve Öfke İfade Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
TUİK, (2013). Adalet İstatistikleri. Erişim: (http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1070). Erişim Tarihi: 10. Mayıs. 2016.
ULUĞTEKİN, S, (1991). Hükümlü Çocuk Ve Yeniden Toplumsallaştırma, Bizim Büro Basımevi, Ankara, 96-104s
UNİTED NATİONS CHİLDREN’S FUND (UNICEF) (1986). Statistics on Children in UNICEF Assisted Countries
WORLD HEALTH ORGANİZATİON. (2006). Preventing child maltreatment: A guide to taking action and generating evidence. Erişim: (http://whqlibdoc.who.int/publications/2006/9241594365_eng.pdf). Erişim Tarihi: 11.06.2016
YILMAZ IRMAK, T. (2008). Çocuk İstismarı ve İhmalinin Yaygınlığı ve Dayanıklılıkla İlişkili Faktörler. Doktora Tezi. Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir
YAVUZER, H. (1986). Psiko-Sosyal Açıdan Çocuk Suçluluğu, İÜ Edebiyat Fakültesi Yayınları, Özlem kardeşler Matbaası, İstanbul
YILDIRIM, F,(2010) Majör Depresyon Hastalarında Çocukluk Çağı Travmasının Dürtüsellik, Öfke Ve İntihar Davranışı İle İlişkisi, Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh Sağlığı Ve Sinir Hastalıkları Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Psikiyatri Uzmanlık Tezi, İstanbul
YILMAZ, A. (2009). Çocuk İstismarı Ve İhmali: Risk Faktörleri Ve Çocukların Psiko-Sosyal Gelişimi Üzerindeki Etkileri. Civilacademy Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1).
ZEREN C, YENGİl E, ÇELİKEL A, ARIK A ve ARSLAN M.(2012). Üniversite Öğrencilerinde Çocukluk Çağı İstismarı Sıklığı, Dicle Tıp Dergisi; 39 (4): 536-541
ZEYTİNOĞLU, S. (1991). Sağlık, Sosyal Hizmet ve Hukuk Alanlarında Çalışanların Türkiye’de Çocuk İstismarı Ve İhmali Sorunu İle İlgili Görüşleri. Çocuk İstismarı ve İhmali (147-161). Ankara: Gözde Repro Ofset.
BALO, YS, (1995). Suç Mağduru Ve Suç Faili Olan Çocuklar Açısından Çocuk Suçluluğu Ve Çocuk Mahkemeleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul