Cezaların şahsiliği ilkesi bakımından imar kanununun 42 nci maddesinde belirtilen “yapının sahibi” kavramı

Evrensel bir ilke olan cezaların şahsiliği ilkesi gereğince, bir kimsenin işlediği suçtan dolayı başka birisinin cezalandırılması mümkün değildir. Herkes kendi fiilinden sorumlu tutulmalıdır. Cezaların şahsiliği ilkesi, idari yargı alanında da geçerlidir. İmar para cezaları, imar mevzuatına aykırı olarak yapıyı yapan kişiye, yani yapının sahibine verilmelidir. Yapının sahibi kavramından maksat, mevzuata aykırı olarak yapılan inşai faaliyeti yapan kişidir. İdare, yapının sahibini şüpheye yer bırakmayacak biçimde belirlemekle yükümlüdür. İmar Kanunu’nun 42 nci maddesine göre bir kimsenin cezalandırılabilmesi için ruhsatsız ya da ruhsata aykırı yapıyı yaptığının somut ve inandırıcı tespitlerle ortaya konulması gerekmektedir.

The concept of owner of the building described article 42 of the construction law from the perspective of the principle of ındividual criminal responsibility

The universal principle of individual criminal responsibility demands that no one be punished for an offense committed by someone else. Every individual must be kept responsible for their own actions. The principle of individual criminal responsibility is also applicable to administrative justice. Construction fine should be applied to the person who infringed the construction legislation, i.e. owner of the building. The owner of the building means the person who has built in violation of the legislation. The administration has the obligation to identify the owner without leaving any room for doubt. Article 42 of the Construction Law provides that the determination that a person has built without a license or in violation of the license shall be substantiated with concrete and credible evidence.

PDF

___

BAKICI, Sedat, 5237 Sayılı Yasa Kapsamında Ceza Hukuku Genel Hükümleri, Adalet Yayınevi, Ankara 2007.
COŞKUN, Şenol, “Görevli Olmayan Yargı Yerine Başvurulması Halinde İdari Dava Açma Süresi Sorunu ve Aihm’nin Mesutoğlu/Türkiye Kararı, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi (TAA’sinin 10.Kuruluş Yılı Armağanı), Temmuz 2013, S.14, s.1093-1124.
DAVUT, Şevki-COŞKUN, Şenol, İmar Planlarına Karşı Açılacak İptal Davalarında İdari Dava Açma Süresi, İÜHFM, İlhan Özay’a Armağan, C.69, S.1- 2 İstanbul 2011, s.1209-1241.
ERGEN, Cafer, İmar Davaları Rehberi, Seçkin Yayınevi, Ankara 2010.
KALABALIK, Halil, İmar Hukuku, Seçkin Yayınevi, Ankara 2010, C.2.
KALABALIK, Halil, İmar Hukuku Dersleri, Seçkin Yayınevi, Ankara 2012.
KARAVELİOĞLU, Celal, İmar Kanunu Mevzuatı, C:II, Karavelioğlu Hukuk Yayınevi, Akara 2002.
KULAK, Sercan Coşkun, “İmar Kanunu’nun 42.Maddeleri Kapsamında Yıkım ve Para Cezası”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C.XVI, Y.2012, S.4. s.249-289.
ÖNGÖREN, Gürsel - ÇOLAK Nusret İlker, İmar planları, İmar Uygulamaları ve İptal Davaları, Öngören Hukuk Yayınları, Kocaeli 2011.
ÖZDEMİR, Halit Eyüp, Nazım İmar Planları ve Uygulama İmar Planlarına Karşı İptal Davası Açma Süresi, Kazancı Dergisi, Ocak-Şubat 2012, S.89-90, s.134-152.
ŞİMŞEK, Suat, İmar Hukuku, Milli Emlak Kontrolörleri Derneği Yayını, Ankara 2010.
TAMER, Mustafa, Yerel Yönetimlerde İmar, Mustafa Tamer Stratejik Araştırmalar Vakfı Yayınları, İzmir 2010.
TUTAL, Erhan, “İmar Kanununun 42 nci Maddesinde Yer Alan “Yapının Sahibi” İbaresinin Cezaların Şahsiliği ve Belirlilik İlkeleri Bağlamında Değerlendirilmesi”, Adalet Dergisi, Y. 2013, S.46, s.81-101.
YASİN Melikşah, İmar Hukukunda İdarenin Yıkma Yetkisinin Kullanımının Usul ve Esasları, On İki Levha Yayıncılık, İstanbul 2009.
YASİN, Melikşah, “İMAR KANUNUNUN 42.MADDESİ –Anayasa Mahkemesinin İptal Kararı ve Yeniden Düzenleme Hakkında Bir Değerlendirme”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (MÜ‐ HF-HAD.) Y. 2010, C.16, S.3-4, s. 377-396.