CEVAP DİLEKÇESİ VERMEYEN DAVALININ DELİL İLERİ SÜRÜP SÜREMEYECEĞİ MESELESİ

Medeni yargıda davalı cevap dilekçesi vermek mecburiyetinde değildir. Cevap dilekçesi vermeyen davalı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 128. maddesi uyarınca davacının iddialarını inkâr etmiş sayılmaktadır. Cevap dilekçesi vermeyen davalıya delillerini ileri sürebilmesi için mahkeme tarafından süre verilip verilemeyeceği ve böyle bir davalının ne zamana kadar delil ileri sürebileceği tartışmalıdır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’yla, delillerin ileri sürülmesi bakımından, 1086 sayılı mülga Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’na kıyasla daha katı bir anlayış benimsenmiştir. Bu çalışmada cevap dilekçesi vermeyen davalının delil ileri sürme hakkının kapsamı hem ilk derece yargılaması hem de kanun yolu aşaması bakımından konuya ilişkin Yargıtay kararları ve doktrinde savunulan görüşler ışığında ele alınacaktır.

On Whether the Defendant, Who did not File a Reply Petition, will Put Forward Evidence

In civil court, the defendant is not obliged to file a reply petition. A defendand who does not submit a request for answers is considered to have denied all the facts asserted by the plaintiff (art. 128 the law on Civil Procedure 6100). It is debatable whether a defendant who has not filed a response petition can be given time by the court to put forward his evidence, and how long such a defendant can put forward evidence. With the law on Civil Procedure 6100, a stricter understanding was adopted in terms of asserting evidence compared to the former law on Civil Procedure of 1086. In this study, the scope of the defendant’s right to submit evidence, which does not submit a response petition, will be considered in the light of the decisions of the Supreme Court and the opinions defended in the doctrine on this issue in terms of both the first instance trial and the legal path stage.

___

  • Akyol Aslan, Leyla: Medeni Usul Hukukunda Cevap Dilekçesi Verilmemesinin Sonuçları, Ankara 2019.
  • Akkaya, Tolga: medeni Usul Hukuku Bakımından Boşanma Davaları, Ankara 2017.
  • Aras, Aslı: “Cevap Dilekçesi Verilmemesinin Hukuki Sonuçları”, (DEÜHFD, Prof. Dr. Şeref Ertaş’a Armağan, C. 19, Özel Sayı-2017, s. 1927-1952).
  • Arslan, Ramazan: Medeni Usul Hukukunda Yargılamanın Yenilenmesi, Ankara 1977.
  • Arslan, Ramazan/Yılmaz, Ejder/Taşpınar Ayvaz, Sema/Hanağası, Emel: Medeni Usul Hukuku, 6. B., Ankara 2020.
  • Arslan, Ramazan/Yılmaz, Ejder/Taşpınar Ayvaz, Sema/Hanağası, Emel: Medeni Usul Hukuku Pratik Çalışmaları, 17. B., Ankara 2019.
  • Aşık, İbrahim: Güncel Yargıtay Kararları Işığında Dava ve Cevap Dilekçesinin Unsurları”, (ZÜHFD, 2014, s. 145-175).
  • Atalı, Murat/Ermenek, İbrahim/Erdoğan, Ersin: Medenî Usûl Hukuku, 3. B., Ankara 2020.
  • Bolayır, Nur: “Bir Hukuk Genel Kurulu Kararı Işığında Temyiz İncelemesi Sırasında Yeni Delil Gösterilip Gösterilemeyeceği Sorunu”, (GÜHFD, 2012/2, s. 131-151), s. 141 vd.
  • Bolayır, Nur: Hukuk Yargılamasında Delillerin Toplanmasında Tarafların ve Hâkimin Rolü, İstanbul 2014, (Bolayır, Hâkimin Rolü).
  • Boran Güneysu, Nilüfer: Medenî Usûl Hukukunda Karar, Ankara 2014.
  • Börü, Levent: Medenî Usûl Hukukunda İddia ve Somutlaştırma Yükü, Ankara 2016.
  • Budak, Ali Cem/Karaaslan, Varol: Medeni Usul Hukuku, 4. B., Ankara 2020.
  • Çiftçi, Pınar: Medeni Yargılama Hukukunda İspat Hakkı ve Sınırlamaları, Ankara 2018.
  • Çiftçi, Pınar: Boşanma Davalarında Delillerin Gösterilmesine ve İbrazına İlişkin Güncel Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Kararlarının -Önemli Bir İçtihat Değişikliğinin- Değerlendirilmesi”, (DEÜHFD, C. 20, S. 1, 2018, s. 15-61).
  • Erdönmez, Güray: “Hukuk Muhakemeleri Kanunu Bakımından Delillerin Gösterilmesi ve İbrazı”, (İBD, 2013/5, s. 15-53).
  • Görgün, Şanal/Börü, Levent/Toraman, Barış/Kodakoğlu, Mehmet: Medeni Usul Hukuku, 9. B., Ankara 2020.
  • Karaaslan, Varol: Medeni Usul Hukukunda Hâkimin Davayı Aydınlatma Ödevi, 2.B., Ankara 2019.
  • Kılınç, Ayşe: “Dilekçelerin Değişimi Aşamasında Delillerin Gösterilmesi ile Delillerin Hasredilmiş Olup Olmayacağı Meselesi”, (MİHDER, 2019/1, s. 105-136).
  • Kuru, Baki: İstinaf Sistemine Göre Yazılmış Medeni Usul Hukuku Ders Kitabı, 3. B., Ankara 2019, (Kuru, Ders Kitabı).
  • Kuru, Baki: Medeni Usul Hukuku El Kitabı, C. 1, Ankara 2020, (Kuru, El Kitabı).
  • Namlı, Mert: Türk ve Fransız Medenî Usûl Hukukunda Yargılamanın Yenilenmesi, İstanbul 2014.
  • Özbay, İbrahim/Korucu, Yavuz: Hukuk Muhakemeleri Kanunu Çerçevesinde Tahkim, Ankara 2016.
  • Özekes, Muhammet: “HMK Bakımından Dava Dilekçesinde Eksiklik Halinde Yapılması Gereken İşlemler”, (DEÜHFD, 2014, C. 16, s. 263-300).
  • Özekes, Muhammet: Pekcanıtez Usul Medeni Usul Hukuku, C. II, 15. B., İstanbul 2017.
  • Özkaya-Ferendeci, H. Özden: “Davalının Cevap Dilekçesi Vermemesi Halinde M. 128’in Uygulanması ve Ortaya Çıkan Sorunlara İlişkin Çözüm Arayışları”, (MÜHFHAD, 2018/1, s. 258-269).
  • Özmumcu, Seda: “1086 Sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu ile 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Delillerin İkamesi Hakkındaki Hükümlerine Mukayeseli Bir Bakış”, (KHD, Ocak-Şubat 2013, s. 42-66).
  • Pekcanıtez, Hakan: Pekcanıtez Usul Medeni Usul Hukuku, C. II, 15. B., İstanbul 2017.
  • Postacıoğlu, İlhan/Altay, Sümer: Medeni Usul Hukuku Dersleri, 7. B., İstanbul 2015.
  • Tanrıver, Süha: Medeni Usul Hukuku, C. 1, 2. B., Ankara 2018.
  • Taşpınar Ayvaz, Sema: Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Zaman Bakımından Uygulanması, Ankara 2013.
  • Tutumlu, Mehmet Akif: “Cevap Dilekçesi Vermeyen Davalının Delil Gösterme Hakkı Düşer mi?”, (THD, C. 11, S. 120, Ağustos 2016, s. 134-138).
  • Tutumlu, Mehmet Akif: “ Cevap Dilekçesinde Gösterilmeyen Delile (Tanık) Tahkikat Aşamasında Dayanılabilir mi?”, (THD, C. 9, S. 95, Temmuz 2014, s. 116-118).
  • Umar, Bilge: Hukuk Muhakemeleri Şerhi, 2. B., Ankara 2014.
  • Yardımcı, Taner Emre: Hukuk Yargılamasında Somutlaştırma Yükü, İstanbul 2017.
  • Yıldırım, Kâmil: Hukuk Devletinin Gereği: İstinaf, İstanbul 2000.
  • Yılmaz, Ejder: İstinaf, 2. B., Ankara 2005.
  • Yılmaz, Ejder: Hukuk Muhakemeleri Şerhi, C. 2, 3. B., Ankara 2017.
  • Yılmaz, Ejder: “Hukuk Davalarında Delillerin Gösterilme Zamanı”, (Avukat Serdar Özersin’e Armağan, Ankara 2017, s. 11-25).