AVUKATLARIN GERÇEĞİ SÖYLEME YÜKÜMLÜLÜĞÜ

Taraflarca getirilme ilkesi HMK m. 25 gereğince hükme temel teşkil edecek vakıalar ve deliller kural olarak davanın taraflarınca getirilir. Hükmün isabetli olması için her şeyden önce davaya temel teşkil eden vakıaların yargılamaya gerçeğe uygun bir şekilde yansıtılmış olmaları gerekir. Kanun koyucu bunu sağlamak için dürüstlük kuralını HMK m. 29 ve onun bir parçası olan gerçeği söyleme yükümlülüğünü ihdas etmiştir. Gerçeği söyleme yükümlülüğü sadece davanın tarafları için değil, onları davada temsil eden avukatlar bakımından da geçerlidir. Avukatların müvekkillerinin menfaatlerini koruma mecburiyeti onları gerçeği söyleme yükümlülüğünden muaf kılmamaktadır. Nitekim 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 134. maddesinde görevinin gerektirdiği dürüstlüğe uygun şekilde davranmayan avukatlara disiplin cezası verileceği açıkça hükme bağlanmıştır. Avukatlık mesleğinin kamusal boyutu ve avukatın yargı erkinin kurucu unsuru olması da gerçeği söyleme yükümlülüğünün avukatlar bakımından da geçerli olmasını gerektirmektedir. Çalışmada yükümlülüğü genel olarak ele alınacak; daha sonra konunun avukatlık mesleği bakımından arz ettiği özellikler üzerinde durulacaktır

Anahtar Kelimeler:

Medeni usul hukuku, avukatlık mesleği, avukatın yükümlülükleri, dürüstlük kuralı, gerçeği söyleme yükümlülüğü

Attorneys’ Obligation to tell the Truth

As laid down in Art. 25 of Civil Procedure Code the principle of party presentation , the merits and evidences to be considered as the basis of the verdict shall be, in principle, provided by parties. To achieve one of the goals of civil procedure law, finding the truth, merits grounding the case must be presented in such a truthful way. It can be easily highlighted that it was one of the main purposes of the lawmaker to provide that statements of parties would show the truth. Hence, the lawmaker obliged the parties to tell the truth as a part of the principle of good faith Art. 29 CPC . On the other hand, not only the parties, but also their attorneys are in the scope of that rule. Besides, it cannot be claimed that the professional obligation of an attorney, protecting clients’ interests, would exclude the application of above mentioned rule. As a matter of fact, there is a provision in Attorneys’ Act which refers a disciplinary penalty for those acting against good faith in professional manner. The public dimension of that profession and its function as a constituent element of judiciary are some of the other reasons why the obligation to tell the truth is also applicable for attorneys. This paper focuses on the obligation to tell the truth, then, emphasises its special features in attorneyship profession

Keywords:

Law of civil procedure, attorneyship profession, obligations of the attorney, good faith, the obligation to tell the truth,

PDF

___

Aday, Nejat: Avukatlık Hukukunun Genel Esasları, 2. B., İstanbul 1997.
Alangoya, Yavuz: Medenî Usul Hukukunda Vakıaların ve Delillerin Toplanmasına İlişkin İlkeler, İstanbul 1979.
Alangoya, Yavuz/Yıldırım, Kamil/Deren-Yıldırım, Nevhis: Medeni Usul Hukuku Esasları, 7. B., İstanbul 2009.
Aral, Fahrettin/Ayrancı, Hasan: Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, 11. B., Ankara 2016.
Arslan, Ramazan: Medeni Usul Hukukunda Yargılamanın Yenilenmesi, Ankara 1977.
Arslan, Ramazan: Medeni Usul Hukukunda Dürüstlük Kuralı, Ankara 1989, (Arslan, Dürüstlük Kuralı).
Arslan, Ramazan/Yılmaz, Ejder/Taşpınar-Ayvaz, Sema: Medeni Usul Hukuku, 3. B., Ankara 2017.
Baumgaertel, Gottfried : “Treu und Glauben im Zivilprozess”, ZZP 86 (1973), s. 353 vd.
Baumgaertel, Gottfried: “Treu und Glauben, gute Sitten und Schikaneverbot im Erkenntnisverfahren”, ZZP 69 (1956), s. 89 vd.
BeckOK ZPO: Vorwerk, Volkert/Wolf, Christian, 25. B, 2017, (Vorwerk/Wolf/ von Selle, ZPO).
Bilge, Necip/Önen, Ergun: Medenî Yargılama Hukuku Dersleri, 3. B., Ankara 1978.
Brand, Peter-Andreas: Das Spannugsverhaeltnis zwischen Wahrheitspflicht und Verschwiegenheitsplicht (http://rae-oehlmann.de/das-spannungsverhaeltniszwischen-wahrheitspflicht-und-verschwiegenheitspflicht, e.t.: 11.09.2017).
Eisele, Hans: Die Wahrheitspflicht, Freiburg 1936.
Erdönmez, Güray: Medeni Usul Hukuku, Pekcanıtez Usul, İstanbul 2017.
Feuerich, Wilhelm/Weyland, Dag: Bundesrechtsanwaltsordnung: BRAO, 9. B., 2016.
Gerold, Horst Gerhard: Die Wahrheitspflicht im heutigen Zivilprozess, 1935.
Guldener, Max: Hukuk Muhakemelerinde Âfaki Hüsniniyet Esası (Çev. Dr. Tahir Çağa), AÜHFD 1946/2-3-4, s. 647 vd.
Guldener, Max: Schweizerisches Zivilprozessrecht, 3. B., Zürich 1979.
Gümüş, Mustafa Alper: Borçlar Hukuku Özel Hükümler, 3. B., C. II, İstanbul 2014.
Güner, Semih: Avukatlık Hukuku, 5. B., Ankara 2011.
Habscheid, Walter J.: Schweizerisches Zivilprozess-und Gerichtorganisationsrecht, 2. B., Basel/Frankfurt a.M. 1990.
Hatemi, Hüseyin/Serozan, Rona/Arpacı, Abdulkadir: Borçlar Hukuku Özel Bölüm, İstanbul 1999.
Hennsler, Martin/Prütting, Hanns: Bundesrechtsanwaltsordnung: BRAO, 4. B., 2017.
Hirtz, Bernd: “Der Umgang mit der Wahrheit im Zivilprozess”, AnwBl 12/2006, s. 780 vd.
Hug, Peter: Die Wahrheitspflicht der Parteien im Zivilprozess, Zürich 1943.
Karslı, Abdurrahim: Medeni Muhakeme Hukuku, 4. B., İstanbul 2014.
Kummer, Max: Grundriss des Zivilprozessrechts, 2. B., Bern 1974.
Lindenberg, Frank: Wahrheitspflicht und Dritthaftung des Rechtsanwalts im Zivilverfahren, Bonn 2002.
Musielak, Hans-Joachim/Voit, Wolfgang: Zivilprozessordnung, 14. B., München 2017, (Musielak/Voit/Stadler, ZPO).
Münchener Kommentar zum Zivilprozessordung, C.1, 5. B., München 2016, (MüKoZPO/Fritsche).
Naegeli, Georg: “Darf man im Prozess lügen?”, Anwaltsrevue, 6-7/2010, s. 292 vd.
Oberhammer, Paul/Domej, Tanja/Haas, Ulrich: Kurzkommentar ZPO, 2. B., Basel 2014.
Olzen, Dirk: “Die Wahrheitspflicht der Parteien im Zivilprozess”, ZZP 98 (1985), s. 403 vd.
Prütting, Hanns/Gehrlein, Markus: Kommentar ZPO, 9. B., 2017.
Rosenberg, Leo/Schwab, Karl-Heinz/Gottwald, Peter: Zivilprozessrecht, 17. B., München 2010.
Römermann, Volker/Prass, Philipp: BeckOK BORA, Grundpflichten des Rechtsanwalts, 16. B., (Römermann/Prass, BeckOK BORA).
Saenger, Ingo: ZPO Handkommentar, 7. B., 2017.
Schumacher, Hubertus: “Rechtsanwalt und Wahrheitspflicht im Zivilprozess”, Österreichisches Anwaltsblatt, 2009/10, s. 429 vd.
Schwartz, Paul: “Die Bedeutung von Treu und Glauben im Prozess und Betreibungsverfahren”, FS für Guldener, Zürich 1973, s. 291 vd.
Staab, Gerhard Walter: Die Wahrheitspflicht im Zivilprozess, Würzburg 1973.
Stein, Friedrich/Jonas, Martin: Kommentar zur Zivilprozessordung, 23. B., Tübingen 2014, (Stein/Jonas/Leipold).
Sungurtekin Özkan, Meral: Avukatlık Mesleği, Avukatın Hak ve Yükümlülükleri, İzmir 2012.
Tandoğan, Halûk: Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, C. II, İstanbul 1987.
Tanrıver, Süha: Medeni Usul Hukuku C. I, Ankara 2016.
Taşpınar, Sema: “Medeni Usul Hukukunda Amaç Sorunu”, Av. Dr. Faruk Erem Armağanı, TBB Yayınları, Ankara 1999, s. 759 vd.
Tercan, Erdal: “Medeni Usul Hukukunda Gerçeği Söyleme Yükümlülüğü”, SÜHFD, Prof. Dr. Şakir Berki’ye Armağan, Konya 1996/1-2, s. 181 vd.
Thomas, Heinz/Putzo, Hans: Zivilprozessordnung, 36. B., München 2015, (Thomas/Putzo/Reichold).
Thum, Kai: “Sachlichkeitsgebot und Wahrheitspflicht- Zu den berufsrechtlichen Grenzen des Anwaltsberufs”, BRAK-Mitt. 2/2005, s. 60 vd.
Umar, Bilge/Yılmaz, Ejder: İsbat Yükü, 2. B., İstanbul 1980.
Üstündağ, Saim: Medeni Yargılama Hukuku, 7. B., İstanbul 2000.
Vogel, Oscar/Spühler, Karl: Grundriss des Zivilprozessrechts und des Internationalen Zivilprozessrechts der Schweiz, 7. B., Bern 2001.
Von Hippel, Fritz: Wahrheitspflicht und Aufklaerungspflicht der Parteien im Zivilprozess, Frankfurt 1939.
Welzel, Hans: Die Wahrheitspflicht im Zivilprozess, Berlin und Leipzig 1935. Yılmaz, Ejder: Islah, 4. B., Ankara 2013.
Zevkliler, Aydın: Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, 10. B., Ankara 2008.
Zöller, Richard: Zivilprozessordnung, 31. B, Köln 2016, (Zöller/Greger).