Türkçenin çok mühim bir kolu olan Karakalpak şivesi ancak son zamanlarda tetkik mevzuu olmuştur. N. Â. Baskakov'un Ruslar için yazdığı küçük Karakalpak gramerinden (Kratkaya grammatika kara-kalpakskogo yazıka Törtkül. 1932) sonra Karl H. Menges Qaraqalpaq Grammar. Part one: Phonology (New York, 1947. XVIII. + 110 s.) adiyle Karakalpak fonetiği üzerinde mühim bir eser meydana getirmiştir. Bundan sonra Stefan Wurm'un The Karakalpak Language (Ânthropos, SLVI, Posieus [Fribourg], 1951, s. 487-610) başlıklı uzun makalesi çıkmıştır. Bn eserler, karakalpakça hakkındaki bilgilerimize bir temel teşkil etmekle beraber, nisbeten mahdut bir malzemeye dayan-