1848 yılında fahri şehbenderlerin atanmaya başlanması vasıtasıyla resmi bir hüviyyet kazanan Osmanlı - Hindistan ilişkileri, 1870 yılında Osmanlı Baş Şehbenderliği’nin açılmasıyla tam anlamıyla kurumsallaşmıştır. Osmanlı Devleti’nin Hindistan, Türkistan ve Güney Asya bölgelerindeki en önemli temsiliyet merkezi olan Bombay Osmanlı Şehbenderliği, I. Dünya Savaşı itibariyle etkinliğini kaybetmiş, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla birlikte ilga edilmiştir. Siyasi-dini, sosyal, ekonomik ve özellikle Pan-İslamist politika doğrultusunda faaliyetler yürüten baş şehbenderlerin merkeze yazmış oldukları raporlar, Bombay Osmanlı Şehbenderliği’nin tarihi önemini ortaya koymaktadır.