XVI. yüzyıl, Osmanlı İmparatorluğunun siyasî ve askerî gücü kadar diğer bütün sahalarda da zenginleştiği önemli bir devresini teşkil eder. Kültür ve sanat faaliyetlerinin yanısıra edebiyatın veşairlerin had safhada rağbet gördüğü bu devrede Türk şiiri İran tercüme ve taklitçiliğini bırakarak yeni ve orijinal eserler meydana getirmeye, mahallî motifler geliştirmeye yönelmiştir.