Sosyoloji literatüründe toplumsallaşma; bireyin toplumsal deneyimleri öğrenmesi, içselleştirmesi, kişiselleştirmesi yani ferdin toplumun bir üyesi olarak o toplumda yer edinmesi çeklinde tanımlanmaktadır (Fichter, 1996: 28). Bir başka ifadeyle; toplumsallaşma, “insanın psikolojik varlıktan sosyal varlığa doğru geçişini meydana getiren bir dizi süreçler toplamıdır.” (Celkan, 1996: 57). Bu boyutuyla siyasal sistem açısından bakıldığında siyasal toplumsallaşma; siyasal toplumun varlığını sürdürebilmesi için, siyasal değer, inanç, kural, eğilim ve davranış kalıplarının sisteme yeni dahil olan fertlere aktarılması süreci olarak tanımlanmaktadır (Dursun, 2002: 217). Toplumsallaşma sürecinin bir parçası olarak tanımlanan siyasal toplumsallaşma, çocukluk döneminden itibaren başlayan bir siyasal sisteme bağlanma sürecini ifade etmektedir. Bu sisteme bağlılık, talepleri karşılamakta güçlük çeken ve ciddi bunalım dönemleri geçiren sistemlerin varlıklarını sürdürebilmek için ihtiyaç duydukları en büyük güç olarak karşımıza çıkmaktadır (Alkan ve Ergil, 1980: 14). Çünkü; sanılanın aksine siyasal toplumsallaşma sadece mevcut siyasal sistemi destekleyici bir etki ve süreç değil, aynı zamanda karşıt siyasal kültürel gruplar tarafından yürütülen ve yeni nesillere aktarılan yıkıcı etkiye de sahiptir (Alkan, 1989: 51). Bu noktada eğer mevcut sistem siyasal toplumsallaşma süreç ve ajanlarını kontrol altında tutamazsa karşılaştığı ilk krizde karşıt siyasal kültür tarafından ortadan kaldırılma tehdidi ile yüz yüzedir. Dolayısıyla modern devletin en önemli önceliklerinin başında bireyin siyasal toplumsallaşmasında aktif bir rol almak oluyor. Siyasal toplumsallaşma ajanları kontrol altında olduğu oranda siyasal sistem geleceğini garanti altına almış olacaktır. Klasik siyasal toplumsallaşma ajanları büyük ölçüde devlet kontrolünde işlevini sürdürmektedir. Özellikle okul, modern ulus devletin siyasal toplumsallaşmada bireylere en etkin ulaşabildiği ajan görevini yürütmektedir. Fakat 2000’li yıllar ile yaşanan internet erişim ve kullanımındaki yaygınlaşma sosyal medyayı yeni bir siyasal sosyalleşme ajanı olarak ortaya çıkarmıştır. Sosyal medyanın diğer toplumsallaşma ajanlarından ayrıldığı en önemli özelliği ise modern devletin kontrolünün dışında olmasıdır. Aslında salt bu özellik bile bu çalışmanın konusunu teşkil eden yeni bir siyasal toplumsallaşma ajanı olan sosyal medyanın aslında kurulu siyasal sistemler için nasıl bir riski beraberinde getirdiğini ortaya koymaktadır.

Socialization in the sociological literature; It is defined as the individual's learning, internalizing and personalizing social experiences, that is, the individual's taking a place in that society as a member of the society (Fichter, 1996: 28). In other words; socialization "is the collection of a series of processes that bring about the transition of man from psychological to social being." (Celkan, 1996: 57). In this aspect, political socialization is defined as the process of transferring political values, beliefs, rules, tendencies and behavior patterns to individuals who are newly included in the system in order to sustain the existence of the political society (Dursun, 2002: 217). Political socialization, which is defined as a part of the socialization process, refers to the process of being attached to a political system starting from childhood. Adherence to this system emerges as the greatest power needed by systems that have difficulties in meeting the demands and undergo serious crisis periods in order to survive (Alkan and Ergil, 1980: 14). Because; Contrary to popular belief, political socialization is not only a supportive effect and process of the current political system, but also a destructive effect carried out by opposing political cultural groups and transferred to new generations (Alkan, 1989: 51). At this point, if the current system cannot control the processes and agents of political socialization, it faces the threat of being eliminated by the opposing political culture in the first crisis it encounters. Therefore, one of the most important priorities of the modern state is to take an active role in the political socialization of the individual. As long as the agents of political socialization are under control, the political system will guarantee its future. Classical agents of political socialization continue to function largely under state control. In particular, the school acts as the agent through which the modern nation-state can reach individuals most effectively in political socialization. However, the widespread use of internet access and use in the 2000s has revealed social media as a new political socialization agent. The most important feature of social media that differs from other socialization agents is that it is beyond the control of the modern state. In fact, this feature alone reveals what kind of a risk the new media, which is a new political socialization agent, actually brings with it for established political systems.