YARATICI DRAMA ETKİNLİKLERİNİN TÜRKÇE ÖĞRETMEN ADAYLARININ KONUŞMA BECERİLERİNE ETKİSİ

Bu araştırmanın amacı, yaratıcı drama etkinliklerinin öğretmen adaylarının konuşma becerilerine etkisini ortaya koymaktır. Araştırma ön test-son test deney gruplu desen kullanılarak deneysel modelde gerçekleştirilmiştir. Araştırma, deney grubunda 16, kontrol grubunda 15 öğretmen adayı olmak üzere toplam 31 öğrenci ile yürütülmüştür. Nicel verilere, "Konuşma Becerisi Puanlama Anahtarı" ölçme aracı ile ulaşılmıştır. Konuşma Becerisi Puanlama Anahtarı, deney ve kontrol grubunda yapılan çalışmalarda hem ön test hem de son test olarak kullanılmıştır. Deney ve kontrol grubunda yapılan ölçmeler 100 (yüz) tam puan üzerinden, birbirinden bağımsız üç ayrı uzman tarafından puanlanmıştır. Elde çözümlenmiştir. Araştırma verilerinden elde edilen bulgulara göre, deney grubunda uygulanan yaratıcı drama etkinliklerinin, kontrol grubunda düz anlatım yoluyla uygulanan etkinliklere göre öğretmen adaylarının konuşma becerilerini istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırdığı görülmüştür. Ayrıca, öğretmen adaylarının uygulama öncesi ve sonrası konuşma süresinin dakikalara ve öğrenci sayısına göre betimsel istatistiklerinin sonuçları incelendiğinde, deney grubundaki öğretmen adaylarının kontrol grubundaki öğretmen adaylarına göre; konuşma sürelerinde önemli oranda artış olduğu görülmektedir. Öğrenme-öğretme sürecinde, öğrencinin etkinliğin ana öğesi olması gerekir. Bunun için öğrencilerin derse etkin olarak katılmasına olanak sağlayan yaratıcı drama yöntemine, rol oynama, doğaçlama ve dramatizasyon gibi tekniklere öğretim sürecinde geniş yer verilmelidir

PDF

___

ADALI, O. (2009). Anlamak ve Anlatmak. Ġstanbul: Pan Yayıncılık.

AKAR, R. (2000). Temel Eğitimin İkinci Aşamasında Drama Yöntemi ile Türkçe Öğretimi: Dorothy Heathcote’un “Uzman Rolü Yaklaşımı”. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

AYDIN, S. ve ZENG, B. (2008). Yabancı Dil Öğreniminde Kaygı: Bir Literatür Özeti. TheJournal of Language and Linguistics Studies, 4 (1), 81-94.

AYKAÇ, M. (2011). Türkçe Öğretiminde Çocuk Edebiyatı Metinleriyle Kurgulanan Yaratıcı Drama Etkinliklerinin Anlatma Becerilerine Etkisi. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

ÇEBĠ A. (1996). Öğretim Amaçlı Yaratıcı Drama Yoluyla İmgesel Dil Becerisinin Geliştirilmesi. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

EKER, S. (2006). Çağdaş Türk Dili. Ankara: Grafiker Yayınları.

ERDOĞAN, T. (2010). Anadili Öğretimiyle Birlikte Başlayan Yabancı Dil Öğretiminin İlköğretim Birinci Sınıf Öğrencilerinin Temel Dil Becerilerine Etkisi. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

GEBENLĠLER, H. E. (2006). Bir Drama Tekniği Olan Konuşma Metninin Kendine Güven ve Dil Kullanımına Etkisi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

GÖGÜġ, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.

KARA, Ö. T. (2000). Türkçe Öğretiminde Yaratıcı Drama. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

KAVCAR, C., OĞUZKAN, F. ve SEVER, S. (2004). Türkçe Öğretimi, Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.

NĠXON, J. (1987). (Edt.) Teaching Drama (Çev. Tülin ġener, Filiz Koç BasılmamıĢ Materyal). Ma. Educ, London.

ÖZBAY, M. (2003). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık.

ÖZBAY, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.

ÖZTÜRK, A. (1997). Tiyatro Dersinin Öğretmen Adaylarındaki Sözel İletişim Becerilerine Etkileri. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

SAN, Ġ. (1992). Eğitsel Yaratıcı Drama, Yaratıcılığı Geliştiren Bir Yöntem ve Yaratıcı Bireyi Yetiştiren Bir Disiplin. Assitej Bildirileri, Ankara.

SEVER, S. (2001). Öğretim Dili Olarak Türkçenin Sorunları ve Öğretme-Öğrenme Sürecindeki Etkili YaklaĢımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 34.

SEVER, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.

SEVER, S., KAYA, Z. ve ASLAN, C. (2006). Etkinliklerle Türkçe Öğretimi. Ankara: Morpa Yayınları.

TEMĠZ, E. (2013). Speech Anxiety of Music and Turkish Language Teacher Candidates. Journal of Educational and Instructional Studies In The World, 3(2), 101-105.

TEMĠZYÜREK, F. (2007) Ġlköğretim Ġkinci Kademede KonuĢma Becerisinin GeliĢtirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi Dergisi, cilt: 40, sayı: 2, 113-131.

TEMĠZYÜREK, F., Erdem, Ġ. ve Temizkan, M. (2011) Konuşma Eğitimi. Sözlü Anlatım. (2.Baskı, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

TÜMTÜRK, T. (2000). Türkçe Öğretiminde Yaratıcı Drama Yöntemi ile Diksiyon Becerileri Kazandırmaya İlişkin Bir Model Önerisi Yaklaşımı. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

ÜNAL TOPÇUOĞLU, F. ve DEGEÇ, H. (2012). Öğretmen GörüĢlerine Göre KonuĢma Eğitiminde KarĢılaĢılan Sorunlar. TheJournal of Academic Social Science Studies, 5(7), 735-750.

ÜNSAL, B. (2005). İlköğretim İkinci Kademede (6, 7, 8. Sınıflar) Türkçe Dersinde Drama Yönteminin Çocukların Dil ve Anlatım Becerilerine Katkısı. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

YALÇINKAYA, C. (2013). Yaratıcı Drama Yöntemiyle Diksiyon Eğitimi. ÇağdaĢ Drama Derneği Yaratıcı Drama Eğitmenliği/Liderliği Bitirme Projesi. Ankara.

YAVUZER, H. (2008). Çocuk Psikolojisi. Ġstanbul: Remzi Kitabevi.