Evsizlik, mülksüzleştirme ve soykırım, derinden hissedilen bir tecrübe olarak hem Yahudilerin hem de Filistinlilerin kaderi olmuştur. Siyonizm, bir anlamda, sömürgeciliğe denk olduğu için, Yahudileri, anayurtları Filistin'e göndererek onlardan kurtulmayı ve batılı güçlerin Orta Doğu'daki emperyal çıkarları için onları sömürmeyi hedeflemiştir. Siyonizm, Yahudilerin bizzat kendileri tarafından evsizliğe ve soykırıma maruz bırakılan Filistinliler için feci sonuçlar içerirken, Edward Said'in de iddia ettiği gibi, sürgün edilen, dışlanan, ezilen ve imha edilen Yahudiler için, "bir fikir" olmuş olabilir (Said 1992: 60). Bir bakıma, Filistinliler "kurbanların mağdurları" oldukları gerçeğiyle yüzleşmek zorunda kalmışlardır"(Cleary 2002: 187). Filistinlilerin Yahudiler tarafından sınır dışı edilmesi ve imha edilmesi, ilahi onayla onlara vaad edilen topraklara ulaşmak için ilahi bir hareketmiş gibi yansıtılmasına rağmen, onlar aslında gücünü, çarpıtılmış dini hikâyelerden ve İncil'de geçen mitlerden alan, soykırımsal bir suçun parçasıydı. Arap-İsrail çatışmasıyla ilgili olarak, Edward Said Filistin Sorunu'nda Siyonizmin İsrailli Yahudiler ve Filistinli Araplar arasındaki ilişkileri nasıl kötüleştirdiğini açıklayarak, Siyonizmin Filistinliler üzerindeki korkunç estkilerine ışık tutar. Siyonizm, Batı'nın Orta Doğu'daki çıkarları kadar Yahudilerin de çıkarlarına hizmet etmek için oluşturulmuş siyasi bir hareketti. Bu nedenle, Doğu'yu sembolize eden Filistinlilerin ortadan kaldırılması, doğu zihniyetinde Yahudi nüfusa yer açmak için kesin olarak gerçekleşecek bir olaydı. Bu yüzden, Siyonizm, bir bakıma, Filistin yurdunun Yahudiler tarafından ele geçirilmesi için bir gerekçe ya da mazeretti. Yahudiler ve onların kaderiyle ilgili ironik olan şey, büyük tahribatta yakılarak öldürülerek Nazi rejimiyle zulmedilmelerine rağmen, Yahudilerin Filistin halkını ölüme iterek onların zulmedicisi konumuna geçmeleridir. Darvinvari terimlerle, "en uygun olanın hayatta kalışı" rolünü oynamayı amaçlamış gibi, Yahudiler, bunu bir bakıma Büyük Yangın'ın bir kefareti ve de doğal hakları olarak gördükleri için, masum Filistin halkını ülkesinden çıkarmaktan sakındı. Yahudiler sanki belirli bir yurttan yoksun, sürgün halindeymişler gibi tüm dünyaya dağıtıldılar. Bu yüzden, Siyonizm'in gücüyle, istenmeyen kimliklerine son çözüm olarak, vaad edilen yurtta toplandılar. Bu yazı, evsizlik kavramının, Nazi katliamında ezilen Yahudilerin hayatına nasıl işlemiş olduğunu, sırasıyla, nasıl Filistinli Arapları yurdundan ettiğini ve hayatta kalma mücadelesinin, onların gelecekteki sosyal ve siyasal pozisyonlarını nasıl derinden etkilediğini modern dünyanın Siyonist bakış açısıyla göstermeyi amaçlamaktadır. İsrailli Yahudiler tarafından Filistin kültür ve kimliğinin bastırılmasında ve oryantalist zihniyetin etkisi altında Filistinli Arapların anayurtlarından çıkarılmasındaki etkili rolünü göstermek için, öncelikli olarak Edward Said, Regina Sharif, Regina Strauss Feuerlicht, Ghassan Kanafani, Michael Prior ve Omer Bartov'un başlıca eserlerini inceleyeceğim. Avrupalı ülkeler ve Birleşmiş Milletler, sınırları içerisinde Yahudilerin yerleşmesini onaylamamalarına rağmen, Yahudilerin aracı olarak sömürülmesiyle Orta Doğu'daki sömürgeci teşebbüslerinin hatrına, Filistin'de bir Israil devleti düşüncesini desteklediler. Siyonistler, ilahi onay yetkisi altında Yahudi istilasını haklı göstermek için İncil'deki söylenti ve mitleri kullandılar, fakat İncil'deki Tanrının ırkçı mı, yabancı düşmanlığı mı güder yoksa aşırı milliyetçi mi olduğu bu noktada ahlaki olarak sorgulanabilir bir konu olarak gündeme geliyor çünkü makul adil bir Tanrı, birçok masum Filistinlinin, kendilerini, iddia edildiği üzere, Tanrının seçilmiş insanları olarak gören üstün bir ırk tarafından hiç yere yurtlarından çıkarılmalarına ve öldürülmelerine izin vermezdi. Siyonizm'in Filistinlilerin hayatı üzerine olan yıkıcı etkilerini ortadan kaldırmak söz konusu olunca, Brenner, "Arap ve Yahudilerin kopmaz birlikteliği olmaksızın, Siyonizm üzerinden kazanılan ilerlemeci zafer sadece zor değil, yorumlamaktadır. Yahudiler ve Filistinliler arasındaki barış görüşmeleri olasılığına gelince, Said'in Filistin Sorunu'nun son bölümünde odaklandığı gibi, eğer Israilliler ve Filistinliler makul bir geleceğe sahip olacaklarsa, bunun ortakça olması gerektiğini, biri tarafından Diğeri'nin etkisiz hale getirilmesine dayalı olmadığını bazı İsrailliler ve İsrailli olmayan Yahudiler gerçek anlamda anlamışlardır. Son incelemede de, yazı, her iki taraf için muhtemel bir geleceğin sadece bir taraf, Diğeri'nin varlığını kabul ettiğinde ve toplumsal hakların savunulması ve Diğeri'nin özgürlüğü için karşılıklı saygı gösterildiğinde mümkün olduğu gerçeğine işaret etmektedir"(Said 1992: 244)

homelessness of the “Other. This paper aims at demonstrating the ways how the concept of “homelessness” has penetrated into the life of oppressed Jews of Holocaust and displaced Palestinian Arabs respectively and how profoundly the struggle for survival has affected their further social and political position through the Zionist perspective in contemporary world. To display the influential role of Zionism in the repression of Palestinian culture and identity by Israeli Jews and how Palestinians Arabs were dispossessed from their homeland under the effect of the orientalist mentality I will primarily deal with the major works by Edward Said, Regina Sharif, Regina Strauss Feuerlicht, Ghassan Kanafani, Michael Prior and Omer Bartov. Although European countries and the United States did not approve of the inhabitance of Jews within their borders, they supported the idea of an Israelite State in Palestine for the sake of their colonial enterprises in the Middle East through the exploitation of Jews as agents. Zionists used the Biblical accounts and myths to justify the Jewish invasion under the authority of divine approval, but whether God of the Bible is a racist, xenophobic or chauvinistic comes to the agenda as a morally questionable subject at this point, since a decent, fair God would not allow many innocent Palestinians to be exterminated and dispossessed from their homeland for nothing by an allegedly superior race who calls themselves as the chosen people of God. As removing the subversive effects of Zionism on the lives of Palestinians is concerned, “without the unbreakable unity of Arab and Jews progressives victory over Zionism is not merely difficult, it is impossible”(Brenner 1983: 4), Lenni Brenner comments. When it comes to the possibility of peace negotiations between Jews and Palestinians, as Said focused it in the epilogue of The Question of Palestine, it is observed that “some Israelis and non-Israeli Jews have in fact understood that if Israelis and Palestinians can have any decent future it must be a common one, not based on the nullification of one by the other”(Said 1992: 244). In the final overview the paper denotes the fact that a prospective future for both sides is possible only when one of them accepts the existence of the other and shows mutual respect for the promotion of communal rights and liberties of the other