SERAP YILMAZ ÖZELÇİ, AYŞE ELİÜŞÜK BÜLBÜL

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN OKULA BAĞLANMA DÜZEYLERİNİN YORDAYICISI OLARAK İYİ-OLUŞ DÜZEYLERİ

Öğrencilerin okula olan duygusal bağlarını ele alan okula bağlanma olarak ele alınmaktadır. Öğrencilerin duygularını, davranışlarını, okul yaşantılarına ilişkin düşüncelerini tanımlar. Bu çalışmanın amacı Üniversite öğrencilerinin İyi-oluş düzeylerinin okula bağlanma düzeyleri arasında ilişki olup olmadığı ve bu iki değişkenin birbirlerini anlamlı düzeyde yordayıp yordamadığını incelemektir. Araştırmanın örneklemi 206 kız 186 erkek olmak üzere toplam 392 Üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Veiga (2016) tarafından geliştirilen ve Eliüşük- Bülbül ve Yılmaz-Özelçi (2016) tarafından Türkçeye uyarlanan Okula Bağlanma Ölçeği ve Butler ve Kern (2015) tarafından geliştirilen ve Eliüşük-Bülbül (2016) tarafından Türkçe’ye uyarlanan PERMA iyi-oluş ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde korelasyon ve Regresyon analizi kullanılmıştır. Analizler sonucunda okula bağlanma ölçeğinin bilişsel, davranışsal, duyuşsal ve faaliyet alt boyutları ile pozitif ve negatif duygular, Meşguliyet, İlişkiler, Anlam, Başarı, Sağlık ve arasında pozitif yönde ve negatif duygular ile negatif yönde anlamlı düzeyde ilişki bulunmuştur. Davranışsal ve duyuşsal alt boyutları için yapılan çoklu regresyon analizinde iyi-oluşu yordamadığı ve iyi oluş okula bağlılığın duyuşsal boyutuna anlamlı katkı vermediği görülmektedir. Araştırmada iyi-oluş bilişsel alt boyutunu ve faaliyet alt boyutunu ise anlamlı düzeyde yordadığı görülmüştür. Araştırma bulguları genel olarak değerlendirildiğinde iyi oluş ile okula bağlılık arasında bir ilişkiden söz etmek mümkündür. Bu bulgular ışığında üniversite öğrencilerinin okula bağlanma düzeylerini artırmak amacıyla yapılmıştır. Bu çalışma ayrıca yeni çalışmalara kaynak oluşturacağı düşünülmektedir.

WELL-BEING LEVELS AS A PREDICTOR OF UNIVERSITY STUDENTS' LEVEL OF STUDENT ENGAGEMENT

Student engagement; deals with the emotional attachment of students towards their schools. İt describes students' feelings, behaviors, and school experiences. It is thought that students' commitment to the school has a direct impact on their academic achievement and their preference for graduating the school or leaving the school. The purpose of this study is to examine whether well- being levels can predict student engagement at a meaningful level. The study group of the research is composed of 392 university students. The student engagement scale (Eliüşük-Bülbül and Yılmaz-Özelçi (2016)) and the PERMA well- being scale (Eliüşük-Bulbul (2016)) were used as the data collection tool in the study. Analysis of the data was performed by the Pearson Moments Multiplication Correlation Coefficient and Multiple Regression Analysis. In the analyzes performed, there was a significant relationship between the sub-dimensions of student engagement and the sub-dimensions of the well-being scale. In the regression models constructed in the study, it was seen that the well-being scale predicted with all its sub-dimesnions the activity sub-dimensions of student engagement and could not predict the behavioral and affective sub-dimension at a significant level. It is thought that these results can be used in other studies to increase student engagement at universities and can be a source for new studies.

PDF

___

Appleton, J. J., Christenson, S. L., & Furlong, M. J. (2008). Student engagement with school: Critical conceptual and methodological issues of the construct. Psychology in the Schools, 45, 369- 386.
Bergin, C., Bergin, D. (2009). Attachment in the Classroom, Educational Psychology Review, June 2009, 21 , 141–170.
Brajsa-Zganec, A., Merkas, M., Sverko, I., 2011. Quality of Life and Leisure Activities: How Do Leisure Activities Contribute to Subjective Well-Being? Social Indicators Research, 102: 81-91.
Cemalciler, Z. (2010). Schools as socialisation contexts: Understanding the impact of school climate factors on students’ sense of school belonging. Applied Psychology, 59, 243.
Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: The psychology of optimal experience. New York, NY: Harper and Row.
Demirci, İ., Ekşi, H., Dinçer, D. ve Kardaş, S. (2017). Beş boyutluiyi oluş modeli: PERMA ölçeği Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliği. The journal of Happiness & Well-Being, 5: 60-77.
Dotterer, A. M., Lowe, K. (2011). Classroom Context, School Engagement, and Academic Achievement in Early Adolescence, Journal of Youth and Adolescence, 40, 1649–1660
Ekşioğlu, S., Sürücü, M. ve Arastaman, G. (2009). Lise Öğrencilerinin Okula Bağlılıklarını Yordayan Değişkenlerin İncelenmesi. XVIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı’nda sunulan bildiri, Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 1-3 Ekim 2009, İzmir. http://www.pegem.net/akademi/kongrebildiri_detay.aspx?id=103149
Forgeard, M. J. C., Jayawickreme, E., Kern, M. L., & Seligman, M. E. P. (2011). Doing the right thing: Measuring well-being for public policy. International Journal of Wellbeing, 1:79-106.
Fredricks, J. A., Blumenfeld, P. C. & Paris, A. H. (2004). School engagement: Potential of the concept, State of tehe Evidence. Reviev of Educational Research, 74:59-109.
Gutierres, M., Tomas, J. M., Chireac, S. M., Sancho, P. & Romero, I. (2016). Measuring School Engagement: Validation and Measurement Equivalence of the Student Engagement Scale on Angolan Male and Female Adolescents, British Journal of Education, Society & Behavioral Science 15:1-11.
Jimerson, S. R., Campos, E., & Greif, J. (2003). Toward an understanding of definitions and measures of school engagement and related terms. The California School Psychologist, 8: 7- 27
Kalaycı, H. ve Özdemir, M. (2013). Lise Öğrencilerinin Okul Yaşamının Niteliğine İlişkin Algılarının Okul Bağlılıkları Üzerine Etkisi. GEFAD / GUJGEF 33(2): 293-315 (2013) 295
Özdemir, Y. ve Koruklu, N. (2013). İlk Ergenlikte Ana-Babaya Bağlanma, Okula Bağlanma ve Yaşam Doyumu. İlköğretim Online, 12, 836-848. [Online]: http://ilkogretimonline.org.tr
Maddox, S. L. & Prinz, R.J. (2003). School bonding in children and adolescents: conceptualization, assessment, and associated variables. Clinical Child and Family Psychology Review, 6: 31- 49.
Mengi, S. (2011). Ortaöğretim 10. ve 11. sınıf öğrencilerinin sosyal destek ve özyeterlik düzeylerinin okula bağlılıklarıyla ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Meyer, Debra K. & Turner, Julianne C. (2006). Re-Conceptualizing Emotion And Motivation To Learn In Classroom Contexts. Educational Psychology Review, 18:377–390
Osterman, F. K.(2000). Student’ need for belonging in the school community. Review of Educational Research, 70 :323-367.
Pekrun, R., Goetz, T., Titz, W., & Perry, R. P. (2002). Academic emotions in students’ self-regulated learning and achievement: A program of quantitative and qualitative research. Educational Psychologist, 37: 91–106.
Savi Çakar, F. Karataş, Z. (2017). Ergenlerin Okula Bağlanmalarının Yordayıcıları Olarak Benlik Saygısı, Okul Öfkesi ve Yaşam Doyumu. Eğitim ve Bilim, 42: 121-136.
Seligman, M. E. P. (2002). Authentic happiness. New York: Free Press.
Seligman, M. E. P. (2011). Flourish: A visionary new understanding of happiness and well-being. New York, NY: Free Press.
Veiga, F. H. (2016) Assessing student Engagement in School: Development and validation of a four- dimensional scale, Procedia - Social and Behavioral Sciences 217: 813 – 819
Yıldız, M. A., Kutlu, (2015). Erinlerde Okula Bağlanmanın Yordayıcısı Olarak Sosyal Kaygı ve Depresif Belirtilerin İncelenmesi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12: 332-345.