TÜRKİYE’DE RÜZGÂR ENERJİSİ YATIRIMLARININ GELİŞİMİ
Yenilenebilir enerji kaynaklarının Türkiye elektrik üretimindeki payı giderek artmaktadır. Yenilenebilir enerji kaynaklarının elektrik üretimi içindeki payının 2023 yılına kadar %30’a ve rüzgar enerjisi kurulu gücünün 2023 yılına kadar 20.000 MW’a çıkarılması hedeflenmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de son on yılda (20082018) rüzgar enerjisinden elektrik üretimi değerlendirilmiştir. Türkiye’nin hedefi 2020 yılında tüketilen elektrik enerjisinin %10’unu rüzgardan karşılamaktır. Ayrıca, 2027 yılına kadar 16000 MW’lık rüzgar enerjisi kapasitesinin devreye alınması hedeflenmektedir. Türkiye’nin karadaki rüzgar potansiyelinin 37000 MW, deniz üstü (offshore) rüzgar potansiyelinin ise 11000 MW olduğu öngörülmektedir. Türkiye toplam olarak 48000 MW’lık rüzgar enerjisi potansiyeliyle, elektrik ihtiyacının yarısını bu kaynaktan karşılayabilecek potansiyele sahiptir. Türkiye’de toplam rüzgar elektrik santrali (RES) kurulu kapasitesi 2008 yılında 363.7 W seviyelerinde iken, 2018 yılında 7369.35 MW seviyesine ulaşmıştır. Türkiye’de RES’lerinde 2018 yılında toplam 19752.159 MWh elektrik üretilmiştir. RES’lerinde 2018 yılında aylık ortalama elektrik üretimi 1646.013 MWh olarak gerçekleşmiştir. Türkiye’de toplam 180 adet RES işletmede bulunmaktadır. İşletmedeki RES’lerinin kurulu güçleri toplamı 7369.35 MW’tır. Türkiye’de işletmedeki RES’lerin % 38.43’ü Ege Bölgesinde bulunmaktadır. Ocak 2019 tarihi itibariyle yapım aşamasındaki toplam 18 adet RES’in kurulu güçleri toplamı 606.20 MW düzeyindedir. Türkiye’de toplam 38 farklı yatırımcı tarafından yapılmış olan toplam 2239.96 MW kurulu kapasiteye sahip 54 adet lisanslı RES bulunmaktadır. Türkiye’de toplam 18 farklı yatırımcı tarafından tasarımlamış olan toplam 4483.61 MW kurulu kapasiteye sahip 100 adet ön lisanslı RES bulunmaktadır.
DEVELOPMENT OF WIND ENERGY INVESTMENTS IN TURKEY
The share of renewable energy sources in electricity production in Turkey is increasing. It is aimed to increase the share of renewable energy sources in electricity generation to 30% by 2023 and to increase the installed capacity of wind energy to 20,000 MW by 2023. In this study, over the last decade in Turkey (20082018) electricity generation from wind energy has been evaluated. Turkey's goal is to meet the electrical energy consumed in 2020, 10% of the wind. Furthermore, it is aimed to commission 16000 MW wind power capacity by 2027. Turkey's potential of 37000 MW of onshore wind, offshore (offshore) of the wind energy potential is estimated to be 11000 MW. Turkey, with a total of 48,000 MW of wind energy potential, half of its electricity needs from this source has the potential to meet. The total installed capacity of wind power plants (WPP) in Turkey, while the level of 363.7 W in 2008, has reached the level of 7369.35 MW in 2018. 19752.159 MWh of electricity generated in 2018 total is the picture in Turkey. In 2018, monthly average electricity production in WPPs was 1646.013 MWh. Turkey has a total of 180 units in WPP company. The total installed capacity of the WPPs in the enterprise is 7369.35 MW. 38.43% of WPP companies is located in the Aegean region in Turkey. As of January 2019, the total installed capacity of 18 WPPs under construction is 606.20 MW. There are 54 licensed WPPs with a total capacity of 2239.96 MW designed by a total of 38 different investors in Turkey. There are 100 pre-licensed WPPs with a total of 4483.61 MW of installed capacity designed by a total of 18 different investors in Turkey.
___
- Akdağ, S., & İskenderoğlu, Ö. (2018). Avrupa Birliğine Üye Ve Aday Ülkelerde Yenilenemeyen Enerji, Yenilenebilir Enerji Ve Nükleer Enerji Tüketiminin Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkisi.
- Turkish Studies Economics, Finance and Politics, 13/30:1–14.
- Akpınar, E., & Başıbüyük, A. (2011). Jeoekonomik Önemi Giderek Artan Bir Enerji Kaynağı: Doğalgaz. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6/3:119–136.
- Akzeybek, R. (2016). Enerji Güvenliği Bağlamında Çin’in Afrika Politikası. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 11/8:25–42.
- Altun, T. (2018). Hanelerde Enerji Verimliliği: Davranışsal Müdahaleler Ve Kamu Politikaları İçin Anahtar İlkeler. Turkish Studies Economics, Finance And Politics, 13/22:91–106.
- BNEF. (2019). Bloomberg New Energy Finance.
- Çoban, M.N., & Ölmez, Ü. (2016). Mavi Ekonomi Ve Mavi Büyüme. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12/3:155–166.
- Dikmen, A.Ç. (2019). Türkiye’de Güneş Ve Rüzgar Enerjisinden Elektrik Üretiminin Sera Gazı Emisyonları Ve Çevre Maliyetinin Azalmasına Katkıları. Turkish Studies, 14/2:275–293.
- Doğanay, R. (2015). Enerji Savaşları Güncelinde Tarihe Bir Atıf: Chester Projesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10/9:169–192.
- Elmacı, S. (2018). Türkiye’de Nükleer Enerji Santralleri Kurulmasının Coğrafi Açıdan Değerlendirilmesi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 13/3:283–298.
- Elmastaş, N. (2015). Türkiye’nin Enerji Sektörü Açısından Şeyl (Kaya) Gazı Potansiyeli Ve Önemi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10/14:291–310.
- Erdoğan, M., & Ganiev, J. (2016). Orta Asya Ülkelerinde Co2 Emisyonu, İktisadi Ve Finansal Gelişme Ve Fosil Yakıt Enerji Tüketimi İlişkisi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 11/21:471–486.
- EPİAŞ. (2019). Elektrik Piyasası İşletme Anonim Şirketi, Ankara.
- ETKB. (2019). Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı, Ankara.
- Koca, N., & Bulut, R. (2015). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Türkiye’nin Enerji Kaynaklarına İlişkin Görüşleri. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10/11:1007–1022.
- Kurt, Ü. (2019). Türkiye Ekonomisinde Finansal Gelişme, Enerji Tüketimi Ve Ekonomik Büyüme İlişkisi. Turkish Studies, 14/2:599–614.
- İslamova, P. (2015). Hazar Denizinin Statüsü Hakkında Görüşmeler Ve Bu Sürecin Yerel Ve Bölgesel Enerji Güvenliğine Etkisi. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10/2:483–490.
- Özalp, M. (2019). Küresel Ölçekte Türkiye’nin Enerji Arz Ve Talep Güvenliği. Turkish Studies, 14/1:537–552.
- REN21. (2018). A comprehensive annual overview of the state of renewable energy. Renewables 2018 Global Status Report. REN21 Renewable Energy Policy Network for the 21st Century.
- SHURA. (2018). Enerji Dönüşümü Merkezi, Rüzgâr ve Güneş Türkiye’de Enerji Dönüşümünü Nasıl Hızlandırabilir: Küresel Örnekler.
- TEİAŞ. (2019). Türkiye Elektrik İletim A.Ş., Ankara.
- TÜİK. (2018). Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
- TÜREB. (2019). Türkiye Rüzgar Enerjisi İstatistik Raporu. Türkiye Rüzgar Enerjisi Birliği. Green Office Kızılırmak Mah. 1443. Cad. No: 22/16 Çukurambar/Ankara.
- Ulusoy, T., & Atay, H. (2018). İl Özel İdarelerinde Alternatif Finansman Kaynakları: Karbon Sertifikaları Ve Kullanımı. Turkish Studies Economics, Finance and Politics, 13/30:477–494.