TÜRK MÜZİK EĞİTİMCİLİĞİ AÇISINDAN CUMHURİYET DÖNEMİ VE GÜNÜMÜZÜN GENEL KRİTİĞİ

Bu çalışmada, son Osmanlı Dönemi'nde başlayıp Cumhuriyetin kurulmasına ve günümüze kadar etkileri devam eden "Batılılaşma" hareketinin, Türkiye'deki müzik politikalarına etkileri, Türk müzik devrimi açısından başarılabilmiş ve başarılamamış yönleriyle birlikte ele alındı. Bu bağlamda öncelikle 'eğitim' ve 'müzik eğitimi' kavramları üzerinde durulduktan sonra, son Osmanlı Dönemi içerisinde başlangıcı Tanzimat Dönemi'ne kadar giden Batılılaşma hareketinin, Cumhuriyet'in kurulmasıyla birlikte nasıl ve ne şekilde ivmelendiği üzerine tarihsel bilgiler verildi. Türkiye'ye ait Cumhuriyet Dönemi müzik politikalarında Batılılaşma hareketinin, Fransız Devrimi'nden sonra tüm Dünyayı etkisi altına alan "ulusalcılık" ilkesinin ve "ulus" olgusunun öne çıkarılarak gerçekleştirilmesinin, dönemin temel kültür ve müzik politikası olduğu, birçok yazara da dayandırılarak tekrar doğrulandı. Yabancı uyruklu besteci ve icracıların Türkiye'ye gelişinden, bugünkü Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrasının temelinin atılmasına; eğitim kurumları ve konservatuvarların temelindeki tarihsel gerçeklerden harika çocuklar yasasının oluşturulmasına; Türkiye'deki ilk müzikoloji kurumunun kurulmasından üniversitelere ait müzik kurumlarındaki yapılanma sorunlarına kadar birçok tarihsel gerçeğe çalışma içinde yer verildi. Oluşturulmuş olan yeni müzik devrimi, Türk müzik yaşamının kalkınması için yeterli olamamış, bu yolda bir takım sorunlar baş göstermiştir. Çalışmanın sonuç ve öneriler kısmında, Cumhuriyet Dönemi'nde müzik adına nelerin başarılabildiği, nelerin başarılamadığı; başarısız kalınan durumların çözümü adına düzgün bir kalkınma gerçekleştirebilmek için, akademik müzik kurum ve kadrolarında nelerin yapılması gerektiği üzerine öneriler getirildi. Türkiye'de müzik adına oluşturulabilecek uygulanabilmesi için, yenileşme hareketlerinin günümüzde öncelikle üniversitelere bağlı müzikle ilgili akademik kurumlardan başlanarak, tepeden tabana yayılması gerektiği savunuldu. yeniliklerin daha sağlıklı bir platformdauygulanabilmesi için, yenileşme hareketlerinin günümüzde öncelikle üniversitelere bağlı müzikle ilgili akademik kurumlardan başlanarak, tepeden tabana yayılması gerektiği savunuldu

THE CRITICS OF REPUBLIC PERIOD AND TODAY IN TERMS OF TURKISH MUSIC EDUCATION

This study discussed the effects of the "Westernization" movement starting in the late Ottoman period and continuing through the establishment of the Republic up until today on the music policies in Turkey by taking into account the achievements and failures in terms of Turkish music revolution. In this regard, concepts of 'education' and 'music education' were elaborated. Afterwards, historical data on the Westernization movement, the onset of which goes back to the Tanzimat period in the late Ottoman period, were presented by analyzing how and in what way it took its course with the establishment of the Republic. Based on many writers, it was confirmed again that the Westernization movement was the basic culture and music policies of the Republican era, and the Westernization movement in that period was realized by underscoring the principle of "nationalism" and the concept of "nation" which took hold of the whole world under their spell after the French Revolution. Many historical facts were included in this study such as foreign composers and performers coming to Turkey, the foundations of the present-day Presidential Symphony Orchestra, historical facts of educational institutions and conservatories, the enactment of Great Children’s Act; the establishment of the first musicology, structuring issues in the music institutions of universities. The new music revolution undertaken has not been sufficient for the development of the Turkish music life and there have been a number of problems in this regard. The results and recommendations sections of the study refer to what was and was not achieved in the name of music in the Republican Period; and bring forth some suggestions on what needs to be done about academic music institutions and their academic staff in order to realize a proper development to find solutions to those failures. This study maintains that the reform movements today should be a top-to-bottom process and first start from the academic music institutions affiliated with universities so that the innovations in music in Turkey can be carried out on a more favorable platform than it is today.

PDF

___

Akkaş, S. (2014). “Osmanlı Devleti Tanzimat Dönemi ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti Tek Parti Döneminde Türk Müziği Politikaları”, Yeni Türkiye Dergisi Türk Musikisi Özel Sayısı, Yıl:10, Sayı: 57, Ankara: Yeni Türkiye Stratejik Araştırma Merkezi (s.590-603).
Alaner, A. B. (2014). “Cumhuriyet Döneminde Çoksesli Müzik”, Yeni Türkiye Dergisi Türk Musikisi Özel Sayısı, Yıl:10, Sayı: 57, Ankara: Yeni Türkiye Stratejik Araştırma Merkezi (s.719-726).
Alpagut, U. (2013). “Cumhuriyet’in İlk Yıllarında Müzik Eğitiminin Yaygınlaştırılması”, Milli Folklor Dergisi, Yıl 25, Sayı 97 (s. 210-230).
Altar C. M. (1956). “Türkiye’de Harika Çocuklar Kanunu (4 Ağustos, 1956)”, Ankara http://cevadmemduhaltar.com/turkiye-harika-cocuklar-kanunu.html, Erişim Tarihi: 10-12-2015
Aydın, Y. (2003). Türk Beşleri, Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Baydar, K. E. (2009). “Osmanlı Saraylarında Konser Veren Avrupalı Müzisyenler ve Osmanlı’da Batı Müziğinin Gelişimine Katkıları”, Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, sayı: 22, (s.139-154).
Çilden, Ş. (2001). “Müzik, Çocuk Gelişimi ve Öğrenme”, G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 21, Sayı 1, (s.1-8).
Demirel, Ö. (1999). Öğretme Sanatı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Elbir, B., Karakaş, E. (2007). “Cumhuriyet Dönemi Türk Kültür ve Edebiyatından Hümanizmin Etkileri”, Turkish Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 2/4 Fall 2007, p.381-392, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.180 ANKARA/TURKEY.
Elçi, C.A. (2008). “Tarihsel Gelişimi Bağlamında Türk Halk Müziği Araştırmaları”, Milli Folklor Dergisi, Yıl: 20, sayı: 78 (s.37-54).
Ertürk, S. (1972). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
Karahasanoğlu, S. ve Yavuz, E. D. (2015). Müzikte Araştırma Yöntemleri, İstanbul: İTÜ TMDK Yayınları: 7
Karakoyunlu, Y. (2014). “Cumhuriyetin Türk Müziği Politikası”, Yeni Türkiye Dergisi Türk Musikisi Özel Sayısı, Yıl: 10, Sayı: 57, Ankara: Yeni Türkiye Stratejik Araştırma Merkezi (s. 654- 661).
Kaya, E.E. (2012). “Yeni Türk Müzik İnkılâbına Bir “Hazırlık Evresi” Olarak 1826-1920 Dönemi”, Turkish Studies-International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 7/1 Winter 2012, p.1451-1460, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.3025, ANKARA/TURKEY.
Kocatürk, U. (2005). Atatürk’ün Fikir ve Düşünceleri. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Kurumu Atatürk Araştırma Merkezi.
Kosal, V. (2014). “Osmanlı İmparatorluğunda Klasik Batı Müziği”, Yeni Türkiye Dergisi, Türk Musikisi Özel Sayısı, Mart-Nisan 2014, Yıl: 10, Sayı: 57, Ankara: Yeni Türkiye Stratejik Araştırma Merkezi Yayınları (s. 577-589).
Mustan Dönmez, B. ve Oyan, S. (2015). “Ulusalcılık Akımı Bağlamında Yerel Müzik Öğelerinin Uluslararası Sanat Müziğindeki Kullanımı”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 18, Aralık 2015, (s. 87-102).
Özen, N. (2004). “Çalgı Eğitiminde Yararlanılan Müzik Eğitimi Yöntemleri”, GÜ Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 24, Sayı 2 (2004) (s.57-63).
Sarı, A. (2015). “Biyografi: Prof. Dr. Gültekin Oransay- 19 Nisan 1930 Berlin-20 Kasım 1989 İzmir”, 1. Müzikoloji Bölümleri Çalıştayı, Ed. G. Çolakoğlu Sarı, No. 9, İstanbul: İTÜ Devlet Konservatuvarı Yayınları, (s. 17-22).
Say, A. (2010). Müzik Tarihi, Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları
Sefer, E. (2012). XIX. Yüzyılda Batılılaşmanın Türk Musikisine Etkileri, İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türk Müziği Anasanat Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Selanik, C. (1998). Müzik Sanatının Tarihsel Serüveni, Ankara: Doruk Yayıncılık.
Sönmez, V. (1994). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı, Ankara: Şafak Matbaacılık.
Şahin, M. ve Duman, R. (2008). “Cumhuriyetin Yapılanma Sürecinde Müzik Eğitimi”, Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi. VII/16-17, (2008/Bahar-Güz), (s.259-272).
Tunçdemir, İ. (2008). “Çoksesli Müzikte Harika Çocuk Kanunu’nun Türk Müzik Kültürüne Etkisi: İdil Biret-Suna Kan Örneği”, Milli Eğitim, Sayı: 177, Kış (s.8-27).
Uçan, A. (2005). Müzik Eğitimi Temel Kavramlar-İlkeler- Yaklaşımlar ve Türkiye’deki Durum, Ankara: Evrensel Müzik Evi.
Uçan, A. (2013). “Atatürk ve Köy Enstitülerinde Müzik Eğitimi”, Akdeniz Opera ve Bale Kulübü Derneği Araştırma Dizisi, Mersin: Pitura Kitaplığı.
Vural, T. (2012). “Avrupalılara Göre Osmanlı Döneminde Askeri Müzik Geleneği”, Turkish Studies- International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 7/3 Summer 2012, p.2569-2584, ISSN: 1308-2140, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.3531 ANKARA/TURKEY.
Yöre, S. (2010). “Ahmed Adnan Saygun’un Çoksesli Müzikte/Türk Çoksesli Müziği’nde Ulusalcılık Görüş ve Yönlerinin Değerlendirilmesi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Güzel Sanatlar Eğitimi Ana Bilim Dalı Doktora Tezi, Konya.
Yüksel, D.Y. (2014). “Dünya Klasik Müzik Literatüründe ve Atatürk’ün Müzik Devriminde Türk Ezgilerinin Yeri”, Yeni Türkiye Dergisi Türk Musikisi Özel Sayısı, Mart-Nisan 2014, Yıl:10, Sayı: 57, Ankara: Yeni Türkiye Stratejik Araştırma Merkezi Yayınlar, (s.711-718).