MEHMET NURİ GÖMLEKSİZ, Emine Kübra PULLU

TOONDOO İLE DİJİTAL HİKÂYELER OLUŞTURMANIN ÖĞRENCİ BAŞARISINA VE TUTUMLARINA ETKİSİ

Bilgi toplumu olarak nitelendirilen çağımızda bireylerin çeşitli becerilere sahip olmaları beklenmektedir. 21. Yüzyıl becerileri olarak nitelendirilen bu beceriler öğrenme becerileri (eleştirel düşünme, yaratıcı düşünme, işbirliği, iletişim), okuryazarlık becerileri (bilgi okuryazarlığı, medya okuryazarlığı, teknoloji okuryazarlığı) ve yaşam becerileri (esneklik, inisiyatif kullanma, sosyal beceriler, üretkenlik, liderlik) biçiminde sıralanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Bilgi ve İletişim Teknolojileri dersinde Toondoo uygulaması kullanılarak oluşturulan dijital hikâyelerin öğrencilerin akademik başarısına ve tutumlarına etkisini belirlemektir. Çalışmada nicel ve nitel yöntemlerin bir arada kullanıldığı karma araştırma modeli tercih edilmiştir. Nicel bölümde öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desen, nitel boyutta da görüşme tekniği kullanılmıştır. Çalışmada 41 kişiden oluşan bir deney grubu ile 43 kişiden oluşan bir kontrol grubu bulunmaktadır. Araştırma, 20152016 eğitim-öğretim yılında Erciyes Üniversite'si Hüseyin Şahin Meslek Yüksek Okulu'nda öğrenim gören Çocuk Gelişimi bölümü 1. sınıf öğrencileri hazırlanan ve ön ve son test olarak uygulanan başarı testi 20 sorudan oluşmaktadır. Testin ortalama güçlüğü 0,62, KR-20 güvenirlik katsayısı ise 0,76 olarak hesaplanmıştır. Öğrencilerin Bilgi ve İletişim Teknolojileri dersine ilişkin tutumlarını belirlemek için Seyrek (2010) tarafından geliştirilen beşli Likert türü tutum ölçeği kullanılmıştır. Nitel veriler altı adet yarı yapılandırılmış görüşme soruları ile elde edilmiştir. Araştırma sonucunda Toondoo ile oluşturulan dijital hikâyelerin öğrencilerin başarısını ve Bilgi ve İletişim dersine yönelik tutumlarını olumlu yönde etkilediği belirlenmiştir. Dijital hikâyelerin derse aktif katılımı sağladığı, kalıcılığı ve derse yönelik güdülenmeyi arttırdığı sonuçlarına ulaşılmıştır.

THE EFFECT OF DIGITAL STORIES DEVELOPED BY USING TOONDOO ON STUDENTS' ACADEMIC ACHIEVEMENT AND ATTITUDES

In this information-based century individuals are wanted to have different skills. The skills of the 21st century are categorized under three titles as learning skills (critical thinking, creative thinking, collaborating, communicating), literacy skills (information literacy, media literacy, technology literacy) and life skills (flexibility, initiative, social skills, productivity and leadership). The aim of this study is to determine the effect of digital stories developed by using Toondoo on students' academic achievement and attitudes in Information and Communication Technologies course. In the study, mixed research design was used including both quantitative and qualitative methods. In quantitative part, experimental design based on pretest-posttest control group was used and interviews were done in qualitative part of the study. The study includes one experimental group including 41 students and one control group including 43 students. The study was administered on first grade students enrolled at Child Development department of HüseyinŞahin Vocational School in Erciyes University in 2015-2016 academic year. The achievement test developed by the researchers and used as pre and posttest includes 20 questions. The mean difficulty of the test was measured to be .62 and KR-20 reliability coefficient was calculated as .76. A five-point Likert style attitude scale developed by Seyrek (2010) was used to determine the attitudes of the students toward Information and Communication technologies course. Qualitative data were collected by using an interview form including six semi-structured questions. Study results revealed that digital stories developed by using Toondoo increased students' academic achievement and affected their attitudes positively towards Information and Communication Technologies course. It was also determined that digital stories caused students participate the course actively, increased retention and motivation towards the course.

PDF

___

Balaman, F. (2016). Dijital Öyküleme'nin Üniversite Öğrencilerinin Demokratik Değer Yargılarına Etkisi: Mustafa Kemal Üniversitesi Örneği. Current Research in Education, 2(1), 42-52
Benmayor, R. (2008). Digital Storytelling as a Signature Pedagogy for the New Humanities. Arts and Humanities in Higher Education. https://wp.nyu.edu/digitalgallatin/wpcontent/uploads/sites/1980/2015/06/Arts-and-Humanities-in-Higher-Education-2008- Benmayor-188-204.pdf adresinden 23.03.2017 tarihinde edinilmiştir.
Doğan, B. ve Robin, B. R. (2008). Implementation of Digital Storytelling in the Classroom by Teachers Trained in a Digital Storytelling Workshop. Society for Information Technology & Teacher Education International. ABD: Austin, TX. http://faculty.coe.uh.edu/brobin/ homepage/site2008_briefpaper-Dogan_Robin_final.pdf adresinden 23.03.2017 tarihinde edinilmiştir.
Dönmez, F.İ. (2009). Türkiye ve İsveç İlköğretim Okullarında Bilgisayar Eğitim-Öğretimi Öğretim Programları Üzerine Bir İnceleme. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Duveskog, M.,Tedre, M., Sedano, C. I., ve Sutinen, E. (2012). Life Planning by Digital story telling in a Primary School in Rural Tanzania. Educational Technology & Society, 15(4), 225-237.
Gakhar, S. (2007). The influence of a digital storytelling experience on pre-service teacher education students' attitudes and intentions. Retrospective Theses and Dissertations. Paper 15051.
Göçen, G. (2014). Dijital Öyküleme Yönteminin Öğrencilerin Akademik Başarı ile Öğrenme ve Ders Çalışma Stratejilerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Muğla: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi.
ISTE-NETS-S (2007). The International Society for Technology in Education (ISTE), National Educational Technology Standards for Students. https://www.iste.org/standards/standardsfor-students internet adresinden 22.03.2017 tarihinde edinilmiştir.
Karakoyun, F. (2014). Çevrimiçi Ortamda Oluşturulan Dijital Öyküleme Etkinliklerine İlişkin Öğretmen Adayları ve İlköğretim Öğrencilerinin Görüşlerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Karataş, S., Bozkurt, Ş.B. ve Hava, K. (2016). Tarih Öğretmeni Adaylarının Öğretim Ortamlarında Dijital Hikâye Anlatımı Etkinliğinin Kullanımına Yönelik Görüşleri. International Journal of Human Sciences, 13(1), 500-509.
Kearney, M. (2009). Towards a Learning Design for Student-Generated Digital Storytelling.). The Future of Learning Design Conference.
Sydney.http://ro.uow.edu.au/cgi/viewcontent.cgi?article=1003&context=fld internet adresinden 23.03.2017 tarihinde erişilmiştir.
Kearney, M. (2011). A Learning Design for Student-Generated Digital Storytelling. Learning, Media and Technology, 36(2), 169-188.
Kocaman-Karoğlu, A. (2015). Öğretim Sürecinde Hikâye Anlatmanın Teknolojiyle Değişen Doğası: Dijital Hikâye Anlatımı. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(2), 89-106.
Kotluk, N. ve Kocakaya, S. (2015). 21.Yüzyıl Becerilerinin Gelişiminde Dijital Öykülemeler: Ortaöğretim Öğrencilerinin Görüşlerinin İncelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(36), 354-363.
Kurtoğlu-Erden, M. (2016). Dijital Öyküleme Yönteminin Yükseköğretim Düzeyinde Kullanılması. International Conference on Quality in Higher Education, Sakarya-TURKEY, November 24-25, 2016.
Kurudayıoğlu, M. ve Bal, M. (2014). Ana Dili Eğitiminde Dijital Hikâye Anlatımlarının Kullanımı. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 74-95.
Küngerü, A. (2016). Bir İfade Aracı Olarak Dijital Öykü Anlatımı. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 33-45.
Nelson, J., Christopher, A., ve Mims, C. (2009). TPACK and Web 2.0: Transformation of Teaching and Learning. Tech Trends, 53(5), 80-85.
Niess, M. L. (2005). Preparing Teachers to Teach Science and Mathematics with Technology: Developing a Technology Pedagogical Content Knowledge. Teaching and Teacher Education, 21, 509-523.
Orhan, D., Filiz, O. ve Kurt, A.A.(2014). The Content Suggestions Of Information Technologies And Software Course Teacher Candidates For Nonrigid Curriculum. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 10(5), 1190-1205.
Pape, L., Sheehan, T., ve Worrell, C. (2012). How To Do More with Less: Lessons From Online Learning. Learning and Leading with Technology, 39(6), 18-22.
Robin, B. R. (2008). Digital Storytelling: A Powerful Technology Tool for the 21st Century Classroom. Theory into Practice, 47(3), 220-228.
Seyrek, H. İ. (2010). İşletme Bölümü Öğrencilerinin Bilgi Teknolojilerine Yönelik Tutumları ve Yeterlik Düzeyleri. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (2), 387-406.
Tatlı, Z. H. (2016). Dijital Öyküleme. Aytekin İşman (Ed.), Eğitim Teknolojileri Okumaları içinde (s.219-235). Ankara.
Torres, A., Ponce, E., ve Pastor, D. (2012). Digital Storytelling as a Pedagogical Tool within a Didactic Sequence in Foreign Language Teaching. Digital Education Review, (22), 1-18.
Tunç, Ö.A. ve Karadağ, E. (2013). Postmodernden Oluşturmacılığa Dijital Öyküleme . Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(4), 310-315.
Turgut, G. ve Kışla, T. (2015). Bilgisayar destekli hikâye anlatımı yöntemi: Alanyazın araştırması. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 6(2), 97-121.
Velloso, M.J. ve Marinho, S. (2011). Letramento Digital via Web 2.0: Uso Do Site Toondoo em Sala de Aula. Anais do XXII SBIE - XVII WIE, 1294-1303. http://www.brie.org/pub/index.php/wie/article/view/1970/ 1729 adresinden 24.03.2017 tarihinde edinilmiştir.
Yiğit, Y., Yıldırım, S. ve Özden, M.Y. (2000). Web Tabanlı İnternet Öğreticisi: Bir Durum Çalışması. Hacettepe Üniversites