SPOR EĞİTİMİ ALAN ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN DUYGUSAL ZEKA DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Amaç: Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre duygusal zekâ düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu tanımlayıcı araştırmaya Anadolu Bölgesi’nde bir üniversiteye bağlı Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu, Spor Yöneticiliği, Beden Eğitimi Öğretmenliği ve Antrenörlük Bölümünde okuyan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 401 öğrenci alındı. Araştırmanın verilerinin toplanmasında öğrencilerin tanıtıcı özelliklerini belirlemek amacıyla oluşturulan soru formu ve Türkçe formunun geçerliği ve güvenirliği Adiloğulları ve Görgülü (2015) tarafından yapılarak Türk araştırmacılar için kullanılabilir hale getirilen, sporcuların duygusal zekâ yeteneklerini ölçmek amacıyla geliştirilen “Sporda Duygusal Zekâ Envanteri”kullanıldı. Bulgular: Araştırmada sınıf ile duygusal zeka puanı karşılaştırıldığında, dördüncü sınıfta okuyanların duygusal zeka puanı diğer sınıfta okuyanlara göre daha yüksek olduğu saptandı (p=0.005). Genel sağlık durumu ile duygusal zeka puanı karşılaştırıldığında, sağlık durumunu iyi algılayanların duygusal zeka puanı diğerlerine göre daha yüksekti (p=0.025). Diğer sosyo demografik özellikler ile duygusal zeka puanı karşılaştırıldığında istatistiksel bir fark bulunmadı (p>0,05). Sonuç: Araştırma sonucunda sağlık durumunu iyi algılayan katılımcıların duygusal zeka puanlarının diğerlerine göre daha yüksek olduğu, sınıf ile duygusal zeka puanları karşılaştırıldığında dördüncü sınıf Spor eğitimi alan öğrencilerin diğer sınıfta okuyanlara göre daha yüksek olduğu görülmüştür.

EXAMINATION OF THE EMOTIONAL INTELLIGENCE LEVELS OF STUDENTS RECEIVING EDUCATION ON SPORTS

Objective: In this research, it is aimed to examine the emotional intelligence levels of university students according to various variables. Material and Method: 401 students, who were studying in the Sports Management, Physical Education Teaching and Coaching Department, School of Physical Education and Sports of a university located in Anatolia Region, and who accepted to participate to the research, were included to this descriptive study. A question form, which was issued to determine the descriptive characteristics of students, and an “Emotional Intelligence Sports Inventory”, which was developed to measure the emotional intelligence competencies of sportsmen, and Turkish form of which was made available for Turkish researchers after being validated and authenticated by Adiloğulları and Görgülü (2015), were used to collect research data. Findings: When we compared the emotional intelligence scores obtained by grades, we determined that the emotional intelligence scores of the students studying in fourth grade were higher than those studying in other grades (p=0.005). When we compared general health status and emotional intelligence score, emotional intelligence scores of those, who perceived their health status as good, were higher than others (p=0.025). When we compared other socio-demographic characteristics with emotional intelligence scores, we did not find any statistical difference (p>0,05). Conclusion: As a result of the research, we observed that the emotional intelligence scores of those, who perceived their health status as good, were higher than others, and when we compared grade and emotional intelligence scores, we observed that the emotional intelligence scores of the students receiving education on Sports in the fourth grade were higher than those studying in other grades.

PDF

___

Ada, S. (2009). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Duygusal Zekâ Düzeyleri ve Yetkinliklerinin Belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bilim Dalı, İstanbul.
Adiloğulları, İ. & Görgülü, R. (2015). Sporda Duygusal Zekâ Envanteri’nin uyarlama çalışması. Int J Sport Exer & Train Sci, 1(2), 83-94.
Avşar, G., Kaşıkçı, M. (2010). Hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinde duygusal zekâ düzeyi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 13(1): 1-6.
Babaoglu U, Cevizci S, Ozdenk G. Evaluation of Healthy Lifestyle Behaviors of Female Students in A Public Accommodation Center From Kirsehir, Turkey. Materia Socio Medica [Internet]. ScopeMed International Medical Journal Management and Indexing System; 2014;26(6):372.
Börekçi, A. G. (2002). Çalışma Ortamlarında Duygusal Zekâ Uygulamadan Bir Örnek. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Beceren E. (2004). Duygusal zekâ kavramının http://duygusalzeka.net/icsayfa.aspx?Sid=7&Tid=3. gelişimi. 10 Mayıs 2018.
Çiriş, V. (2014). Spor Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi.
Fişek NH. Halk Sağlığı’na Giriş. Ankara: Çağ Matbaası, 1983: 1-2
Hisli Sahin N, Güler M, Basim HN. (2009) The relationship between cognitive intelligence, emotional intelligence, coping and stress symptoms in the context of type A personality pattern. Turk Psikiyatri Derg 2009;20:243-54.
Karademir, T., Döşyılmaz, E., Çoban, B. ve Kafkas, M. E. (2010). Beden Eğitimi ve spor bölümü özel yetenek sınavına katılan öğrencilerde benlik saygısı ve duygusal zekâ. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18 (2), ss. 653-674.
Karakaya, Y. E. Karataş, Ö. Özdenk, Ç. Karataş, F. (2013). Üniversiteli sporcu öğrencilerin kariyer değeri algıları. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 14 (1),86-94.
Mayer, J.D., Salovey, P.(1993). The Intelligence of emotional Intelligence. Intelligence 17 (4): 433– 442. Mayer, J.D., Salovey, P., Caruso, DR. (2004). Emotional intelligence: Theory, findings, and implications. Psychological Inquiry, 15(3), 197–215.
Özdayı, N., Uğurlu, M. F. (2015). Futbol Hakemlerinin Duygusal Zekâ ve İletişim Beceri Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Uluslararası Spor, Egzersiz ve Antrenman Bilimi Dergisi, 1(1), 31-39.
Özdenk, S. (2015). Bireysel Ve Takım Sporuyla Uğraşan Sporcular İle Spor Yapmayan Bireylerin Duygusal Zekâ ve Liderlik Özelliklerinin İncelenmesi. Ankara: Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Ana Bilim Dalı Doktora Tezi.
Ryan, R.M., Deci, E. L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being. Annual Review of Psychology, 52, 141-166.
Taşkın, A. K., Taşğın, Ö., Başaran, M. H. ve Taşkın, C. (2010). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde duygusal zekâ düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 12 (2), ss. 98–103.
Temeloğlu, E. (2018). Duygusal zekâ ile problem çözme becerisi arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Bitirme Projesi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Bitirme Projesi İşletme Ana Bilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Programı, Denizli.
Tok, S. (2008). Performans sporcusu ve spor yapmayan üniversite öğrencilerinde duygusal zeka ile kişilik özelliklerinin karşılaştırılması. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Watson, D., Pennebaker, J. W. (1989). Health complaiments, stress, and distress: Exploring the central role of negative affectivity. Psychological Review, 96, 2, 234-254.
Yalız, D. (2013). Anadolu Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümü Öğrencilerinin Duygusal Zeka Düzeyleri. Pamukkale Journal of Sport Sciences, 4(2), 94-111.
Yarmohammadi, S. ve Taghibigloo, N. (2013). Investigation rate of emotional intelligence in physical education teachers in Zanjan province. International Journal of Basic Sciences & Applied Research, 2 (1), pp. 119-122.
Yelkikalan, N. ve ark. (2012). Emotional intelligence characteristics of students studying at various faculties and colleges of universities. European Scientific Journal, 8 (8), pp. 33-50.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemler. Ankara: Seçkin Yayıncılık
Yurtseven, H.R., Erkul, H. & Morkoç, D.K. (2013). Örneklerle Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem ve Teknikleri. Ankara: Beta Yayıncılık.