sİYASAL KAMPANYALARDA KULLANILAN İLETİŞİM ARAÇLARININ SEÇMEN AÇISINDAN ÖNEMİ: 2017 ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİ HALKOYLAMASI BOLU ARAŞTIRMASI

Bu çalışma, 16 Nisan 2017 tarihinde Türkiye'de yapılan Anayasa değişikliğine istinaden yapılan halkoylamasında kullanılan iletişim araçları üzerinde odaklanmaktadır. Çalışmanın amacı, daha özel olarak, seçmenlerin kampanyada verilmek istenen siyasal mesajları hangi iletişim araçlarına öncelik vererek alımladığını ortaya koymaktır. Diğer bir ifade ile halkoylaması kampanyasında seçmen en çok hangi iletişim aracına önem vermiştir. Bunun için kampanya sürecinde 15 Mart ve 15 Nisan 2017 tarihleri arasında Bolu-Merkez'de tesadüfi yöntemle seçilen 462 kişiye anket uygulanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin istatistiksel analizleriyle araştırmanın amacına uygun bir dizi bilgiler elde edilmiştir. Bu bilgiler faktör analizine tabi tutulmuştur. Yapılan analiz sonucunda altı faktör elde edilmiştir. Faktörlere temsil ettikleri bilgi içeriğine uygun olarak; Genel İletişim Faktörü, Siyasal Reklam Faktörü, Siyasal Güvenlik Faktörü, Siyasal İletişim Faktörü, Siyasal Bağlılık Faktörü ve Sosyal Medya Faktörü olarak adlandırılmıştır. Araştırmada bu faktörler ile demografik özellikler arasında ilişki sorgulaması yapılmıştır. Araştırtıma bu yönüyle siyasal kampanya faaliyetlerinde bulunacaklara ve bu alanda çalışacak bilim insanına ışık tutması açısından önemlidir. Seçmenin kampanya aracı olarak hâlâ televizyonu birinci sırada takip ettiği, televizyon yayınları arasında da sırasıyla haber programlarını ve tartışma programlarını takip ettiği tespit edilmiştir. Araştırmada, internet ve sosyal medyanın bir iletişim aracı olarak televizyondan sonra ön plana çıktığı görülmüştür. Ayrıca araştırmada, siyasal görüşünü ve kararını açıklamayan bireylerin sayısının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Araştırmada Türkiye'de günümüze kadar yapılan halkoylamalarına da yer verilerek halkoylamalarının sonuçları hakkında bilgi verilmiştir

İYASAL KAMPANYALARDA KULLANILAN İLETİŞİM ARAÇLARININ SEÇMEN AÇISINDAN ÖNEMİ: 2017 ANAYASA DEĞİŞİKLİĞİ HALKOYLAMASI BOLU ARAŞTIRMASI

The study is focused on the means of communications used in 16 April 2017 referendum on the constitutional change in Turkey. More specifically it aims to reveal through which communication media the elector received the political messages during the referendum campaign. That is, it tries to reveal which communication media the electors gave priority in the referendum campaign. For this, between 15 March and 15 April 2017 the survey was applied to 462 participants selected on the basis of simple random sampling in Bolu city center. The data obtained was used for statistical analyses. This information was subjected to factor analysis. Six factors were obtained as the result of the analysis. In accordance with the information content they represent, factors are called as; Overall Communication Factor, Political Advertisement Factor, Political Security Factor, Political Communication Factor, Political Loyalty Factor and Social Media Factor. In the study, the relationship between the factors and demographic characteristics was questioned. In terms of this aspect, research is important in guiding the people who will be involved in political campaign activities and the scientists who will work in this area. It is found that the elector prefer watching television more than using the other communication media. In order of priorities, among the television programs the electors mostly watch news programs and then come discussion programs. In the research it is also seen that as important communication media, internet and social media come after television. Also it is determined that the numbers of individuals who don’t clarify their political view are considerably high. In the survey, referandums which were held in Turkey until today were also covered and the results of these referendums were expressed

PDF

___

Askeroğlu D., Emel, (2015). Seçim Kampanyaları ve İmaj Kullanımı. Gürdal Ülger (Ed.), Propaganda: Algı, İdeoloji ve Toplum İnşasına Dair İncelemeler içinde, (s. 193-216). İstanbul, Beta.
Akyol, Mevlüt, (2015). “Seçim Kampanyalarında Sosyal Medya Kullanımı: Facebook ve 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Güz-2015, sayı: 55, (s:98- 114).
Aziz, Aysel, (2014). Siyasal İletişim, İstanbul: Nobel Yayınları.
Balcı, Şükrü, Tarhan, Ahmet, Bal, Enes, (2013). Medya ve Siyasal Katılım. Konya, LiteratürkAkademia.
Bektaş, Arsev, (2002). Siyasal Propaganda (Tarihsel Evrimi ve Demokratik Toplumlardaki Uygulamaları).İstanbul, Bağlam Yayınları.
Burton, Micheal J. and SHEA, Daniel M, (2010). Canpaign Craft: The Stratagies, Tactics and Art of Political Campaign Managemenet, 4. Edition. Prager.
Corthell, A, (2008). Public Relations and Politics: “Background and Contemporary Practice. Public Relations Theory&Practice”, (JMC 68000). Public Relations Special Report, 10.13.2008.
Çinko, Levent, (2006). “Seçmen Davranışları ile Ekonomik Perrformans Arasındaki İlişkilerin Teorik Temelleri ve Türkiye Üzerine Genel Bir Değerlendirme”. SBF Dergisi, sayı: 61. Cilt: 1, (s. 104-116).
Froehlich, R.;Rüdiger, B. (2006) “Framing Political Public Relations: Measuring Success of Political Communication Strategies in Germany”. Publicrelation Review, 32: 18-25.
Gözler, Kemal, (1988). “Halkoylamasının Değeri”, AÜHFD, CXL, s. 97-114.
Kalaycı, Şeref, (2006). “Faktor Analizi”, (Ed.) Şeref Kalaycı, SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kayış, Aliye, (2006). “Guvenilirlik Analizi”, (Ed.) Şeref Kalaycı, SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Özerkan, Ş.;İnceoğlu, Y., (1997). İletişim Etkileme Süreci, İstanbul, Pan Yayıncılık.
Newman, B. I.;Perloff, R. M, (2004) “Political Marketing: Theory, Research, and Applications”, (Ed.) By Lynda Lee Kaid, Handbook of Political Communiation Research, London: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
Özkan, Abdullah, (2015). Siyasal iletişim yönetimi: seçim kampanyası, siyasal reklam ve iletişim stratejileri. Abdullah Özkan (ed.), Seçim Kampanyaları: Siyasetin İletişim Odağı içinde, (s.7-28), Konya, Eğitim Yayınları.
Pavlik, J. V., (2007) “Mapping the Consequences of Technology on Public Relations”.Institute for Public Relations. www.instituteforpr.org
Polat, Cihat. (2015). Siyasal Pazarlama ve İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
Roskın, Mıcheal G.;Cord, Robert L.; Medeıros, James A.; Jones, WalterS. (2013). Siyaset Bilimi. (çev. Atilla Yayla), Ankara, Adres Yayınları.
Saffer, A. J.;Taylor, M.; YANG, A. (2013). “Political Public Relations in Advocacy: Building Online InfluenceandSocialCapital”. Public RelationsJournal, 7(4): 1-35.
Seltzer, T.;Zhang, W., (2011). “Toward a Model of Political Organization-Public Relationships: Antecedent and Cultuvation Strategy Influence on Citizens’ Relationships With Political Parties”. Journal of Puublic Relations Research, 23 (1): 24-45.
Sheıl, A.;Vıolantı, M. T.; Slusarskı, K. (2011). “Explaining Attitudes Toward and Experiences With Social Media Among Public Information Officers Through Adaptive Structuration Theory”. Communications of the IIMA, 11(4): 51-72.
Strömback, J.;Kiousis, S. (2013). “PoliticalPublicRelations: OldPractice, New Theory-Building”. Public Relations Journal, 7(4): 1-11
Tokgöz, Oya, (2010), Seçimler Siyasal Reklamlar ve Siyasal İletişim. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Uztuğ, Ferruh, (2000). Siyasal Marka: Seçim Kampanyaları ve Aday İmajı. Ankara, MediaCat Yayınları.
Valentını, C, (2013). “Political Public Relations in the European Union: EU Reputation and Relationship Management Under Scrutiny”. Public Relations Journal, 7(4): 1-22.
Wıllıams, B. Chırıstıne; Gulatı, Girish J, (2007). “Social Networks in Political Canpaigns: Facebook and The 2006 Midterm Elections”. 2007 Annual Meeting of The American Political Science Association.
Yaşın, Cem, (2006) “Siyasal Kampanya Yönetiminde Bütüncül Yaklaşım”. Selçuk Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 15: 631-650.
Yıldız, Nuran, ( 2002). Türkiye’de Siyasetin Yeni Biçim: Lider, İmajlar ve Medya. Ankara: Phoenix.
Zhao, Xinshu; Bleske, Glen L., (1995) “Measurement Effects in Comparing Voter Learning from Television News and Campaign Advertisements”, Journalism and Mass Communication Quarterly, 72 (1): 72-83.