ÖZGECİLİK İLE BENLİK AYRIMLAŞMASI ARASINDAKİ YORDAYICI İLİŞKİNİN BAZI DEĞİŞKENLERLE İNCELENMESİ

Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinin benlik ayrımlaşması ile özgecilik düzeyleri arasındaki ilişkileri belirlemek ve benlik ayrımlaşma düzeyleri ile özgeciliğin demografik değişkenler açısından anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini araştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi, bir devlet üniversitesinde okuyan 252 öğrenciden (167 kadın, 85 erkek) oluşmaktadır. Araştırmada ölçme aracı olarak özgeci tutum, davranış ve düşünceleri içeren 15 maddeden oluşan Özgecilik Ölçeği; 20 maddeden oluşan ve “Duygusal tepkisellik (DT)”, “Ben pozisyonu alma (BP)”, “Duygusal kopma (DK)” ve “Başkalarına bağımlılık (BB)” olmak üzere dört alt boyuttan oluşan Benlik Ayrımlaşması Ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca bağımsız değişkene ait veriler için kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, öğrencilerin cinsiyet ve akademik başarı düzeyi açısından özgecilik anlamlı düzeyde farklılık göstermektedir (p

INVESTIGATION OF THE PREDICTOR RELATIONSHIP BETWEEN THE ALTRUISM AND SELF-DIFFERENTIATION WITH SOME VARIABLES

It was aimed in this study to determine the relationship between the self-differentiation and altruism levels of university students and investigate whether there is a significant difference in the levels of self- differentiation and altruism levels in terms of demographic variables. The sample of the study consists of 252 students (167 female, 85 male) studying at a state university. The altruism scale including altruistic attitudes, behaviors and thoughts and consisting of 15 items, and the self-differentiation scale consisting of four sub-dimensions, were used as measurement tools in the research. In addition, personal information form was used for the data of independent variable. According to the findings of the research, altruism of students differs significantly in terms of gender and academic achievement level (p

PDF

___

Akbaba, S. (1994). Grupla psikolojik danışmanın sosyal psikolojik bir kavram olan özgecilik üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Alden, L. E. ve Trew, J. L. (2013). If it makes you happy: Engaging in kind acts increases positive affect in socially anxious individuals. Emotion, 13(1), 64.
Aşkın, M. (1986). Sosyal öğrenme kuramı açısından olumlu ve olumsuz sosyal davranışlar. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 147153.
Avcı, D., Aydın, D. ve Özbaşaran, F. (2013). Hemşirelik öğrencilerinde empati-özgecilik ilişkisi ve özgeci davranışın bazı değişkenler açısından incelenmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(2), 108-113.
Batson, D. C. (2014). The altruism question: Toward a social-psychological answer. Howe, England: Psychology Press.
Baumeister, R. F. ve Leary, M. R. (1995). The need to belong: Desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 117, 497–529.
Bierhoff, H. W. (1987). Donor and recipient: Social development, social interaction, and evolutionary process. European Journal of Social Psychology, 17, 113-130.
Bilgin, N. (1988). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Bowen, M. (1976). Theory in the practice of psychotherapy. (Ed. In P. J. Guerin, Jr..), Family therapy: Theory and practice (pp. 42–90). New York: Garner Press.
Bowen, M. (1978). Family therapy in clinical practice. New York: Aronson.
Brewer, M. B. (1991). The social self: On being the same and different at the same time. Personality and Social Psychology Bulletin, 17, 475–482.
Brief, A. P. ve Motowidlo, S. J. (1986). Prosocial organizational behaviors. Academy of Management Review, 11, 710-725.
Charles, R. (2001). Is there any empirical support for Bowen’s concept of differentiation of self, triangulation, and fusion? American Journal of Family Therapy, 29, 279–292.
Chodorow, N. (1989). Feminism and psychoanalytic theory. Yale University Press, New Haven, CT.
Chou, K. L. (1998). Effects of age, gender, and participation in volunteer activities on the altruistic behavior of Chinese adolescents. The Journal of Genetic Psychology, 159(2), 195-201.
Dal, V. ve Eroğlu, A. H. (2015). Farklı kişilik özelliklerine sahip bireylerin risk algılarının tüketici davranışı açısından incelenmesi: üniversite öğrencileri üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(2), 361-385.
Dunn, E. W., Aknin, L. B. ve Norton, M. I. (2008). Spending money on others promotes happiness. Science, 319(5870), 1687–1688.
Duru, E. (2002). Öğretmen adaylarında kişi-durum yaklaşımı bağlamında yardım etme davranışı eğilimi empati ve düşünme stilleri ilişkisi ve bu değişkenlerin bazı psikososyal değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Eisenberg, N. ve Mussen, P. H. (1989). The roots of prosocial behavior in children. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Feigin, S., Owens, G. ve Goodyear-Smith, F. (2014). Theories of human altruism: A systematic review. Annals of Neuroscience and Psychology, 1(1), 1-9.
Fisher, R. J. ve Ackerman, D. (1998). The effects of recognition and group need on volunteerism: A social norm perspective. Journal of Consumer Research, 25, 262–275.
Flynn, S. V. ve Black, L. L. (2011). An emergent theory of altruism and self – interest. Journal of Counseling and Development, 89(4), 459-469.
Fortin, N. M. (2006). Greed, altruism, and the gender wage gap. Unpublished manuscript, Department of Economics, University of British Columbia.
Haynes, K. T., Josefy, M. ve Hitt, M. A. (2015). Tipping point: managers’ self-interest, greed, and altruism. Journal of Leadership and Organizational Studies, 22(3), 265-279.
Işık, E. ve Bulduk, S. (2015). Psychometric properties of the differentiation of self inventory‐revised in Turkish adults. Journal of marital and family therapy, 41(1), 102-112.
İlhan, T. ve Yöntem, M. K. (2013). Benlik kurguları ve otantikliğin özgecilik üzerindeki yordayıcı gücünün incelenmesi. Turkish Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Vol. 8/8, p. 2291-2302.
İmamoğlu, E. O. (1979). Sosyal psikolojide 1970’lerde incelenen konular ve yöntem açısından genel bir bakış. Türk Psikoloji Dergisi, 5, 14-19.
İşgör, İ., Y. (2017). Eğitim ve sağlık çalışanlarında psikolojik iyi oluş ve özgeciliğin incelenmesi. Turkish Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Vol. 12/6, p. 423-438. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/Turkish Studies.11439 ISSN: 1308-2140.
Gilligan, C. (1982) In a different voice: Psychological theory and women’s development. Harvard University Press, Cambridge, MA.
Gueguen, N. ve De Gail, M. (2003). The effect of smiling on helping behavior: Smiling and Good Samaritan behavior. Communication Reports, 16, 133–140.
Jankowski, P. J. ve Sandage, S. J. (2012). Spiritual dwelling and well-being: The mediating role of differentiation of self in a sample of distressed adults. Mental Health, Religion and Culture, 15(4), 417-434.
Kaçar-Banbal, G. (2010). Hemşirelik öğrencilerinin özgecilik düzeyleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Kasapoğlu, F. (2014). İyilik hali ile özgecilik arasındaki ilişkinin incelenmesi/an examination of the relationship between wellness and altruism. Hikmet Yurdu Düşünce-Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 7(13), 271-288.
Kesici, Ş., Mert, A., Bayrakcı, E. ve Kiper, C. (2017) Vaka örnekleriyle birlikte aile danışma kuramları ve teknikleri. Nobel Yayınları (3. Baskı), Ankara
Kerr, M. E. ve Bowen, M. (1988). Family evaluation. New York: Norton.
Knauth, D.G. ve Skowron, E.A. (2004). Psychometric evaluation of the differentiation of self inventory for adolescents. Nursing Research, 53, 163–171.
Ma, H. K. ve Leung, M. C. (1995). The relation of altruistic orientation to family social environment in Chinese children. Psychologia: An International Journal of Psychology in the Orient, 38, 109- 115.
Ma, H. K. (1985). A cross-cultural study of sex differences in human relationships. Psychological Reports, 56, 799-802.
Maslow, A. (1970). Motivation and personality (2nd ed.). New York, NY: Harper and Row.
Maslow, A. H. (1950). Self-actualizing people: A study of psychological health. Personality, 1, 11- 34.
Mert, A. (2014). Çiftlerde değer yönelimleri ile çok boyutlu sosyal desteğin evlilik uyumun açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
Mert, A. ve Topal, İ. (2018). Benlik ayrımlaşmasının manevi yönelimine etkisinin bazı değişkenlerle incelenmesi. OPUS – Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, Cilt:8, Sayı: 14
Midlarsky, E. ve Kahana, E. (2007). Altruism, well-being, and mental health in late life. In Altruism and health: Perspectives from empirical research (pp. 56–69). New York, NY: Oxford University Press.
Moore, C. W. ve Allen J. P. (1996). The effects of volunteering on the young volunteer. The Journal of Primary Prevention, 17, 231-258.
Peleg, O ve Yitzhak, M. (2010). Differentiation of self and separation anxiety: is there a similarity between spouses? Contemporary of Family Therapy, 33(1), 25-36.
Piliavin, I. M., Rodin, J. ve Piliavin, J. A. (1969). Good Samaritinism: An underground phenomenon? Journal of Personality and Social Psychology, 13, 289–299.
Polat, K. (2014). Evli bireylerde çift uyumu ve bazı psikolojik belirtilerin benliğin farklılaşması açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Sandage, S.J. ve Jankowski, P.J. (2010). Forgiveness, spiritual instability, mental health symptoms, and well-being: Mediator effects of differentiation of self. Psychology of Religion and Spirituality, 2, 168–180.
Schwartz, J. P., Thigpen, S. E. ve Montgomery, J. K. (2006). Examination of parenting styles of processing emotions and differentiation of self. The Family Journal, 14(1), 41-48.
Simon, H. A. (1993). Altruism and economics. American Economic Review, 83, 156-161.
Singh, A. A., Hofsess, C. D., Boyer, E. M., Kwong, A., Lau, A. S. M., McLain, M. ve Haggins, K. L. (2010). Social justice and counseling psychology: Listening to the voices of doctoral trainees. The Counseling Psychologist, 38, 766–795.
Skowron, E. A. ve Dendy, A. K. (2004). Differentiation of self and attachment in adulthood: Relational correlates of effortful control. Contemporary Family Therapy, 26, 337–357.
Skowron, E. A. ve Schmitt, T. A. (2003). Assessing interpersonal fusion: reliability and validity of a new DSI fusion with others subscale. Journal of Marital and Family Therapy, 29, 209– 222.
Skowron, E. A. ve Friedlander, M. (1998). The differentiation of self inventory: Development and initial validation. Journal of Counseling Psychology, 28, 235– 246.
Sober, E. (2002). The ABC of altruism. In S. G. Post, L. G. Underwood, J. Schloss, ve P. W. B. Hurlbut (Eds.), Altruism and altruistic love (pp.17–28). Oxford: Oxford University Press.
Sünbül, Z. A. ve Güçray, S. S. (2016). Ergenlerde olumlu sosyal davranışları yordamada koruyucu faktörler ve bazı kişisel değişkenlerin rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 6(45), 101-114.
Taymur, İ. ve Türkçapar, M. H. (2012). Kişilik: tanımı, sınıflaması ve değerlendirmesi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(2), 154-177.
Topuz, C. (2013). Üniversite Öğrencilerinde Özgeciliğin Öznel İyi Oluş Ve Psikolojik İyi Oluş İle İlişkisinin İncelenmesi. Yayımlanmamış yüksek Lisans tezi. Fatih Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Trivers, R. (1971). The evolution of reciprocal altruism. The Quarterly Review of Biology, 46(1), 35–57.
Yavuzer, H. (2002). Çocuk Psikolojisi. Remzi Kitabevi, İstanbul.
Yıldırım, M. ve Topçuoğlu, P. (2016). Özgeciliğin çeşitli demografik değişkenlerle incelenmesi: Sakarya Örneği. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 40-53.
Yöntem, M. K., Öktem, İ. ve Artuç, S. (2017). Lise Öğrencilerinin Psikolojik Doğum Sırasının Özgecilik Üzerindeki Yordayıcı Gücünün İncelenmesi. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Vol.12/4, p. 623-640, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.11198 ISSN: 1308-2140.
Yörükoğlu, A. (1988). Gençlik çağı: ruh sağlığı ve ruhsal sorunları. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Ankara.
Weinstein, N. ve Ryan, R. M. (2010). When helping helps: Autonomous motivation for prosocial behavior and its influence on well-being for the helper and recipient. Journal of Personality and Social Psychology, 98(2), 222.
Williamson, I., Sandage, S. J. ve Lee, R. M. (2007). How social connectedness affects guilt and shame: Mediation by hope and differentiation of self. Personality and Individual Differences, 43(8), 2159-2170.
Wilson, J. (2000). Volunteering. Annual Review of Sociology, 26(1), 215–240.
Wilson, D. W. ve Kahn, A. (1975). Rewards, costs, and sex differences in helping behavior. Psychological Reports, 36, 31–34.
Varol, R. (2015). Genogram temelli yürütülen psikolojik danışma sürecinin çiftlerde evlilik uyumu, duygusal bağlılık, evlilikte problem çözme ve benliğin ayrımlaşma düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mevlana Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.