YUSUF CERİT, HATİCE KADIOĞLU ATEŞ, serkan KADIOĞLU

ÖĞRETMEN HESAP VEREBİLİRLİK EĞİLİMİ ÖLÇEĞİNİN TÜRKÇEYE UYARLAMA ÇALIŞMASI

Eğitimde başarı ve nitelik için baskıların yoğunlaşması (Rosenblatt & Shimoni, 2002) ve eğitimsel eyleme katılanların eylemlerinin sorumluluğunu hissetme, işlerin kalitesini artırma, böylece nihai olarak eğitimsel sonuçları geliştirmeye neden olacağının (Rosenblatt & Shimoni, 2001) kabul edilmesiyle hesap verebilirlik kavramı son yıllarda hem araştırmacılar hem de politikacıların ilgi alanlarından biri olmuştur (Ambrosio, 2013). Bu anlamda öğretmenlerin hesapverebilirliği kavramı da alan yazında dikkat çeken konulardan biri olmuştur. Türkiye gibi hesapverebilirliğin sistemleştirilmediği yerlerde öğretmenlerin bireysel olarak hesapverebilir olma eğilimlerinin araştırılması önemli görülebilir. Türkiye'de öğretmenlerin hesapverebilirlik eğilimlerinin belirleyebilmek için yapılacak çalışmalarda ihtiyaç duyulan verilerin elde edilebilmesine katkı yapacak bir ölçme aracının varlığına ihtiyaç duyulabilir. Bu çalışmada bu nedenle Rosenblatt (2007) tarafından geliştirilen öğretmen hesapverebilirlik eğilimi ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması çalışması yapılarak belirlenmesine yönelik olarak yapılacak araştırmalarda kullanılabilecek bir araç alan yazına kazandırılmış olacaktır. Bu araştırmada Rosenblatt (2017) tarafından geliştirilen Öğretmen Hesapverebilirlik Eğilimi Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlamasını yapmak amaçlanmıştır. Araştırmada veriler 230 sınıf öğretmeninden elde edilmiştir. Ölçeğin yapı geçerliliği için açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Ölçeğin güvenirlik çalışması için ise Cronbachalpha katsayısı hesaplanmış ve test-tekrar test uygulaması yapılmıştır. Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi sonuçları ölçeğin Türkçe formunun geçerliliği açısından 12 madde ve içsel hesapverebilirlik (7 madde) ve dışsal hesapverebilirlik (5 madde) olmak üzere iki faktörden oluştuğunu göstermiştir. Ölçeğin Türkçe formunun iç tutarlılık ve test tekrar test güvenilirliğe sahip olduğu ortaya çıkmıştır

ADAPTATION OF THE TEACHERS’ ACCOUNTABILITY DISPOSITION SCALE INTO TURKISH

The concept of accountability has been the focus of researchers with the emphasis on pressures for success and quality in education (Rosenblatt & Shimoni, 2002) and the recognition of the responsibility of the actions of the participants of the educational action, thereby enhancing the quality of the work and thus ultimately improving the educational outcomes as well as (Rosenblatt & Shimoni, 2001) one of the interests of politicians (Ambrosio, 2013). In this sense, the concept of accountability of teachers has become one of the topics that attract attention in the field. It may be important to investigate the tendency of teachers to be individually accountable in places where accountability is not systematized, such as in Turkey. In Turkey there may be a need for a means of measuring which can contribute to the acquisition of the data needed in the work to be done to determine the teachers' accountability trends. In this study, it will be based on Rosenblatt (2007), a tool that can be used in the researches to determine the individual accountability levels of teachers by conducting the adaptation of the teacher accountability tendency scale to Turkish. The purpose of this research was to adapt Teachers’ Accountability Disposition Scale developed by Rosenblatt (2017) into Turkish on a group of classroom teacher. The data in the study was collected through 230 classroom teachers. To determine the construct validity of the scale, exploratory and confirmatory factor analyses were employed. To determine the reliability of the scale, the Cronbach’s Alpha and test-retest were employed. The results of exploratory and confirmatory factor analyses indicated 12 items and the two factor structure of the scale solution. The Cronbach’s Alpha internal consistency of the scale was .92 and test-retest correlation was .79. The results of this study showed that Teachers’ Accountability Disposition Scale was a valid and reliable instrument to measure teachers’ accountability disposition

PDF

___

Ambrosio, J. (2013).Changingthesubject: neoliberalism and accountability in public education. Educational Studies, 49 (4), 316-333.
Avcı, A. (2017). Örgütsel Bağlılık: Kavramsal Çerçevesi ve Eğitim Örgütleri Açısından Etkileri. Turkish Studies -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish orTurkic, (Prof. Dr. Tahsin Aktaş Armağanı) Volume 12 (6), p. 55-76.
Boyle, B.,& Charles, M. (2011). Education in a Multicultural Environment: EquityIssues in Teachingand Learning in the School System in England. International Studies in Sociology of Education 21 (4), 299–314.
Bracy, G. (2003). April foolishness: The 20th an- niversary of A Nation at Risk. Phi Delta Kappan, 84, 616-621.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Veri Analizi El Kitabı. Ankara: PegemA yayınları.
Carnoy, M. & Loeb, S. (2003). Does external accountability affect student outcomes? A cross-state analysis. Education Evaluation and Policy Analysis, 24 (4), 305-31.
Castaing, S. (2006). The effects of psychological contract fulfilment and public service motivation on organizational commitment in the French civil service. Public Policy and Administration, 21(1), 84-98.
Conway, P.F. & Murphy, R. (2013). A rising tide meets a perfectstorm: New accountabilities in teaching and teacher education in Ireland. Irish Educational Studies, 32(1), 11-36.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik: SPSS ve Lisrel Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Ebrahim, A. (2003). Accountability in practice: Mechanisms for NGOs. World Development, 31(5), 813-829.
Frink,D.D. & Ferris, G.R. (1999). The moderating effects of accountability on the conscientiousness performance relationship. Journal of Business and Psychology, 13 (4), 515-524.
Firestone,W.A. & Shipps,D.(2005). How do leaders interpret conflicting accountabilities to improve student learning?”, in Firestone, W.A. and Riehl, C. (Eds), A New Agenda for Research in Educational Leadership, Teachers College Press, New York, NY, pp. 81-100.
Gökyer, N. Ve Namlı, A., (2015). Yöneticilerin Maarif Müfettişlerince Yapılan Kurum Denetimine Yönelik Algıları. Turkish Studies -International PeriodicalfortheLanguages, LiteratureandHistory of TurkishorTurkic, 10 (11), pp. 707-724.
Güçlü, N. & Kılınç, A.Ç. (2011). İlköğretim okulu öğretmenlerinin görüşlerine göre okul yöneticilerinin hesap verebilirlik düzeyleri. e-Journal of New World Sciences Academy, 6(3), 2110-2122.
Hall, A.T., Zinko, R., Perryman, A.A. & Ferris, G.R. (2009).Organizational citizenship behavior and reputation mediators in the relationships between accountability and job performance and satisfaction. Journal of Leadership and Organizational Studies, 15 (4), 381-392.
Himmetoğlu, B.,Ayduğ, D. & Bayrak, C. (2017). Eğitim örgütlerinde hesapverebilirliğe ilişkin okul yöneticilerinin görüşleri. Turkish Online Journal of QualitativeInquiry, 8(1), 39-68.
Ingersoll, R. M. & Collins, G.J. (2017). Accountability and control in American schools. Journal of Curriculum Studies, 49 (1), 75-95.
Kalayca, Ş. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
Kalman, M. ve Gedikoğlu, T. (2014). Okul yöneticilerinin hesap verebilirliği ile örgütsel adalet arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 115-128.
Keddie, A. (2015).Student voice and teacher accountability: Possibilities and problematics. Pedagogy, Culture & Society, 23(2), 225-244.
Knapp, M.S. & Feldman, S.B. (2012). Managing the intersection of internal and external accountability: challenge for urban school leadership in the United States. Journal of Educational Administration, 50 (5), 666-694.
Kleinhenz, E. & Ingvarson, L. (2004). Teacher accountability in Australia: current policies and practices and their relation to the improvement of teaching and learning. Research Papers in Education, 19 (1), 31-49.
Koçak, E., Turan, S. ve Aydoğdu, E. (2012). Öğretmenlerin yetki devri, otonomi ve hesap verebilirliklerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi: Teori ve Uygulama, 3(5), 117-148.
Leithwood, K. & Earl, L. (2000). Educational accountability effects: An international perspective. Peabody Journal of Education, 75 (4), 1-18
MacPherson, R.J.S. (1996). Educative Accountability Policy Research: Methodology and Epistemology. Educational Administration Quarterly, 32(1), 80–106.
Memişoğlu, S.P., (2016). Milli Eğitim Bakanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığı İle Maarif Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliğinin Lisansüstü Öğrencilerinin Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Turkish Studies -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish orTurkic-, 11 (3), pp. 1703-1722.
Odhiambo, G. (2008). Elusive search for quality education: The case of quality assurance and teacher accountability. International Journal of Educational Management, 22 (5),417 – 431.
Pigot-Irvine, E. (2000). Appraisal: the impact of increased control on the state of play.Journal of Educational Administration, 38 (4), 331-49.
Poulson, L. (1998). Accountability, teacher professionalism and education reform in England. Teacher Development, 2 (3), 419-432.
Robertson, J.E. (2003). Teachers’ perceptions of accountability at an international school. Journal of Research in International Education, 2(3), 277-300.
Rosenblatt, Z. & Shimoni, O. (2002). Teachers’ accountability: an experimental field study in physical education. Journal of Personnel Evaluation in Education, 15 (4), 309-328.
Rosenblatt, Z. (2007). Personal accountability in education: Measure development and validation. Journal of Educational Administration, 55(1), 18-32.
Samsun, N. (2003). Hesap verebilirlik ve iyi yönetişim. İyi yönetişimin temel unsurları içinde (s.18-33). Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı.
Seashore-Louis, K.,Febey, K. &Schroeder, R. (2005). State-mandated accountability in high schools: teachers’ interpretations of a newera. Educational Evaluation and Policy Analysis,27(2), 177-204.
Şimşek. Ö.F. (2007). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş. Ankara: Ekinoks.
Yılmaz, V. Ve Çelik, H.E. (2009). Lisrel ile Yapısal Eşitlik Modellemesi. Ankara: Pegem Akademi.