ÖĞRETMEN ADAYLARININ ÖZYÖNETİMLİ ÖĞRENMEYE İLİŞKİN HAZIRBULUNUŞLUKLARININ İNCELENMESİ

Eğitim programlarını etkisi altına alan yapılandırmacı yaklaşımda öğrenen öğretmen olarak tanımlanmaktadır. Bu tanımlamaya göre öğretmenlerin geçmiş yıllara kıyasla daha çok mesleki bilgi ve becerilere sahip olmasını gerektirmektedir. Buna göre öğretmenlerin çeşitli özelliklere ve becerilere sahip olması beklenmektedir. Bilginin hızla arttığı günümüzde öğrencilerin öğrenme ihtiyacı artmaktadır. Bu yüzden öz- yönetimli öğrenmenin öğretmen eğitimiyle sağlanmasında ve geliştirilmesinde öğretmen yetiştirme programlarına büyük görevler düşmektedir. Bu nedenle geleceğin öğretmeni olacak öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenme becerisine sahip olmaları ve öğrencilerine bu beceriyi kazandırabilmeleri beklenmektedir. Bu çalışma öz yönetimli bireyler yetiştirilmesinin gerekliliğini ortaya koymak açısından önemlidir. Araştırmada, öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin belirlenmesi, cinsiyet ve bölüm türü değişkenlerine göre farklılık gösterip göstermediğinin araştırılması amaçlanmaktadır. Nicel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada betimsel araştırma yöntemlerinden tarama metodu kullanılmıştır Araştırmanın örneklemini 2016–2017 öğretim yılında bir devlet üniversitesinin eğitim fakültesi Fen Bilgisi, Sınıf, Resim iş ve Müzik öğretmenliği programlarında öğrenim gören, 113‘ü erkek, 224’ü kız toplam 337 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Örneklem seçimi yapılırken rastgele örneklem seçimi metodu uygulanmıştır. Araştırmada öğrencilerin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluklarının belirlenmesinde Öz Yönetimli Öğrenmeye Hazırbulunuşluk Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenme hazır bulunuşluklarının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Cinsiyet ve bölüm bazında öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenme hazırbulunuşluk düzeylerinin farklılaşmadığı tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular ışığında öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenme düzeyleri ile ilgili yorumlar yapılmış ve bu konuda bazı öneriler sunulmuştur.

AN INVESTIGATION OF PRESERVICE TEACHERS’ READINESS FOR THEIR SELF-DIRECTED LEARNING

In the constructivist approach which is under the influence of the education programs is defined as "The person learning with the learner". According to this definition, teachers need to have more professional knowledge and skills than in previous years. According to this teachers are expected to have certain features and skills. As knowledge rapidly increases and individuals face increased learning needs self-directed learning through teacher education and in the development of teacher training programs. Therefore teacher candidates who will teach you your future have self-directed learning skills and students are expected to gain this skill. This work it is important in terms of revealing the necessity of educating self-directed individuals. In this study, it is aimed to research whether the pre-service teachers' level of self-directed learning differs according to gender and department type variables. In this study using quantitative research method, the survey method of descriptive research methods used. The sample of the study is formed 337 preservice teachers, 113 male and 224 female students, who are educated in Science, Elemantary, Painting and Music teachers programs of the education faculty of a state university in 2016-2017 school year. Random sample selection method was applied when sampling was selected. Self –Directed Learning Readiness Scale was took in the study to determine the readiness of students to self-directed learning. With respect to the results of the study, it was assigned that self-directed learning readiness of preservice teacher was moderate. It was stated that pre-service teachers' self-directed learning levels did not differ in gender and department basis. In the findings obtained, comments were made about the self-directed learning levels of preservice teachers and some suggestions were presented in this regard.

PDF

___

Alkan, F. ve Erdem, E. (2013). Kendi kendine öğrenmenin laboratuvarda başarı, hazırbulunuşluk, laboratuvar becerileri tutumu ve endişeye etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 15-26.
Aşkın, İ. (2015). Üniversite öğrencilerinin öz-yönetimli öğrenme becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Baker, S., D. Chard, L. Ketterlin-Geller, C. Apichatabutra, & C. Doabler. (2009). Teaching writing to at-risk students: the quality of evidence for self-regulated strategy development. Exceptional Children, 75, 303–318.
Bal, M.(2018). Türkçe Dersinin 21. Yüzyıl Becerileri Açısından İncelenmesi. Turkish Studies, 13, 4. 49-64.
Balcı, E., Denkci, A.F. (2018). Pedagojik Formasyon Eğitimi Alan Öğretmen Adaylarının Sözleşmeli Öğretmenliğe İlişkin Görüşleri. Turkish Studies, 13, 4. 35-48.
Boyer, S. L, Edmondson, D. R., Artis, A.B., & Fleming, D. (2014) Self-directed learning: a tool for lifelong learning. J Mark Educ 36(1), 20–32.
Borich, G. D. (2014). Etkili öğretim yöntemleri araştırma temelli uygulama. M. Bahaddin Acat (çev.). Ankara: Nobel yayınevi.
Brockett, R.G. (2006). Self-directed learning and the paradox of choice. International Journal of Self-directed Learning, 3, 2, 27–33.
Brockett, R. G. & Hiemstra, R. (1991). A conceptual framework for understanding self-direction ın adult learning ın self direction ın adult learning: perspectives on theory, research and practice. London and New York: Routledge.
Brookfield S. D. (1986). Understanding and facilitating adult learning. San Francisco, Jossey-Bass.
Byrd, K. L., & McDonald, G. (2005). Defining college readiness from the inside out: first-generation college student perspectives. Community College Review 33 (1), 22–37.
Caffarella, R. S. (2000). Goals of self-learning. G. A. Straka (Ed.), Conceptions of self-directed learning: Theoretical and conceptual considerations. (pp. 37-48). Munster, Germany: Waxmann. [Çevrim-içi: http://vivo.cornell.edu/display/AI-ICIPR0203DF692AB00000934], Erişim tarihi: 06.01.2018.
Candy, P. C. (1991). Self-direction for Lifelong Learning. A comprehensive guide to theory and practice. San Francisco: Jossey-Bass Publishers.
Cleary, T., Platten, P., & Nelson, A. (2008). Effectiveness of the self-regulation empowerment program with urban high school students. Journal of Advanced Academics 20: 70–107.
Cofer, J., & Somers, P. (2000). Within-year persistence of students at two-year colleges. Community College. Journal of Research and Practice 24 (10), 785–807.
Demirel, Ö. (2007). Eğitimde program geliştirme. Anakra: PEGEM A Yayıncılık.
Doyle, T. (2008). Helping students learn in a student-centered environment. A Guide to Facilitating Learning in Higher Education. Sterling, Virginia: Stylus.
Ertürk, S. (1998). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan Yayınları.
Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Education Today, 21, 516-525.
Iwasiw, C. (1987) The role of the teacher in self directed learning. Nurse Education Today, 7, 222- 227.
Jossberger, H., Brand-Gruwel, S., Boshuizen, H. & Wiel, M. (2010). The challenge of self‐directed and self‐regulated learning in vocational education: A theoretical analysis and synthesis of requirements. Journal of Vocational Education and Training, 62 (4): 415–440.
Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın-Dağıtım.
Karataş, K. (2017). Öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin üst- bilişsel farkındalık düzeyleri açısından yordanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(2), 451-465 doi: 10.16986/HUJE.2016017218.
Kılıç, D. ve Sökmen, Y. (2012). Sınıf öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluklarının incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1 (3), 223- 228.
Knowles, M.S. (1975). Self-directed learning: a guide for learners and teachers. Chicago: Follett
Knox, A. B. (1986). Helping Adults Learn. San Francisco: Jossey-Bass.
Kriewaldt, J.(2001). A thinking geography curriculum. Interaction, 29. [Çevrim-içi: http://www.gtav.asn.au/ interaction/issues/v29n4_dec01/metacognition.htm.], Erişim tarihi: 13.12.2017.
Özbek, R., Eroğlu, M., ve Donmuş, V. (2017). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye ilişkin hazırbulunuşluklarının incelenmesi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, Cilt: 7, Sayı: 13, 17-35.
Pekel, A. (2016). Examınıng the relation between the general self –sufficiency levels and self– directed learning readiness level of physical education teachers. International Journal of Development Research, 6(8), 8952-8957.
Reio, T. G. (2004). Prior knowledge, self-directed learning readiness, and curiosity: Antecedents to classroom learning performance. International Journal of Self-Directed Learning, 1(1), 18- 25.
Sarmasoğlu, Ş. (2009). Hemşirelik öğrencilerinin kendi kendine öğrenme hazıroluş düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Salas, G. (2010). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye hazırbulunuşlukları (Anadolu Üniversitesi örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Schunk, D. H. (1996). Goal and self-evaluative influences during children’s cognitive skill learning. American Educational Research Journal, 33: 359–382.
Senge, P. (1992). The fifth discipline fieldbook. Doubleday/Currency, New York
Sletten, R. S. (2017). Investigating flipped learning: student self-regulated learning, perceptions, and achievement in an ıntroductory biology course. Journal of science Education and Technology, 26:347–358
Şahin, E. ve Erden, M. (2009). Öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk ölçeği’nin geçerlik ve güvenirlik çalışması. E-Journal Of New World Sciences Academy,4, 3.
Şahin, E. (2015). Meslek lisesi öğretmenlerinin özyönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin ve öğretim stili tercihlerinin incelenmesi (Bursa İli Örneği). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15 (2), 297-316.
Şen, S. (2015). Tarama yöntemi ve ilişkisel araştırma yöntemi. https://sedatsen.files.wordpress.com/2015/02/bilim4.pdf adresinden 24.08.2017 tarihinde indirilmiştir.
Tekkol, İ. A., ve Demirel, M. (2016). Öğretmen adaylarının öz-yönetimli öğrenme becerilerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi, 6,(12). 151-168.
Yıldırım, Z. (2015). Sınıf öğretmenlerinin yaşam boyu öğrenmeye yönelik yeterlik algıları ve görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.