MİKRO ÖĞRETİM YÖNTEMİNİN ÖĞRENCİLERİN YAZMA KAYGILARINA VE YAZILI ANLATIM BECERİLERİNE ETKİSİ

Bu araştırmanın amacı "mikro öğretim" yönteminin öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerine ve Türkçe yazı yazma kaygılarına etkisini belirlemektir. Bu nedenle araştırmada nicel araştırma modellerinden ön test-son test ölçümlerine dayanan kontrol gruplu deneysel model kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma gruplarını 20152016 öğretim yılında Van il merkezinde eğitim-öğretim faaliyetlerini sürdüren bir devlet okulunun 8. sınıfında öğrenim gören 27 öğrenci oluşturmuştur. Yansız atama yoluyla belirlenen deney (n=12) ve kontrol (n=15) gruplarında 12 hafta boyunca uygulamalar sürdürülmüştür. Problem durumuna ilişkin ulaşılan sonuçlar şunlardır: Deney ve Kontrol grupları ön test Türkçe yazılı anlatım becerileri ve Türkçe yazma kaygıları arasında anlamlı bir fark gözlenmezken (p>0,05) son testlerde "Mikro öğretim"in uygulandığı deney gurubu lehine anlamlı farkların oluştuğu sonucuna ulaşılmıştır. Buna göre; Deney-kontrol grubu Türkçe yazılı anlatım becerisi son test bulgularının istatistiksel olarak deney grubu lehine anlamlı farklılık (p: ,000 ? 0,05; t: 8,060) gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Deney-kontrol grubu Türkçe yazma kaygısı son test bulgularının istatistiksel olarak deney grubu lehine anlamlı farklılık(p: ,000 ? 0,05; t: 3,712) gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Sonuçlardan hareketle gerek öğrencilerin Türkçe yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde gerekse Türkçe yazma kaygılarının düşürülmesinde mikro öğretim yönteminin Türkçe Öğretim Programı (2006)'nın ilgili öğrenme alanına yönelik etkinliklerinden daha başarılı sonuçlar verdiği anlaşılmıştır. Uygun öğrenme ortamı oluşturulduktan sonra yazılı anlatım öğrenme alanında mikro öğretimin uygulanması, istendik sonuçlar almaya katkı sunacaktır

THE IMPACT OF MICRO INSTRUCTION METHOD ON WRITING ANXIETY AND WRITTEN EXPRESSION SKILLS OF STUDENTS

The objective of this study is to determine the effect of micro instruction method on Turkish written expression skills and Turkish writing anxiety of the students. For this purpose, an experimental model with control group based on pretest posttest measurements, one of the quantitative research models. Study groups included 27 8th grade students that attended a public school in Van province during 2015 – 2016 academic year. The experiments were conducted for 12 weeks with the test (n = 12) and control (n = 15) groups, determined by arbitrary assignment. Results of the study could be summarized as follows: While there were no differences between the test and control groups based on pretest Turkish written expression skills and Turkish writing anxiety scores (p > 0.05), there was a significant difference between the posttest scores favoring the test group where micro instruction was implemented. Accordingly; It was determined that there was a statistically significant (p: .000 ˂ 0.05; t: 8.060) between the test and control group Turkish written expression skill posttest findings favoring the test group. It was determined that there was a statistically significant (p: .000 ˂ 0.05; t: 3.712) between the test and control group Turkish writing anxiety posttest findings favoring the test group. Based on the results, it was determined that, in both the development of students’ Turkish written expression skills and minimizing their Turkish writing anxiety, micro instruction method provided more successful results when compared to the activities of Turkish Curriculum towards the related learning area. When appropriate learning environment is created, implementation of micro instruction in learning area of written expression would promote intended outcomes

PDF

___

Acar, İ. H., Karan, Ş. & Yıldız, S. (2013, Haziran). Learner teachers: Professıonal development of elementary schoolteachers through peer collaboratıon. V. uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Akalın, S. (2005). Comparison between traditional teaching and microteaching during school experience of student-teachers. Eurasian Journal of Educational Research, 20, 1-13.
Atav, E., Kunduz, N. & Seçken, N. (2014). Biyoloji eğitiminde mikro öğretim uygulamalarına dair öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(4), 1-15.
Aydın, İ. S. (2013). The effect of micro-teachıng technique on Turkish teacher candidates’ perceptions of efficacy in lesson planning, implementation, and evaluation. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(43), 67-81.
Bağcı, H. (2012). Ortaöğretim 9. Sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım alan bilgisi başarı düzeyleri üzerine bir araştırma, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 7/4, Fall 2012, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9370 p. 907-919
Bulut, K. (2015). Mikro öğretim tekniğinin Türkçe öğretmen adaylarının konuşma beceri ve kaygılarına etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Büyüköztürk, Ş. (2001).Deneysel desenler, öntest-sontest, kontrol grubu, desen ve veri analizi, Ankara: Pegem Yayıncılık
Creswell, J.W. (2003). Research design. Second edition. London: Sage Publications.
Çakır, Ö. (2010). Materyal geliştirmede mikro-öğretim: öğretmen adaylarının yöntem ve geribildirimler üzerine görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5, 55-73.
Ekiz, D. (2003). Eğitimde araştırma yöntem ve metotlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Erdem, E., Erdoğan, Ü. I., Özyalçın Oskay, Ö. & Yılmaz, A. (2012, Haziran). Kimya eğitiminde mikro öğretim yönteminin etkililiği ve öğrenci görüşleri. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri. Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ), Ankara.
Erökten, S. & Durkan, N. (2009). Özel öğretim yöntemleri II dersinde mikro öğretim uygulamaları. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sunulmuş bildiri, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Görgen, İ. (2003). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 56- 63.
Gündüz, O. ve Şimşek, T. (2011) Uygulamalı yazma eğitimi anlatma teknikleri II el kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Karadağ, R. & Akkaya, A. (2013). İlk okuma yazma öğretimi dersinde mikro öğretim uygulamalarına ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14(2), 39-59.
Karaman, P. (2014). Öğretmen adaylarının ölçme-değerlendirme okuryazarlıklarının belirlenmesi ve mikroöğretim yoluyla geliştirilmesi. Doktora Tezi, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemi(22. Basım) . Ankara: Nobel
Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi - Kavramlar İlkeler Teknikler. Ankara: Nobel.
Kardaş, M.N. (2015). İki dilli Türkçe Öğretmeni Adaylarının Türkçe Yazılı Anlatım Becerileri ve Yazma Kaygıları Üzerine Bir Araştırma The Journal of Academic Social Science Studies Number: 37 , p. 239-252,
Kazu, H. (1996). Öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönetimini etkililiği (F.Ü.Teknik Eğitim Fakültesi örneği). Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Küçükoğlu, A., Köse, E., Taşgın, A., Yılmaz, B. Y. Ve Karademir, Ş. (2012), Mikro Öğretim Uygulamasının Öğretim Becerilerine Etkisine İlişkin Öğretmen Adayı Görüşleri, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, C.2, S. 2, s. 19-32.
Maden, S. (2013). Temel Dil Becerileri Eğitiminde Kullanılabilecek Aktif Öğrenme Öğretimsel İş/Taktikleri, Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(2), 20-35.
Maden, S. (2014). Türkçe Öğretimi ve Aktif Öğrenme, Giresun: Kirazofis Kitapevi
Marulcu, İ. & Dedetürk, A. (2014). Fen Bilgisi öğretmen adaylarının mikro-öğretim yöntemini uygulamaları: bir eylem araştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 353-372.
Özbay, M. ve Zorbaz, K. Z. (2011). Daly-Miller’in Yazma Kaygısı Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması, Mustafa Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:8, Sayı:16, s. 33-48
Özbay, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Basımevi MEB (2009). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. Sınıflar), Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi
Pilancı, H. (2003) Türk Dili, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Sarı, Y., Sakal, M. & Deniz, S. (2005, Şubat). Okul öncesi öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği, Akademik Bilişim Konferansı’nda sunulmuş bildiri, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.
Sever, S. (1993). Türkçe öğretiminde uygulanan tam öğrenme kuramı ilkelerinin, öğrencilerin okuduğunu anlama ve yazılı anlatım becerilerindeki erişiye etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Sevim, S. (2013). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 303-313.
Yıldız, M. & Ceyhan, S. (2016). “İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Okuma ve Yazma Kaygılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi / The investigation of 4th grade primary school students’ reading and writing anxieties in terms of various variables”, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. Hayati Akyol Armağanı), Volume 11/2 Winter ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9370, p. 1301-1316.
Yoğurtçu, K. (2009). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma. Dil Dergisi, 146, 49-70.