İslam’a göre Yüce Allah, başta Hz. Âdem olmak üzere birçok peygambere vahyetmiş ve bunlardan bir kısmının adlarını Kur’an’ı Kerim’de zikretmiştir. Kur’an’da zikredilen ve zikredilmeyen peygamberlerin hemen tamamı ilahi mesajın gereklerini yapmaya çalışmış ve bu yolda hiçbir fedakârlıktan kaçınmamışlardır. Bu yüzden Kur’an peygamberleri ilahi vahyi insanlara ulaştıran ve davranışlarıyla insanlara örnek teşkil eden kimseler olarak nitelendirmiştir. Kur’an’ı Kerim’de bahsi geçen peygamberlerden biri olan Hz. Süleyman kendisine verilen nimetlerle öne çıkmaktadır. Kur’an’ı Kerim’e göre ona çok sayıda nimet bahşedilmiştir. Hz. Süleyman’a peygamberlik, saltanat, rüzgâr, erimiş bakır madeni, hayvanların konuştuklarını anlama, ilim, nitelikli atlar ve gözle görülmeyen varlıklara hükümranlık etme gibi bir dizi nimet verilmiştir. Hz. Süleyman verilen onca nimete karşı rabbine şükretmiş, nankörlük etmemiştir. O, verilen nimetlerin bir imtihan aracı olduğunu anlamış ve buna göre hareket etmiştir. Kendisine verilen bunca nimete rağmen o, şımarmamış ve nimetin nereden geldiğini bilerek ona göre davranmıştır. Kur’an’ın genel mantığına göre mal sahibi olmak eleştirilen bir hususiyet değildir. Eleştiriye konu olan husus bu malın nasıl ve nerede kullanıldığıdır. Hz. Süleyman bu hususta örnek ve takip edilmesi gereken bir şahsiyettir. Bu manada Kur’ân Allah’a kulluğunu her şeyin üstünde tutan mal sahiplerini övmüştür. Aksine davranan Haman gibileri de yermiş ve yerin dibine batırmıştır. İşte Hz. Süleyman, “Gerçekten ben, mal sevgisini rabbimi anmak için istedim.” ifadesiyle de bu duruma işaret etmiştir. Yani yüklü miktarda mala ve mülke sahip olma ve buna rağmen Allah’tan uzaklaşmama örnekliğini göstermiştir.

According to Islam God had sent revelation to many prophets such as Adam at the beginning and He had mentioned some of their names in the Qur’an. Almost all of the prophets who were mentioned and not mentioned in the Qur’an had tried to meet the case of the sacred message and they had never kept from sacrifice in this way. So, the Qur’an had qualified the prophets as conveyor of the sacred revelation and role model for people with their behaviours. Prophet Solomon who is the one of the prophets that was mentioned in the Quran has become into prominence with the blessings which were given to himself. According to the Quran, many blessings were endowed to him. A number of blessings such as prophethood, reign, wind, the molten copper mine, the ability of understanding the communications of the animals, knowledge, qualified horses, sovereignty of unseeable creatures were given to Prophet Solomon. Prophet Solomon was grateful for so many blessings that were given to him and he has never been ingrate. He has moved with knowledge of goods as a means of examination. Although many blessings were given to himself he has not become spoiled and he has behaved with the consciousness of the source of the blessing. According to the general logic of the Quran, being proprietor is not the critized idiosyncrasy. The matter of the subject of the criticism is how and where it is used. Prophet Solomon is the representative invidiuality and pioneer who must be followed in the matter. In this meaning, the Qur’an had praised owners of property who prefer slavery to God beyond everything. It had critized and damned people who dot behave in this way like Haman. The Prophet Solomon had indicated to this situation with his expressions of “Truly do I prefer wealth to the remembrance of my Lord,”. So, having hugely property and possession and yet nevertheless he is still role model for being close to God not become distant. Proprietors generally become distant from God and get spoiled.