HÂL EKLERİNİN İKİNCİ DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENEN ÖĞRENCİLER TARAFINDAN KULLANILMASI

Türkçenin yabancı dil olarak öğretilmesi hususunda farklı başlıklar altında çeşitli çalışmalar yapılmaktadır. Kimi çalışmalar amaca hizmet eder mahiyette olsa da bu alanda çalışanların önünde hâlâ uzun bir yol vardır. İnsanoğlu bir dilin içine doğar. Dünyaya bakışımız bu dille şekillenirken bir yandan da onu şekillendirir. İnsan kendini ve kendi dışındaki dünyayı dilinin sınırları dahilinde anlar. Her dilin dünyaya bakış açısı farklı olup her dil bu bakış açısını cümlelere, kelimelere, varsa eklere yansıtır. Eklemeli dillerden olan Türkçe için eklerin büyük önemi vardır. Yabancılara Türkçe öğretiminde de bazı ekler daha fazla ön plana çıkmaktadır. Bunlardan biri de hâl ekleridir. Bu doğrultuda, bu çalışmanın amacı yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarında ismin hâllerini kullanırken yaptıkları hataları belirlemektir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Çalışma grubu SOAS (Londra Üniversitesi) ve Londra Yunus Emre Kültür Merkezinde Türkçe öğrenen B1 seviyesindeki 34 öğrenciden oluşmaktadır. Çalışmanın verileri öğrencilerin kompozisyonlarından elde edilip içerik analiziyle değerlendirilmiştir. Araştırmacılar bulgularda verilen öğrenci cümlelerine herhangi bir müdahalede bulunmamıştır. Çalışmanın sonucunda öğrencilerin hâl eklerinden en çok "belirtme" ve "yönelme" hâlinde hata yaptıkları, en sık "bulunma", en az ise "eşitlik" ve "vasıta" hâlini kullandıkları belirlenmiştir. Çalışmanın son kısmında ulaşılan sonuçlar doğrultusunda bazı önerilerde bulunulmuştur

THE USE OF CASE SUFFIXES BY STUDENTS WHO LEARN TURKISH AS A SECOND LANGUAGE

A number of studies are run about “teaching Turkish as second language” on different topics. While some of studies respond the needs, there is still a long way in front of the people who are teaching Turkish as second language. As known, human beings were born in a language. Our world view is shaped with this language while gives shape to the language. Humans understand himself and rest of the world in the border of their language. Every language evaluates the world from its point of view and reacts this point of view to sentences, words and endings if any. As an agglutinative language in Turkish, the suffixes have such a big importance. Particularly for teaching Turkish as second language some suffixes gets more important. One of the important suffix categories is case suffixes. The aim of this paper is to determine and then discuss the students’mistakes who are learning Turkish at Level B while using noun cases in their writings. Qualitative research method is used in this study. The sample group consists of 34 B1 level students learning Turkish at SOAS and London Yunus Emre Culture Centre. The data was taken from students’ writings and analyzed by content analysis. In this study, it is determined that the students misuse or make mistake the “accusative” and “dative” cases at most. The most used case suffix is “locative”, the least used is “equality” and “instrumental”. The paper will be ended with some important suggestions due to the results of this study

PDF

___

Ak Başoğul D. ve Can, F.S. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Balkanlı Öğrencilerin Yazılı Anlatımda Yaptıkları Hatalar Üzerine Tespitler, Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 10, 100- 119.
Akdoğan, G. (1993). Yabancıların Türkçe Öğreniminde Ad Durumu ve Çekim Açısından Sık Rastlanan Yanlışlar ve Nedenleri, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Akarsu, B. (2003). Dil Kültür Bağlantısı, İstanbul: İnkılap Yayınları.
Banguoğlu, T. (1990). Türkçenin Grameri, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi.
Boylu, E. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Temel Seviyedeki İranlı Öğrencilerin Yazma Problemleri, Journal of World of Turks, 6/2, 335-349.
Candaş Karababa, Z.C. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretimi ve Karşılaşılan Sorunlar, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42/2, 265-277.
Cem, Ayşen. (2005). Dilbilgisi Öğretiminde Biçim-Anlamkullanım Üçlüsü: Ders Malzemesi Hazırlama ve Uygulama Önerisi. TÖMER Dil Dergisi.
Erdem, M. D., Gün, M. ve Sever, P. (2015). “Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Yöntem Seçimi ve Alternatif Yöntemler / Selection Of A Method And Other Alternative Methods In Teaching Turkish As A Foreign Language”, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. Şefik Yaşar Armağanı), Volume 10/11 Summer 2015, ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8735, p.549-566.
Ergin, M. (1992).Türk Dil Bilgisi, (19. Baskı), İstanbul: Bayrak Yayınları.
Fischer, S. (1999). Dilin Tarihi, İstanbul: Türkiye İŞ Bankası Kültür Yayınları.
Güven, E. (2007). Yabancıların Türkçe Öğrenirken Ad Durum Eklerinde Yaptıkları Hataların Çözümlenmesi ve Bu Hataların Giderilmesine Yönelik Öneriler. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Hatipoğlu, V. (1972). Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, Ankara: TDK Yayınları.
Hengirmen, M. (1999). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri Sözlüğü, Ankara: Engin Yayınları.
Islıoğlu, S. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretiminde Nesne Durum Ekinin Kullanımı ile İlgili Yanlışlar ve Çözüm Önerileri, Route Educational and Social Science Journal, 1/2, 101- 115.
Kılınç, A., Aytan, N. ve Ünlü, S. (2016). “Türkçe Öğrenen Yabancı Öğrencilerin Yazma Kaygılarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi/ Analysis Of Writing Anxiety Among Foreign Students Learning Turkish Based On Several Variables”, TURKISH STUDIES - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. Hayati Akyol Armağanı), Volume 11/3 Winter 2016, ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9252, p. 1511-1526.
Koç, N. (1992). Açıklamalı Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
Korkmaz, Z. (1992), Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara: TDK Yayınları.
Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), Ankara: TDK Yayınları.
Melanlıoğlu, D. (2012). Yabancılara Türkçe Öğretmenlerin Hâl Eklerinin Öğretimine İlişkin Görüşleri: Nitel Bir Araştırma, Turkish Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 7/4, Fall 2012, p. 2401-2411, ANKARA-TURKEY.
Öz, N. (2002). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Ad Durum Ekleri ve Bir İzlence Önerisi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yaymlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Özkan, A. (1992). Yabancıların Türkçeyi Öğrenmeleri Esnasında Yaptıkları İsim Hâl Ekleri Yanlışları ve Bu Konunun Değerlendirilmesi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Topaloğlu, A. (1989). Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Ötüken Yayınları. Yağmur Şahin, E. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Yazılı Anlatımlarındaki Ek Yanlışları, Tarih Okulu Dergisi, 6/15, 433-449.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, H. Ç. (2011). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Türkçe Dil Bilgisi ve Durum Eklerine İlişkin Öğrenci Görüşleri, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi.
Yılmaz, F. (2015). Tokat GOÜ Tömer’de Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Yazım Alanında Yaptıkları Hatalar, Route Educational and Social Science Journal, 2/1, 130-147.
Yılmaz, F. ve Temiz Ç. (2015). İsim Hal Eklerinin Yabancı Öğrencilere Etkinliklerle Öğretimi, (JASSS) The Journal of Academic Social Science Studies, 36, 139-155.
www.mosalingua.com
www.tdk.gov.tr