190104

GÜREŞ HAKEMLERİNİN HAKEMLİK MESLEĞİNDEN DUYDUKLARI HAZ VE ÖRGÜTSEL ÖZDEŞLEŞME DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırmada, güreş hakemlerinin mesleki haz ve örgütsel özdeşleşme düzeylerinin bazı demografik değişkenlere göre incelenmesi, bunun yanında mesleki haz ile örgütsel özdeşleşme arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya güreş hakemliği yapan toplam 124 birey katılmıştır. Araştırmada beş maddelik kişisel bilgi formunun yanı sıra Karaçam ve Pulur (2018) tarafından geliştirilen “Hakemler İçin Mesleki Haz Ölçeği” ve Mael ve Ashforth (1992) tarafından geliştirilen, Polat (2009) tarafından ise Türkçe ’ye uyarlanan “Örgütsel Özdeşleşme Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizlerinde SPSS 22.0 programından yararlanılmıştır. Veriler frekans, yüzde (%), ortalama ve standart sapma değerler olarak sunulmuştur. Bunun yanı sıra değişkenler arasındaki farkları belirlemek amacıyla Independent Samples t test, One Way Anova kullanılmıştır. Hakemlik Mesleği haz duygusu ile örgütsel özdeşleşme arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla Pearson Korelasyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonunda hakemlerin mesleki haz ve örgütsel özdeşleşme düzeylerinin Medeni durum, meslek grubu, hakemlik kategorisi, bir sezonda gidilen müsabaka sayısı değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı farklılık göstermediği tespit edilmiştir (p>0.05). Hakemlik süresi değişkenine göre hakemlerin mesleki haz düzeylerinin istatistiksel açıdan anlamlı farklılık gösterdiği (p0.05). Bunun yanında hakemlerde mesleki haz ile örgütsel özdeşleşme düzeyi arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunduğu tespit edilmiştir (p

THE INVESTIGATION OF ZEST FOR WORK FOR REFEREES’ AND LEVELS OF ORGANIZATIONAL IDENTIFICATION OF WRESTLING REFEREES

In this study, the zest for work and levels of organizational identification of the wrestling referees are examined according to some demographic variables. In addition, it was aimed to determine the relationship between zest for work and organizational identification. A total of 124 participants participated in the research. In addition to the five-item personal information form, Zest for Work Scale for Referees developed by Karaçam and Pulur (2018) and Organizational Identification Scale which was developed by Mael and Ashforth (1992) and adapted to Turkish by Polat (2009) were used. SPSS 22.0 program was used in the statistical analysis of the obtained data. The data are presented as frequency, percentage (%), mean and standard deviation. In addition, Independent Samples t test, One Way ANOVA was used to determine the differences between the variables. Pearson Correlation analysis was used in order to determine the relationship between the zest for work and organizational identification of referees. At the end of the study, it was determined that the level of zest for work and organizational identification of the referees did not differ significantly according to the marital status, occupational group, referee category, number of competition in a season (p> 0.05). According to the duration of referees, it was found that there was a statistically significant difference between the referees' occupational gratification levels (p 0.05). In addition, there was a positive correlation between zest for work. As a result, it can be said that zest for work positively affects organizational identification in wrestling refrees and that demographic variables do not differentiate professional pleasure and organizational identification. And organizational identification level in referees (p

PDF

___

Aka, S. T., Gülbahçe, Ö., & Saki, Ü. (2018). 2018-2019 Sezonu Türkiye Futbol Süper Liginde Yer Alan Kulüplerin Simgeleri Üzerine Bir Araştırma. Electronic Turkish Studies, 13(26).
Akpınar, A. (2014). Okullardaki insan ilişkileri düzeyi ile öğretmenlerin örgütsel özdeşleşme düzeyleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uşak Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uşak.
Alp, A.G. (2015). Sağlık çalışanlarında örgütsel özdeşleşme, örgütsel vatandaşlık ve örgütsel çatışma iletişim algıları arasındaki farklılıklar: (bir alan araştırması). Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Altan, S., & Özpehlivan, M. (2018). Örgütsel Bağlılığın Oluşumunda İş Tatmini ve Örgütsel Sinizm Etkileşimi: Türkiye’deki Yabancı Şirketlerde Bir Uygulama. Electronic Turkish Studies, 13(26).
Ashforth, B.E. & Mael, F. (1989). Social identity and the organization. Academy of Management Review, 14, 20 – 39.
Aydemir, S., (2018), Örgütlerde Mesleki Bağlılığın İşi Adanmışlık Üzerindeki Etkisine Yönelik Bir Araştırma, Electronic Turkish Studies, 13(18).
Balcı, A., Baltacı, A., Fidan, T., Cereci, C. ve Acar, U. (2012). Örgütsel sosyalleşmenin, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel vatandaşlıkla ilişkisi: ilköğretim okulu yöneticileri üzerinde bir araştırma. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 47-74.
Bitmiş, M. G., Sökmen, A. ve Turgut, H. (2014). Psikolojik dayanıklılığın tükenmişlik üzerine etkisi: örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 27-40.
Bulut, E. (2015). Personel güçlendirme, örgütsel özdeşleşme ve çalışan performansı arasındaki ilişki: Katılım bankalarında araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Can, A. (2014). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. 2. Baskı, Pegem yayıncılık, Ankara, 1-429.
Cüce, H., Güney, S. ve Tayfur, Ö. (2013). Örgütsel adalet algılarının örgütsel özdeşleşme üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31(1), 1-30.
Çakınberk, A., Derin, N. ve Demirel, E. T. (2011). Örgütsel Özdeşleşmenin Örgütsel Bağlılıkla Biçimlenmesi: Malatya ve Tunceli özel eğitim kurumları örneği. İşletme Araştırmaları Dergisi, 3(1) 89-121.
Çetinkaya, M. ve Çimenci, S. (2014). Örgütsel adalet algısının örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisi ve örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü: Yapısal eşitlik modeli çalışması. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(23), 237-278.
Çırakoğlu, H. (2010). Örgütsel özdeşleşme ve iş doyumu ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Demirci, Ü. (2010). Örgütsel özdeşleşme ve örgütsel güvenin çalışan performansı üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Dirin, İ. (2015). Algılanan örgütsel desteğin örgütsel özdeşleşme üzerindeki etkisi: TRB-2 bölgesinde uygulamalı bir araştırma. doktora tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Taşkın, S. (2016). Öğretmenlerin örgütsel destek ve örgütsel özdeşleşme düzeyleri ile insiyatif iklimi arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Erdem, H., Gökmen, Y. ve Türen, U. (2015). Psikolojik sermayenin örgütsel özdeşleşme üzerine etkisinde algılanan örgütsel desteğin aracılık rolü. İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(2), 38-62.
Gürlek, M. (2018). Kurumsal sosyal sorumluluğun işe adanma üzerindeki etkisinde algılanan dışsal prestijin ve örgütsel özdeşleşmenin aracılık rolü: otel işletmelerinde bir araştırma. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hatipoğlu, Z. (2015). Öğretmenlerin örgütsel destek algılarının örgütsel özdeşleşme seviyelerine etkisi: Ankara Çankaya ilçesinde bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi, Çankaya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Karaçam, A. ve Pulur, A. (2018). Hakemler için mesleki haz ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışmasıHİMHÖ. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 3(2), 35-45.
Koyuncu, Y. (2018). Özdeşleşmesi ve kendilerini işe vermeleri arasındaki ilişkinin incelenmesi: çanakkale örneği. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi Eğitim bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
Olukçu, E. (2018). Okul yöneticilerinin öğretimsel liderlik rolleri ile öğretmenlerin örgütsel özdeşleşme düzeylerinin ilişkisi (Çorum ili örneği). Yüksek Lisans Tezi. Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Amasya.
Mael, F., and Ashforth, B. E. (1992). Alumni and their alma mater: A partial test of the reformulated model of organizational identification. Journal of organizational Behavior, 13(2), 103-123.
Polat, M. (2009). Örgütsel Özdeşleşmenin Öncülleri ve Ardılları Üzerine Bir Saha Araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Bursa.
Polat, M. ve Meydan, C. H. (2010). Örgütsel özdeşleşmenin sinizm ve işten ayrılma niyeti ile ilişkisi üzerine bir araştırma. Savunma Bilimleri Dergisi, 9(1), 145-172.
Şantaş, F., Uğurluoğlu, Ö., Kandemir, A. ve Çelik, Y. (2017). Sağlık çalışanlarında örgütsel sinizm, iş performansı ve örgütsel özdeşleşme düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 867-886.
Turunç, Ö. ve Çelik, M. (2010). Çalışanların algıladıkları örgütsel destek ve iş stresinin örgütsel özdeşleşme ve iş performansına etkisi. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 183-206.
Özcan, H. U. (2012). Birey-örgüt değerleri arasındaki uyumun örgütle özdeşleşme ile ilişkisi. Turk Psikoloji Yazilari, 15(29), 25.
Yakın, B. (2017). Örgütsel güven, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel sinizm ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Yaşa, R. (2018). Liselerde görev yapan öğretmenlerin görüşlerine göre örgütsel özdeşleşme ile örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Yıldız, K. (2013). Öğretmenlerin örgütsel özdeşleşmeleri ile örgütsel iletişimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 251-272.