Gelenek ve Arif Ay’ın Şiiri

Gelenek, günlük dildeki karşılığından dine, iktisattan sosyolojiye, geniş bir anlam çerçevesine sahip olan ve tartışmaların odağındaki yerini her zaman ve her zeminde koruyan bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. “Süreklilik” ve bu sürekliliği değişime karşı ısrarlı bir biçimde sürdürme, geleneğin var oluş sebebidir. Geleneğe ilgi duyan Türk şairlerinin önemli ölçüde geleneği biçimden ziyade duygu ve düşünce planında ele aldıkları ve bu doğrultuda bir yoruma ulaşma çabası içerisinde oldukları görülür. Bu şairlerden biri de Arif Ay’dır. O da şiirin gelenek içerisinde neşv ü nema bulduğuna ve gelenekten kopuk bir şiirin uzun soluklu olamayacağına inanır. Bu inançla da şiirlerinde geçmişle bir bağ kurar. Arif Ay’ın şiir kaynaklarına inildiğinde Yunus Emre ile Karacaoğlan’ın onun şiirini besleyen iki temel şahsiyet olduğu görülür. Her iki şahsiyet de onun şiirinde birer duyarlık olarak yer alırlar. Zengin bir imaj dünyasına sahip olan Arif Ay, gelenek karşısındaki duyarlı tutumuyla bilinen şairlerden biridir. Onun şiirleriyle geleneksel şiir duyarlılığına ulaşırız. O, halk şiirinin dize yapısı ile serbest şiirin ahengini başarıyla birleştirmiş şâirlerden birisidir.

Tradition and Poem of Arif Ay

We encounter tradition as a concept with a wide definition frame from its meaning in daily life to religion, from economics to sociology which always protects its place in the focus of discussions everywhere and every time. The reason behind the existence of tradition is “continuousness” and the persistent maintenance of this continuousness against change. Turkish poets interested in tradition are observed to deal with tradition in sense and sentiment plan rather than style and to be in struggle for attaining an interpretation. One of these poets is Arif Ay. He believes that poem springs to life through tradition and a poem unrelated with tradition cannot live long. With this belief, he establishes a bond with past in his poems. The sources of the poems of Arif Ay demonstrate that Yunus Emre and Karacaoğlan are two basic figures feeding his poems. Both figures take place in his poems as sensibility. Having a rich image world, Arif Ay is known for his sensible attitude towards tradition. We reach a traditional poetic sensibility with his poems. He is one of the poets to successfully combine verse structural of folk poetry and the harmony of free verse.

___

  • ARMAĞAN, Mustafa (1992), Gelenek, Ankara, Akçağ Yayınları.
  • AY, Arif (1993), “Başlıksız”, Yedi İklim, Cilt 5, S. 41, s.78.
  • AY, Arif (2006), Güne Doğan Koşu -Toplu Şiirler- (1974–2006), Ankara, Hece Yayınları.
  • AYVAZOĞLU, Beşir (1989), İslâm Estetiği ve İnsan, İstanbul.
  • DEMİRBAĞ, Ömer ( 2011), Kadı Burhânettin ve Şiiri, Ankara, Gazi Kitabevi.
  • ERDOĞAN, Mehmet (1998), “Söyleşi”, Ayane, Ocak.
  • EROĞLU, Ebubekir (1993), Modern Türk Şiirinin Doğası, YKY., İstanbul.
  • ERSOY, Mehmet Akif (2011), Safahat (Birinci Kitap), Hazırlayan: Fazıl Gökçek, İstanbul, Dergâh Yayınları.
  • KOMİSYON (2003), Tanzimat’tan Bugüne Edebiyatçılar Ansiklopedisi, Cilt I, İstanbul, YKY, s.147–148.
  • GENÇ, Mehmet (1989), “Osmanlı İktisadi Dünya Görüşünün İlkeleri”, Sosyoloji Dergisi, 1, 1988– 1989, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, , s.180.
  • KUR’AN II / 193; VIII / 39.
  • MACİT, Muhsin (1996), Gelenekten Geleceğe, Akçağ Yay., Ankara, s.13.
  • MACİT, Muhsin (2004), “Metinler Arası İlişkiler Çerçevesinde Gelenek”, Edebiyat İlmi ve Problemleri Sempozyumu, Gazi Sosyal Bilimler Araştırma ve Geliştirme Derneği, (23-25 Eylül 2003), Ankara, s.203.