FETHİYE’DE YAŞAYAN YETİŞKİN İKİ DİLLİ İNGİLİZLERİN YAPTIKLARI TÜRKÇE BİÇİM BİLGİSEL SAPMALAR

Son yıllarda başka ülkelerden insanlar çeşitli sebeplerle Türkiye’ye göç etmektedir. Bu insanlar hayatlarını idame ettirebilmek için Türkçe öğrenmekte bu da Türkiye’deki iki dilli birey sayısını arttırmaktadır. İki dilli birey sayısının çok olduğu ABD, Kanada, Almanya gibi ülkelerde iki dilliliği farklı yönleriyle ele alan çalışmalar yapılmıştır. Buna karşılık ülkemizde bu alanda yapılan çalışmalar adı geçen ülkelerle kıyaslandığında çok azdır. 2000 yılından sonra farklı sebeplerle Fethiye’de İngilizler yaşamaya başlamışlardır. Bu insanların Türkçe öğrenmeye başlamasıyla birlikte Fethiye’de anadili Türkçe olmayan yetişkin iki dilli İngilizler ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, öncelikle Fethiye’de yaşayan yetişkin iki dilli İngilizlerin Türkçe kullanımlarında standart Türkçeden yaptıkları biçim bilgisel sapmalar tespit edilmeye çalışılacak daha sonra sapmaların toplum dilbilimsel değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediği ortaya çıkarılacaktır. Bunun için çalışmanın amacına hizmet edebileceği düşünülen 15 katılımcı tespit edilmiş ve kendileri ile görüşmeler yapılmıştır. Görüşmeler ses kayıt cihazı ile kayıt altına alınarak yazıya aktarılmıştır. Bu betimsel çalışmada yapılan çözümlemeler sonucunda katılımcıların standart Türkçeden biçim bilgisi anlamında sapmalar yaptıkları ve bu sapmaların toplum dilbilimsel değişkenlere göre büyük oranda farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Bu tespitler doğrultusunda Türkçeyi yabancı dil olarak öğreten kurumlara öğrencilerin yaptıkları biçim bilgisel sapmaları tespit etmeleri ve hazırlayacakları materyal ve müfredatı bu sapmaları göz önünde bulundurarak yapmaları önerilebilir.

TURKISH MORPHOLOGICAL DEVIATONS OF ADULT ENGLISH BILINGUALS LIVING IN FETHIYE

In recent years, people from different countries have migrated to Turkey. They started to learn Turkish in order to get by which in turn has increased the number of bilinguals in Turkey. Bilingualism has been studied in many respects in the USA, Canada and Germany. However, the number of studies on bilingualism in Turkey is very few when compared to these countries. After 2000, many English people started to live in Fethiye for different reasons. Those people began to learn Turkish and it resulted in the appearance of adult English-Turkish bilinguals in Fethiye. In this study, first it is aimed to identify the Turkish morphological deviations of adult bilinguals living in Fethiye then find out whether identified deviations differ depending on the socio linguistic variables. For this, 15 participants who were believed to serve the purpose of the study were determined and then they were interviewed. Interviews were recorded with a tape recorder and then they were transcribed. As a result of the analysis in this descriptive study, it was found out that the participants made morphological deviations and those deviations did not differ to a large extent depending on the socio linguistic variables. In accordance with these findings it can be suggested that the Turkish education centers should identify the morphological deviations of the learners and they should prepare the curriculum and materials by taking the deviations into consideration.

PDF

___

Abbes, K. (2016). The Acquisition Of French Morpho-Syntactic Properties: Cross-Linguistic Influence in the Learning Of L3 French By Turkish/Spanish Speakers Who Learned English as an L2. Doktora Tezi, University of Essex.
Appel, R., Muysken, P. (2005). Language Contact and Bilingualism. Amsterdam: Amsterdam University Press
Baker, C. and Prys Jones, S. (1998). Encyclopedia of Bilingualism and Bilingual Education. Clevedon: Multilingual Matters.
Beardsmore, Hugo B. (1986). Bilingualism: Basic principles (Second Edition). England: Multilingual Matters LTD Bloomfield, L. 1933. Language. New York: Holt
Chang, W. (2016). Tayvan’da Yabancı Dil olarak Türkçenin Öğretiminde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Demir, N., Yılmaz E. (2014). Türk Dili El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları.
Demir, N. (2015). İsim Çekimi. H. Pilancı (Ed.). Türkçe Biçim Bilgisi. (ss. 76-93). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Demir, S.A. (2015). Fiil Çekimi. H. Pilancı (Ed.). Türkçe Biçim Bilgisi. (ss. 100-117). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Demir, S.A., Yılmaz, E. (2015). Sözlüksel Kelime Yapımı I. H. Pilancı (Ed.). Türkçe Biçim Bilgisi. (ss. 125-132). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Edwards, J. (2003). Multilingualism. Taylor &Francis e-Library.
Erdem, M. (2015). Sözlüksel Kelime Yapımı II. H. Pilancı (Ed.). Türkçe Biçim Bilgisi. (ss. 141-150). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Ergin, M. (1987). Üniversitelere için Türk Dili. (3.bs). İstanbul: Bayrak Basım.
Genesse, F. (1989). Early Bilingual Development: One Language or Two? Journal of Child Language Dergisi,( 16), 161-179.
Göksel, A., Kerslake, C. (2005). Turkish: A Comprehensive Grammar. Taylor &Francis e-Library.
Grosjean, F. (2008). Studying Bilinguals. Oxford: Oxford University Press.
Güzel, A. (2014). İki Dilli Türk Çocuklarına Türkçe Öğretimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Haugen, E. 1953. The Norwegian Langauge in America: A study in bilingual beaviour. Philadelphia: UP of Pennsylvania
Jarvis, S. ve Pavlenko, A. (2008). Crosslinguistic Influence in Language and Cognition. New York, NY: Routledge.
Johanson, L. (2014). Türkçe Dil İlişkilerinde Yapısal Etkenler. (N. Demir. Çev.). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. (2014).
Kara, M. (2010). Gazi Üniversitesi TÖMER Öğrencilerinin Türkçe Öğrenirken Karşılaştıkları Sorunlar ve Bunların Çözümüne Yönelik Öneriler. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (8), 661- 696
Karababa, C. (2009). Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretimi ve Karşılaşılan Sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (2), 265-277
Karahan, F. (2005). Bilingualism in Turkey. Proceedings of the 4th International Symposium on Bilingualism. James Cohen (Ed.). (ss. 1152-1166). Somerville, MA: Cascadilla Press.
Korkmaz, Z. (2014). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi (4.bs). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Lewis, G.L. (1967). Turkish Grammar. Oxford: Oxford University Press.
Mackey,W. (1970). The Description of Bilingualism. J. Fishman (Ed.). Readings in the the Sociology of Language (ss. 554-582).The Hauge, Mouton.
Mackey,W. (2001). The Bilingualism Reader. The Description of Bilingualism. L. Wei (Ed.). The Bilingualism Reader (ss. 22-51). Taylor &Francis e-Library.
Molali, N. (2005). Romanya Türk Toplulukları Örneğinde İki Dillilik. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Myers-Scotton, C. (2006). Multiple Voices :An Introduction to Bilingualism. Cornwall: Blackwell Publishing.
Özkan, A. (1994). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Ad Durum Eklerinin Öğretilmesiyle İlgili Kimi Görüşler. AÜ TÖMER Dil Dergisi.
Polat, H. (1998). Arapların Türkçe Öğrenirken Karşılaştıkları Sorunlar. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Ratcehav, S. (2007). English Language Attitudes And Motivation Among Adult Migrants in Australia. Doktora Tezi, Universtiy of Newcastle, Australia.
Redlinger, R. G. ve Park, T. (1980). Language Mixing in Young Bilinguals. Journal of Child Language Dergisi, ( 7), 337-352
Refatto, A. (2002). Contact Phenomena betweenVeneto, Italian and English in The Third Generation in Australia. Doktora Tezi, Monash University, Melbourne.
Rezzagil, M. (2010). 5-8 Yaş İki Dilli Çocukların Türkçe Artikülasyon Özelliklerinin Sesbilgisel (Fonolojik) Süreçler Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Swan, M. (1996). Practical English Usage. Oxford: Oxford University Press.
Turgut, A. (2013). A Contrastive on Turkish &English. İzmir: Zeus Kitabevi
Uluçam, I. (2014). Batı Avrupa’da Göçmen Türk Çocuk ve Gençlerinin Dil Edim ve Edinçlerine İlişkin Durumları, Eğitim Kurumlarındaki Konumları. K. İşleri, G. Çetinkaya, T. Çelik, S. Demirgüneş, T. Daşöz ve Y. Gençer (Haz.). Türkçe Eğitiminde Kuramsal ve Uygulamalı Çalışmalar (ss. 175-190). Ankara: Pegem Akademi.
Uzun, G. L. (2014). Neden ve Nasıl bir İki Dillilik ve Bunun için Nasıl bir Anadili Öğretimi. K. İşleri, G. Çetinkaya, T. Çelik, S. Demirgüneş, T. Daşöz ve Y. Gençer (Haz.). Türkçe Eğitiminde Kuramsal ve Uygulamalı Çalışmalar (ss. 191-206). Ankara: Pegem Akademi.
Wei, L. (2001). Dimensions of Bilingualism. L. Wei (Ed.). The Bilingualism Reader (ss. 1-21). Taylor &Francis e-Library.
Weinreich, U. (1953). Languages in Contact. Newyork: Mouton.
Yılmaz, E. (2015). Sözdizimsel Kelime Yapımı: Fiilimsiler. H. Pilancı (Ed.). Türkçe Biçim Bilgisi. (ss. 158-168). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset.
Yılmaz, E. (2016). Türkçenin Tipolojisi. F. Yıldırım, B. Tüfekçüoğlu (Ed.). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi, Kuramlar, Yöntemler, Beceriler, Uygulamalar. (ss. 1-15). Ankara: Pegem Akademi.
https://www.thoughtco.com/the-use-of-more-in-english-1210666. Erişim: 15.10.2017.
https://www.thoughtco.com/the-use-of-most-in-english-1210667. Erişim: 15.10.2017.