ÇOCUKLARIN OYUNLARDA GÖSTERDİKLERİ KARAKTERİSTİK ÖZELLİKLERİ BAĞLAMINDA ERİŞKİNLİK DÖNEMİ SİYASAL KİŞİLİKLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Doğumdan ölüme kadar devam eden bir süreç olarak tanımlanabilecek sosyalleşme olgusu, her ne kadar hayatın her aşamasında önemli değişimlere neden olsa da, yapılan araştırmalar çocukluk döneminin erişkin kişiliğin oluşmasında önemli bir etken olarak ortaya çıktığını göstermektedir. Aile, okul, arkadaş çevresi, kurumsal ve kurumsal olmayan iletişim ortam ve imkanları gibi sosyalleşme olgusunun önemli bir parçası da, çocukluk döneminde oynanan oyunlardır. Bu oyunlarda sahip olunan konum, üstlenilen görev ve sorumluluklar kişilik oluşumunu etkileyen faktörler arasında sayılabilir. Bu çalışma, çocukluk döneminde oynanan oyunlardaki karakterlerin erişkinlik dönemi siyasal tutum ve davranışlar üzerindeki etkisini ele almaktadır. Bu amaçla, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi öğrencileri üzerinde bir araştırma yapıldı. Çalışmada çocukluk dönemindeki oyun karakterleri açısından dört faktör tanımlanmıştır. Bu faktörler, "grup oyunlarından hoşlanan karakter", uyumlu ve hoşgörülü karakter", "pasif karakter", ve "çatışmacı karakter" olarak isimlendirilmiştir. Oyun karakterlerinin tanımlanması sonrasında bu karakterlerin siyasal tutum ve davranışlarla ilgili analizlerinde ortaya çıkan en önemli sonuçlardan birinin çocuklukta çatışmacı oyun karakterine sahip olan bireylerin yetişkinlik dönemlerinde daha fazla politik olduklarıdır. Dolayısıyla araştırmada çocukluk dönemi oyunlarındaki çatışmacı kişiliğin siyasete olan ilgiyi, siyasete aktif olarak katılma isteğini, bireyin kendisini lider vasıflı olarak tanımlamasını ve bireyin daha radikal siyasal görüşlere eğilimini artırdığı görülmüştür. Buna karşın pasif kişiliğin ters yönde bir etkiye sahip olduğu sonucuna varılmıştır

A STUDY ON CHILDREN’S POLITICAL PERSONALITY IN THEIR ADULTHOOD IN THE CONTEXT OF CHARACTERS WHICH THEY HAVE IN THE GAMES

Although socialization which can be defined as a process continuing from birth to death causes to important alterations in every stage of life, researches reveal that childhood become a substantial factor in the context of formation of adult personality. Childhood games are an important part of socialization process like family, school, entourage, corporate and non-corporate communication environments. In these games, positions, rules and responsibilities can be stated as some of the factors effecting formation of personality. This study deals with the impacts of the characters in the games played in childhood on the political attitudes and behaviours in adulthood. In accordance with this purpose, a survey is conducted in Gumushane University Faculty of Communication. In this study, four factors are determined in the context of game characters in childhood. These factors are “the character who likes the group games”, “compatible and tolerant character”, and “passive character”, and “confrontational character”. One of the most important conclusions revealed in analysis realized between these factors and political attitudes /behaviours is that individuals having the “confrontational character” in childhood games are more likely political than the others in their adulthood. Accordingly, this study reveals that “confrontational character” in childhood games increases the attention to politics, desires to participate in politics, and oneself defining of individual as leader, and tendency to radical ideologies. None the less, it is concluded that passive character has a reverse effect

PDF

___

ALKAN, Türker (1979). Siyasal Toplumsallaşma (1.baskı). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
BERNSTEİN, Arla G. (2005). “Gendered Characteristics of Political Engagement in College Students”, Sex Roles, 52, pp.299-310.
AYAYDIN, Abdullah. (2011). “Çocuk Gelişiminde Bir Oyun Olarak Sanat ve Resim”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (37), ss. 303-316.
COFFE, Hilde. ve Bolzendahl, Catherine. (2010). “Same Game Different Rules? Gender Differences in Political Participation”, Sex Roles, 62, pp.318-333.
ÇETİN, Halis. (2003). İnsan ve Siyaset, Ankara: Siyasal Kitabevi.
DURSUN, Davut. (2004). Siyaset Bilimi (2. Baskı), İstanbul: Beta Yayınları.
ELKİND, David. (1999). Çocuk ve Toplum, (Çev. Demet Öngen), Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
FRITKIN, Kim L. ve KENNEY, Patrick J. (2007). “Examining the Gender Gap in Children’s Attitudes Toward Politics”, Sex Roles, 56, pp. 133-140.
GIMPEL, James G., Lay, J. Celeste ve Schuknecht, Jason E. (2003). Cultivating Democracy: Civic Environments and Political Socialization in America, Brooking Institution Press.
HALLER, Emil J. ve THORSON, Sondra J. (1970). “The Political Socialization of Children and the Structure of the Elementary School”, Interchange , 1(3) ,pp.45-55.
HOOGHE, Marc. ve WILKENFELD, Britt. (2008). “The Stability of Political Attitudes Behaviours across Adolescence and Early Adulthood: A. Comparison of Survey Data on Adolescents and Young Adults in Eight Countries”, J. Youth Adolescence, 37, pp. 155- 167.
KAĞITÇIBAŞI, Çiğdem. (2010). Günümüzde İnsan ve İnsanlar, İstanbul: Evrim Kitabevi.
KALAYCI, Şeref. (2006). “Faktör Analizi” (ed. Ş. Kalaycı), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım, ss.321-331.
KALENDER, Ahmet. (2007). “Siyasal İletişim Tekniği Olarak Canvassing ve Seçmen Davranışı Üzerindeki Etkileri, Selçuk İletişim Dergisi, 5 (1), ss. 144-155.
KALBURAN, Nilgün C. (2014). “Erken Çocukluk Döneminde Riskli Oyun”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(3), ss.943-960.
KAYIŞ, Aliye. (2006). “Güvenilirlik Analizi”, (ed. Ş. Kalaycı) SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım, ss.403-419.
MACCOBY, Eleanor E. (2006). “Historical Overview of Socialization Research and Theory”, (Ed. Joan E. Grusec ve Paul D. Hastings), Handbook of Socialization, New York – London: The Guilford Press.
MOROIANU, Miruna. ve DIMITRU, Mariana. (2013). “The Influence of The Sporting Game (Basketball) On The General Education Of Children Aged 9-11”, Social and Behavioral Sciences, 89, pp. 88-93.
MUTLU, Erol. (2004). İletişim Sözlüğü (4.Baskı). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
PACHECO, Julianna S. (2008). “Political Socialization in Context: The Effect of Political Competition on Youth Voter Turnout”, Political Behavior, 30 (4), pp. 415-436.
PALA, Ferhat K. ve ERDEM Mukaddes. (2011). “Dijital Oyun Tercihi ve Oyun Tercih Nedeni İle Cinsiyet, Sınıf Düzeyi ve Öğrenme Stili Arasındaki İlişkiler Üzerine Bir Çalışma” Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), ss.53-71.
RIBBENS, Vannes. ve MALLIET, Steven. (2015). “Exploring the Appeal of Digital Games to male Prisoners”, Poetics, 48, pp. 1-20.
SANI, Giulia M. Dotti ve QUARANTA, Mario. (2015). “Chips off the old blocks? The Political Participation Patterns of Parents and Children in Italy.” Social Science Research, 50, pp. 264-276.
TÜRKKAHRAMAN, Mimar. (2000). Siyasal Sosyalleşme ve Siyasal Sembolizm, İstanbul: Birey Yayıncılık.
ÜNAL, Merve. (2009). “Çocuk Gelişiminde Oyun Alanlarının Yeri ve Önemi”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (2), ss. 95-109.
VALENTINO, Nicholas A. ve SEARS, Davit O. (1998). “ Event-Driven Political Communication And The Preadult Socialization of Partisanship”, Political Behavior, 20 (2), pp.127-154.
VOLAK, Jennifer. ve MCDEVITT Michael. (2011). “The Roots of the Gender Gap in Political Knowledge in Adolescence”, Polit Behav, 33, pp 505-533.
http://www.huffingtonpost.com/michael-p-mcdonald/turnout-in-the-2012-presi_b_2663122.html, erişim tarihi: 22.06.2015.
http://www.ukpolitical.info/Turnout45.htm, erişim tarihi: 22.06.2015.
http://www.idea.int/vt/countryview.cfm?id=61, erişim tarihi: 22.06.2015
http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/SecmenIslemleri /Secimler/2015MV/D.pdf, erişim tarihi: 22.06.2015.