NEVZAT GÜMÜŞ, ALİ İLHAN, ALİ EKBER GÜLERSOY

BİR TERSİNE GÖÇ ÖRNEĞİ: KÖPRÜCÜK KÖYÜ (VARTO-MUŞ)

Bu araştırma, Köprücük Köyü'ne (Muş-Varto) gerçekleşen tersine göçün boyutlarını ve nedenlerini açıklamayı amaçlamıştır. Araştırma görüşme yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri görüşme yapılan 36 kişiden elde edilmiştir. Yapılandırılmış görüşme tekniği ile gerçekleştirdiğimiz tersine göç araştırmamızın sonucunda katılımcıların yaş ortalaması yüksektir. Doğum tarihleri 1929-1972 arasında değişmektedir. 1950-1969 doğumlu katılımcı (18 kişi) daha fazladır. Genellikle 50-60 yaş grubunda yer almaktadırlar. Nerdeyse tamamı (35 kişi) köy doğumludur. Katılımcıların %83,3 (30) erkek, %16,7 (6) kadındır. Genellikle evli (28 kişi) kişilerden oluşmaktadır. Eğitim seviyeleri düşüktür. 24 kişi ilkokul mezunudur. 3 kişi okuryazar değildir. 3 kişi ise sadece okuryazardır. 3 kişi lise mezunu ve 3 kişi üniversite mezunudur. Büyük kısmı (25 kişi emekli, 5 kişi ev kadını ev kadını, 4 kişi işçi, 4 kişi serbest meslek, 2 kişi çiftçidir) emeklidir. Katılımcılardan 14 kişi 1966, 4 kişi 1985 ve 5 kişi ise 1995 yıllarında kentlere göç etmiştir. Katılımcılardan Adana'ya on iki kişi (12), Ankara'ya yedi kişi (7), İstanbul'a beş kişi (5) ve Berlin'e dört kişi (4) göç etmiştir. Deprem ve işsizlik (toplam 30 kişi) en önemli göç nedenidir. Katılımcılar göç ettikleri yerlerde genellikle dokuz kişi (9) tekstil, yedi kişi (7) inşaat ve dört kişi (4) belediye işçisi olarak çalışmışlardır. Tersine göç, 2005'ten sonraki süreçte hız kazanmıştır (26 kişi). Katılımcılar arasında emeklilik (25 kişi) en önemli tersine göç nedenidir. Bu çalışmanın tersine göç üzerine yapılacak araştırmalara katkı sunması umulmaktadır

A EXAMPLE OF REVERSE MIGRATION: KÖPRÜCÜK VILLAGE (VARTO-MUŞ / EAST ANATOLIA)

This research seeks to explain the dimensions and causes of reverse migration took place Köprücük village in Varto-Muş. Research carried out by the method of interview. The research data were obtained from interviews with 36 people. 14 paticipants in 1966, 4 paticipants in 1985 and 5 paticipants in 1995 emigrated to the cities. The results show that the avarage of age of participants is high in our research about remigration made by the method of structured interview. The date of birth varies between 1929 – 1972. The number of participants born between 1950 – 1969 is higher (18 people). Today they are generally between the ages of 50 – 60. Almost all of them (35 people) were born in village. 83,3% of the participants are male while 16,7% of the participants are female. Most of the participants (28 people) are married. Their educational level is low. 24 people are elementary school graduates. 3 people are illiterate. 3 people are high school graduates and 3 people are university graduates. A good number of them are retired (25 retired, 5 housewives, 4 workers, 4 self-employed, 2 farmers). Participants often migrated to Adana (12 person), Ankara (7 person), Istanbul (5 person) and Berlin (4 person). Earthquake and unemployment (Total 30 Person) major cause of migration. Where participants have migrated mainly textile, construction and worked as a worker in the municipality. Participants (26 person) attended to reverse migration more than from after 2005. Retirement (25 person) is the biggest cause of reverse migration. Generally, they go with the normal migration of the cities participated in the reverse migration. It is hoped that this study is to contribute to research on the reverse migration.

PDF

___

ATALAY, İ. (2004). Türkiye Coğrafyası ve Jeopolitiği. 2. Baskı. İzmir: Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., Kılıç, Ç. E.,, Erkan, A.Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 5. Baskı. Ankara: Pegem Akademi.
CASTLES, S. ve Miller, M. J. (2008). Göçler Çağı-Modern Dünyada Uluslararası Göç Hareketleri (Çev. B. U. Bal –İ. Akbulut), İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
ÇALIŞKAN, V. ve AKBULAK, C. (2010). “Bursa Kentine Yönelik Göçlerin Gecekondulaşma Sürecine Etkileri: Uludağ Yamaçlarındaki Gecekondular”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(12):115-122.
ÇELİK, F. (2002). “İç Göçlerin Seçkinlik Yaklaşımı ile Analizi”. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13: 275-296.
DEMİR, A. (2011). “Sosyo-Ekonomik Yönüyle Almanya‟ya Göçün Yüksel Pazarkaya‟nın „Oturma İzni‟ Adlı Öykü Kitabına Yansımaları”. Turkish Studies-International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(3):675- 689.
DURGUN, Ö. ve Çak D.(2010). “Yoksul Kent Nüfusunun İstihdam Yapısı ve Geçinme Biçimleri: İstanbul Örneği”. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2: 32 – 55.
EKİZ, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
GÜREŞÇİ, E. (2011). Türkiye‟de Köyden Kente Göç ve Düşündürdükleri. Sosyoekonomi Dergisi, 3: 125-135.
GÜREŞÇİ, E. (2012). “Türkiye‟nin Köyden Kente Göç Sorunu.” Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(6): 41-55.
HAYIR, M. (2009). “Büyük Kentlerde Kentin Merkezinden Etrafına Olan Göç Süreci- İstanbul Beylikdüzü Örneği”. Akademik İncelemeler Dergisi, 4(1):35-52.
HEKİMLER, O. (2009). “Günümüzde Almanya‟daki Türk Varlığının Sosyal Yansımaları.” Sosyal Bilimler Metinleri Dergisi, 6: 5-30.
İBRET, B. Ü. (2010). “Kastamonu‟nun Göç Olgusu”. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Coğrafya Dergisi, 20: 34-47.
KELEŞ, R., (2002). Kentleşme Politikası. Ankara: İmge Yayınları.
KOÇAK, Y. ve Terzi, E. (2012). “Türkiye‟de Göç Olgusu, Göç Edenlerin Kentlere Olan Etkileri Ve Çözüm Önerileri”. Kafkas Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(3):163-184.
KURT, A. (2012). “Anadolu'dan İstanbul'a Göç ve Kente Tutunma Sürecinde Göçmenler İçin "Kahvehaneler"in Önemini 1950 Sonrası Türk Romanı'ndan Okuma”. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2012; 2(32):201-214.
ÖZTÜRK, M. (2007). “Türkiye‟de İç Göçe Katılanların Kent Yaşamına Ve Kentsel Emek Piyasalarına Etkileri”. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 52: 246-264.
PAZARLIOĞLU, M. V. (2007). “İzmir Örneğinde İç Göçün Ekonometrik Analizi”. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 14(1):121-136
PERŞEMBE, E. (2010). “F. Almanya‟nın Baden-Württemberg Eyaletinde Eğitim Sistemi Ve Türk Göçmen Çocuklarının Eğitim Sorunları”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 29: 55-80.
SEVİM, Y. (2010). “Terör Mağdurları: Geriye Göç Çözüm Mü?” Uluslararası Güvenlik ve Terörizm Dergisi, 1(1): 17-35.
SEYYAR, A. (2003), “Sosyal Siyaset Açısından Yoksulluğa Karşı Mücadele” Yoksulluk: 1. Cilt içinde, İstanbul: Deniz Feneri Yayınları
ŞAHİN, B. (2010). “Almanya‟daki Türk Göçmenlerin Sosyal Entegrasyonunun Kuşaklar Arası Karşılaştırması: Kültürleşme”. Bilig, Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 55: 103-134.
TUİK, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Sonuçları (2007-2012).
TUİK, Genel Nüfus sayımları (1965-2000).
TÜİK (2011). Yerleşim Yerleri Arasındaki Göç, Ankara.
TÜMERTEKİN, E. (1994). Beşeri Coğrafya. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Yayını.
TÜMERTEKİN, E. ve Özgüç, N. (2002). Beşeri Coğrafya. 2. Baskı. İstanbul: Çantay Kitabevi.
ÜÇDOĞRUK, Ş. (2002). “İzmir'de İç Göç Hareketinin Çok Durumlu Logit Teknikle İncelenmesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(1): 157-183.
ÜNVER, O. C. (2009). “Uluslararası Göç Ve Kalkınma Tartışmalarında Yeni Yaklaşımlar ve Türkiye” TİSK Akademi, 4(7):83-98.
YILDIZ M. Z. ve ALAEDDİNOĞLU, F. (2011). “ Göç ve Yoksulluk: Hakkâri Örneği”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1) : 437-462.
YILMAZ, N. (2009). “Ekonomik Krizin Etkisiyle İstanbul'dan Tersine Göç Eden Ailelerin Toplumsal Özellikleri ve Beklentileri Üzerine Bir İnceleme”. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1):27-62.
YÜCEOL, H.M. (2011). “Türkiye‟de İller arası İşsizlik Oranı Farklılıkları, Göç ve Ekonomik Kalkınma”. Sosyoekonomi Dergisi, 3: 29-54.
http://tuikapp.tuik.gov.tr/nufusmenuapp/menu.zul (erişim: 06.06.13)
http://tuikapp.tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul (erişim: 06.06.13)
http://tr.wikipedia.org/wiki/Deprem_kronolojisi, (erişim: 25.06.13)
www.deprem.gov.tr, (erişim 25.06.13)