Özden Cengiz ŞİMŞEK, Hakan SUNAY, Erdal BAL

Antrenörlerin Duygusal Zekâ Seviyelerinin İncelenmesi(Ankara İli Örneği)

Günümüzde duygusal zekâ seviyesi yüksek olan kişilerin, karşısındakilerin duygularını daha rahat anlayabildikleri ve çevreleri ile daha iyi etkileşim içerisinde oldukları bilinmektedir. Antrenörlükte başarılı olabilmenin ortak özelliği ise sporcularının ve çevresindekilerin duygularını anlayarak, kendi duygularını onlara iletebilme becerisine sahip olmasıdır. Bu çalışmanın amacı; Ankara’da görev yapan antrenörlerin duygusal zekâ düzeylerinin incelenmesidir. Tarama modeli kullanılan bu çalışmanın evreni Ankara ilinde görev yapan antrenörler olup, çalışma grubu; Ankara Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünde görev yapan 201 antrenörden oluşmaktadır. Veriler; Petrides ve Furnham (2001) tarafından geliştirilen “Duygusal Zekâ Özellik Ölçeği Kısa Formu” kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmanın Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı; .86 olarak hesaplanmıştır. Çalışmada kullanılan ölçeğin normallik dağılımları ölçümlerinde; Çarpıklık (Skewness) ve Basıklık (Kurtosis) değerlerine göre verilerin non-parametrik dağıldığı belirlenmiştir. Antrenörlerin duygusal zekâ seviyelerine ilişkin puan ortalamaları arasındaki fark, Mann Whitney-U ve Kruskal Wallis H testleri ile saptanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, Gençlik ve Spor İl müdürlüğünde görevli antrenörlerin “toplam duygusal zekâ beceri” seviyelerinin orta seviyede olduğu belirlenmiştir. Antrenörlerin duygusal zekâ düzeyleri; mesleki deneyim alt boyutunda 18-23 yıl olan antrenörlerin mesleki deneyiminin yüksek olduğu saptanmıştır. Çalışma sonucunda antrenörlerin duygusal zekâ seviyeleri ile yaşları, cinsiyetleri, medeni durumları ve eğitim seviyelerine ilişkin puan ortalamaları arasındaki fark, anlamlı değilidir. Antrenörlerin, antrenörlük tecrübesi değişkenine göre duygusal zekâ seviyeleri arasında fark olduğu saptanmıştır.

Investigation of The Emotional Intelligence Levels of The Trainers(Example of Ankara Province)

Nowadays, it is known that people with high level of emotional intelligence can understand their feelings more easily and interact with their environment better. The common feature of being successful in coaching is the ability to understand the feelings of the athletes and those around them and to convey their own feelings to them. The purpose of this study; It is the examination of the emotional intelligence levels of the trainers working in Ankara. The universe of this study, which uses screening model, is the coaches working in Ankara. The study group; It consists of 201 coaches working in Ankara Youth and Sports Provincial Directorate. Data; It was obtained using the “Emotional Intelligence Feature Scale Short Form” developed by Petrides and Furnham (2001). Cronbach Alpha reliability coefficient of the study; It was calculated as .86. In the normality distribution measurements of the scale used in the study; According to Skewness and kurtosis values, non-parametric distribution of data was determined.The difference between the average scores of the trainers' emotional intelligence levels was determined by Mann Whitney-U and Kruskal Wallis H tests. According to the results of the research, it was determined that the “total emotional intelligence skill”levels of the trainers working at the Provincial Directorate of Youth and Sports are at a medium level. Emotional intelligence levels of coaches; It has been determined that the professional experience of coaches, who are 18-23 years in the sub-dimension of professional experience, is high. As a result of the study, the difference between the emotional intelligence levels of the trainers and their ages, genders, marital status and education levels is not significant. It has been determined that there is a difference between emotional intelligence levels of trainers according to the professional experience of coaches’ variable.

PDF

___

Acar, F. (2001). Duygusal zekâ yeteneklerinin göreve ve insana yönelik liderlik davranışları ile ilişkisi: Banka Şube Müdürleri Üzerine Bir Alan Araştırması. Doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Akın, M. (2004). İşletmelerde duygusal zekânın üst kademe yöneticiler ile astları arasındaki çatışmalar üzerindeki etkileri. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Aksütlü, S. (2013). Sağlık çalışanlarında duygusal zekâ ve tükenmişlik ilişkisi, Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul: 43-50.
Aslan, Ş., Özata, M. (2006). Sağlık yöneticilerinde duygusal zekâ boyutlarının cooper sawaf haritasıyla araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Sağlık İdaresi Dergisi, 9(2): 197-222
Aslan, Ş. (2013). Duygusal zekâ dönüşümcü ve etkileşimci liderlik, Konya: 2. Baskı, Eğitim Yayınevi.
Aysel L. (2006). Liderlik ve duygusal zekâ. Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
Baltaş, Z. (2006). Duygusal zekâ insanın dünyasını aydınlatan ve işine yansıyan ışık. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Birol, C., Atamtürk, H., Silman, F., Şensoy, Ş. (2009). Analiyses of emotional intelligence level of teachers, Procedia Social and Behavioral Science (1): 2606-2614. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2009.01.460
Brown, S. (2016). Measures of shape: skewness and kurtosis. oak road systems. Erişim Tarihi: 23.01.2019 https://brownmath.com/stat/shape.htm Canbulat, S. (2007). Duygusal zekânın çalışanların iş doyumları üzerindeki etkisinin araştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Cooper, R., Sawaf, A. (1997). Liderlikte duygusal zekâ: yönetim ve organizasyonlarda duygusal zekâ (B. Ayman, Çev.). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Çam, O. (1991). Hemşirelerde tükenmişlik ve çeşitli değişkenlere göre incelenmesi, Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Çetinkaya, Ö., Alparslan, A. M. (2011). Duygusal zekânın iletişim becerileri üzerine etkisi: üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16 (1): 363-377. https://doi.org/10.30798/makuiibf.349660
Deniz, E. M., Özer, E., Işık, E. (2013). Duygusal zekâ özelliği ölçeği–kısa formu: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim Dergisi, 38 (169): 407-419. https://doi.org/10.15285/maruaebd.325654
Ergin, C. (1992). Doktor ve hemşirelerde tükenmişlik ve maslach tükenmişlik ölçeğinin uyarlanması, VII. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, s.143-154, Ankara.
Esba, M. (2009). Turizm işletmelerinde yöneticilerin duygusal zekâlarının örgüt kültürü üzerindeki etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir 2009: 92-112.
Girgin, G. (1995). İlkokul öğretmenlerinde meslekten tükenmişliğin gelişimini etkileyen değişkenlerin analizi ve bir model önerisi, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir 1995.
Güngörmüş, T. (2011). Hemşirelerin duygusal zekâları ile iş yaşamında yaşadıkları yalnızlık arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Goleman, D. (2002). Duygusal Zekâ Neden IQ dan Daha Önemlidir?. Çev. Banu Seçkin Yüksel. İstanbul: Varlık/Bilim.
Goleman, D. (2009). İşbaşında Duygusal Zekâ (H. Balkara, Çev.). İstanbul: Varlık Yayınları Gökçakan, Z., Özer, R. (1999). Rehber öğretmenlerde tükenmişlik. Rize Rehberlik ve Araştırma Müdürlüğü Yayınları, 9(1): 124 – 126.
Gürbüz, S., Yüksel, M. (2008). Çalışma ortamında duygusal zekâ: iş performansı, iş tatmini, örgütsel vatandaşlık davranışı ve bazı demografik özelliklerle ilişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9(2): 174-190. https://doi.org/10.31671/dogus.2019.211
Hallvard, F., Hagtvet, K.A. (2009). Emotional intelligence: MSCIT from the perspective of generalizability theory. Intelligence, 37(1): 94- 105. https://doi.org/10.1016/j.intell.2008.08.005
Kızıl, Ş. (2014). Öğretmenlerin duygusal zekâları ile örgütsel adanmışlıkları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Mayer, J.D., Salovey, P. (1997). What is Emotional Intelligence? In P. Salovey & D. J. Sluyter (Eds.) Emotional Development and Emotional Intelligence. Basic Books. New York.
Mayer, J.D., Caruso, D.R., Salovey, P. (2000). Emotional Intelligence Meets Traditional Standards for an Intelligence. Intelligence, 27(4), 267-298. https://doi.org/10.1016/s0160- 2896(99)00016-1
Mayer, J.D., Salovey, P., Caurdo, D.R., Sitarenios, G. (2001). Emotional İntelligence as a Standart Intelligence, 235.
McMillan, H.J., Schumacher, S. (2006). Research in education evidence-based ınquiry. 6th Edition, Boston: Allynand Bacon Inc.
Özdemir, G. (2006). Kariyer yaşamında duygusal zekâ ve iletişim yeteneği. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
Öztürk, A., Deniz, M.E. (2008). Analysis of emotional ıntelligence job satisfaction and burnout levels of preschool teachers according to some variables. Elementary Education Online, 7(3): 578-599.
Shelley, Y.S., Brown, L.A. (2004). Review of the emotional intelligence literature and implications for corrections, Research Branch Correctional Service of Canada, 8.
Tabachnick, B., Fidell, G. Linda, S. (2013). Using multivariate statistics (6. Baskı), Pearson Education: Boston.
Ulucan, H. (2012). Investigation of the Emotional Intelligence levels of the athletes in different branches in terms of some demographic variables. Energy Education Science and Technology Part B, Social and Educational Studies, 1819-1828.
Uzuner, A. (2012). Yönetici Hemşirelerde Duygusal Zekâ ve Boyun Eğici Davranışların İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
Yüksel, M. (2006). Duygusal zekâ ve performans ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.