AİLE İŞLETMELERİNDE KURUMSALLAŞMA VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK: TRB1 BÖLGESİNDE YAPILAN BİRARAŞTIRMA

Aile işletmeleri ve bu işletmelerin kurumsallaşmaları ya da kurumsallaşamamaları günümüz iş dünyasının en önemli sorunları arasında yer almaktadır. İşletmelerin, sürekliliği ile ilgili sorunları ancak kurumsallaşma ile aşabileceği konusunda görüş oluşmaya başlamış hatta bir kısım işletmeler bunu hayata geçirmişlerdir. Aile işletmelerinin kurucuları ile bugün işletmeyi yöneten kuşaklar arasında başta eğitim olmak üzere pek çok alanda farklılıklar bulunmasına rağmen, kurumsallaşma konusunda yoğun bir görüş ayrılığı yaşanmamaktadır. Aile işletmelerinin kurumsallaşması, işletmelerin büyümesi ve daha doğrusu yaşamlarını devam ettirebilmeleri için geçerli tek yoldur. Büyük işletmeler kurumsallaşmasını tamamlamış olup, küçük işletmeler ya da aile işletmeleri de kurumsallaşmayı yaşama geçirmek zorundadırlar. Çalışmamızda TRB1 bölgesinde faaliyet gösteren 325 aile işletmesinin kurumsallaşmaya bakış tarzları ve kurumsallaşma durumları konumunda bulunan başta yeni jenerasyonlar olmak üzere aile bireylerinin kurumsal yapıya inandıklarını göstermektedir. Aynı zamanda geleneksel yapının da halen işletmelerde devam ettiği, bu yapının değişiminde de zamana ihtiyaç duyulduğunu göstermiştir. Aile işletmelerinde profosyonel yönetici kavramına soğuk bakmadıkları, ancak güç ve yönetim konusunda ailenin ağırlığının da hissedildiği görünmektedir. Profesyonel yöneticiye daha çok ekonomik ve finansal alanlarda ihtiyaç duyulmaktadır. Karar sürecinde uzmanların ve çalışanların görüşleri alınmakla beraber nihai ve stratejik kararların aile tarafından alındığı görülmektedir

INSTITUTIONALIZATION AND CONTINUABILITY IN FAMILY BUSINESSES: A STUDY CARRIED OUT IN TRB1 AREA

Family-owned companies and their ability or disability to institutionalize is one of the most important problem for the business world. The idea that the companies can overcome sustainability problem only by institutionalization has already begun and even some businesses have put into practice. Although there are differences between the founders and managers of the Family-owned companies in many fields, education being the most prominent one, there is not a big dissidence about institutionalization. Institutionalization of family business is the only effective way of growing and more precisely to continue their existence. Big companies have already carried out their institutionalization and it is also necessary for small companies or family-owned companies to put institutionalization into practice. In this study, it is investigated the situation of 325 family-owned companies’ institutionalization that carry on a business in the TRB1 region. Research results showed that family members, notably young generation who run the business, internalized institutionalization and believed in its necessity. But institutionalization of family-owned companies needs time to becoming fact because of the traditional structure of family-owned companies. It is also seen that family-owned companies don’t frown on professional management but they also want to have power on business and management issues. Professional manager is mostly needed on financial and economic issues. According to results, it is also seen that in spite of having employees and experts’ opinion on the subject, strategic and final decision are taken by family

PDF

___

APAYDIN, F. (2008). Kurumsallaşmanın Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerin Performansına Etkileri, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 4, Sayı 7, Zonguldak.
ASLAN, İ., ve ÇINAR, O. (2010). Bir Aile Şirketinin Kurumsallaşması: Yeniden Yapılandırma ve Varislerin Yönetime Hazırlanması Süreci, Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 2, Sayı 1.
AŞAN, C. (2010). Aile Şirketlerinin Performansında Kurumsallaşmanın ve Kültürün Etkisi, Kadir Has Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.
BAYER, E. (2005). İşletmelerde Kurumsallaşmanın Sorunsal Hale Gelmesi Ve Kurumsallaşamama Nedenlerinin Belirlenmesi, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(3), Ankara.
ÇAKICI, A., ve ÖZER, B.Ş. (2008). Mersin’deki KOBİ Sahip ve Yöneticilerinin Gözüyle Kurumsallaşma Tanımı ve Kurumsallaşmanın Darboğazları, Celal Bayar Üniversitesi İİBF, Cilt 15, Sayı 1, Manisa.
DYLLİCK, T., ve HOCKERTS, K. (2002). Beyond The Business Case For Corporate Sustainability, Business Strategy and The Environment, 11.
KİRACI, M., ve ALKARA, İ. (2009). Aile İşletmelerinde Kurumsallaşmaya Verilen Önem ve Turizm Sektöründeki Konaklama İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma: Alanya-Eskişehir Örneği, Afyon Kocatepe Üniversitesi, İİBF Dergisi, Cilt 11, Sayı 1, Afyon.
KUŞAT, N. (2012). Sürdürülebilir İşletmeler İçin Kurumsal Sürdürülebilirlik ve İçsel Unsurları, Afyon Kocatepe Üniversitesi, İİBF Dergisi, Cilt 14, Sayı 2, Afyon.
OLSON, Patricia D., ZUİKER S. Virginia and others. (2003). The Impact of the Family and Business on Family Business Sustainability, Journal of Business Venturing, 18.
SEYMEN, O.A., Aydemir B., Taşçı A. (2004). Aile İşletmelerinde Kurumsallaşma Süreci ve Sektörel Bir Uygulama, İstanbul Kültür Üniversitesi 1. Aile Şirketleri Sempozyumu Kitabı, İstanbul.
SHRİVASTAVA, P. (1995). Ecocentric management for a risk society, Academy of Management, The Academy of Management Review, 20, 1.
ŞANAL, M. (2011). Aile İşletmelerinde Kurumsallaşma ve Kurumsal Girişimcilik Üzerine Bir Araştırma, Çukurova Üniversitesi SBE, Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Adana.
YAVUZ, A. (2010). Sürdürülebilirlik Kavramı ve İşletmeler Açısından Sürdürülebilir Üretim Stratejileri, Mustafa Kemal Üniversitesi SBE Dergisi, Cilt 7, Sayı 14, Hatay.
YAZICIOĞLU, O., ve KOÇ, H. (2009). Aile İşletmelerinin Kurumsallaşma Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Karşılaştırmalı Bir Araştırma, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, Konya.
YELKİKALAN, N., ve AYDIN, E. (2010). Aile İşletmelerinin Yaşamlarını Sürdürebilmesinde Sonraki Kuşakların Duygusal Sahiplik Algılamasının Rolü ve Önemi: Türkiye’deki Kıdemli İşletmeler Üzerine Bir Araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 8, Sayı 2.