20. YÜZYILDA İLERLEMECİ BİR FİLOZOF: WILLIAM H. KILPATRICK

Bu çalışmanın amacı ilerlemeci eğitim felsefesinin Dewey ile birlikte teorisyenlerinden biri olan William H. Kilpatrick'in eğitim felsefesi ve ileri sürdüğü proje yönteminin esaslarını inceleyerek günümüze olan yansımalarını çözümlemektir. 19. yy.ın sonlarına doğru gelişmeye başlayan ilerlemeci eğitim felsefesi özellikle 20. yy.ın başlarından itibaren ABD başta olmak üzere pek çok Avrupa ülkesinde etkisini hissettirmiştir. Geleneksel eğitimin temel argümanlarına karşı geliştirdiği tezlerle pedagoji dünyasında önemli bir yer edinen ilerlemeci eğitim felsefesi özellikle reformist eğitim düşüncelerini de derinden etkilemiştir. İlerlemeci eğitim felsefesi, ABD'de 1957'ye kadar olan süreç içerisinde oldukça güçlü olduğu dönemler olmasına karşın bu etkisi soğuk savaş nedeni ile 1957'den sonra azalmıştır. Özellikle Sovyetler Birliği tarafından uzaya fırlatılan Sputnik uydusu ilerlemeci eğitimin etkisinin azalmasında önemli rol oynamıştır. Bununla beraber özellikle 1968 olaylarını takip eden yıllarda yeniden ilerlemeci tezler dile getirilmeye başlanmış ve farklı pedagojik söylemlere teorik bir temel olmuştur. Özellikle Finlandiya'nın 2020 eğitim vizyonu kapsamında okul programlarını proje yöntemine göre yeniden tasarladığı çalışmalar ilerlemeci felsefenin ve William H. Kilpatrick'in düşüncelerini yeniden pedagoji dünyasına tanıtmıştır. Tarihsel metodolojinin kullanıldığı bu çalışmada ilk olarak William H. Kilpatrick'in kısa bir biyografisi verilmiş ve filozofun öne sürdüğü proje yöntemi ile program anlayışı incelenmiştir. Çalışmanın bulgularının eğitim felsefesi ve program teorisi alanına katkı sağlayacağı düşünülmektedir

A PROGRESSIVIST PHILOSOPHER IN TWENTIETH CENTURY: WILLIAM H. KILPATRICK

The aim of this study is to discuss the philosophy of education and the principles of the project method of William H. Kilpatrick, who was one of the most notable representatives of progressive philosophy of education together with Dewey although he was not more familiar than Dewey as his successor in Turkey, as well as analyzing the reflections of these philosophy and principles in our day. Having developed towards the late 19th century, progressive philosophy of education has become influential primarily in the USA as well as in many European countries since the early 20th century. Although this philosophy of education had been dominant in some periods in the USA during the period until 1957,its influence had faded after 1957 due to the Cold War. On the other hand, progressive arguments had been reiterated especially during the years following the 1968 events and provided a theoretical basis for various pedagogical discourses. Especially the activities in which school curricula were redesigned based on the project method within the scope of Finland’s 2020 education vision have introduced the progressive philosophy of education and the ideas of William H. Kilpatrick into the pedagogy world once more. In the first section of this study where the historical methodology has been used, a short biography of William H. Kilpatrick has been provided. In the second section of the study, the Project method and curriculum perspective of William H. Kilpatrick have been analyzed. It is considered that the findings of this study will contribute to education philosophy and the field of curriculum theory

PDF

___

Akdağ, H. ve Çoklar, A. N. (2009). İlköğretim 6. ve 7. Sınıf Öğrencilerinin Sosyal Bilgiler Dersi Proje ve Performans Görevlerini Hazırlarken Yararlandıkları Kaynaklar, İnternet’in Yeri ve Karşılaştıkları Güçlükler. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2/2, 1- 16.
Anderson, W. G. (1973). Progressivism: An Historiographical Essay. The History Teacher, 6, 427– 542
Anıl, D. ve Acar, M. (2008). Sınıf Öğretmenlerinin Ölçme Değerlendirme Sürecinde Karşılaştıkları Sorunlara İlişkin Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5/2, 44-61.
Arı, A. (2010). Öğretmenlere Göre Proje ve Performans Görevlerinin Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (34). 32-55.
Aytaç, K. (1998). Avrupa eğitim tarihi: Antik çağdan 19. yüzyılın sonlarına kadar. İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları.
Aytuna, H.A. (1955). Aktif öğretim tekniği. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
Beineke, J. A. (1998). And there were giants in the land: The life of William Heard Kilpatrick. New York: Peter Lang.
Beyer, E. L. (1997). William Heard Kilpatrick (1871-1965). Prospects, 27 (3), 469-485.
Campbell, J. (1995) Understanding John Dewey: Nature and cooperative ıntelligence. Chicago: Open Court.
Chung, J.H. (2010), Finland, PISA, and the implications of international achievement studies on education policy, In Alexander W. Wiseman (Ed.), The impact of ınternational achievement studies on national education policymaking (International Perspectives on Education and Society, Volume 13) Emerald Group Publishing Limited, pp.267 – 294.
Cremin, L. A. (1961). The transformation of the school: Progressivism in American education 1876- 1957. New York: Knopf.
Cuban, L. (1990). Reforming Again, Again, and Again. Educational Researcher, 19(1), 3-13.
Darling-Hammond, L. (2015). The flat world and education: How America's commitment to equity will determine our future. New York: Teachers College Press.
DeGarmo, C. (1903). Interest and education: The doctrine of ınterest and ıts concrete application. New York, Macmillan.
Dewey, J. (1897). My Pedagogic Creed. The School Journal, 54, 77–80.
Dewey, J. (1899). The School and society. Chicago: University of Chicago.
Egan, K. (2004). Getting ıt wrong from the beginning: Our progressivist inheritance from Herbert Spencer, John Dewey, and Jean Piaget. New Heaven:Yale University Press.
Garner, R. (2015). Finland schools: Subjects scrapped and replaced with 'topics' as country reforms ıts education system. 12 Nisan 2016 tarihinde http://independent.co.uk/news/world/europe/finland-schools-Subjects-Are-Out-AndTopics-Are-in-As-Country-Reforms-Its-Education-System-10123911.html adresinden erişildi.
Gill, B. P. ve Schlossman, S. L. (2004). Villain or savior? The American discourse on homework, 1850-2003.Theory into Practice,43(3), 174-181.
Grek, S. (2009). Governing by numbers: The PISA ‘effect’in Europe. Journal of Education Policy, 24(1), 23-37.
Gutek, G. (1997). Eğitime felsefi ve ideolojik yaklaşımlar. (Çev. Nesrin Kale). Ankara: Pegem Yayıncılık.
Halinen, I. (2015). General aspects of basic education curriculum reform: 2016 Finland. 11 Nisan 2016 tarihinde http://oph.fi/download/158389_general_aspects_of_basic_education_curriculum_reform.pd f adresinden erişildi.
Kafadar, O. (1994). Türk Eğitim Sisteminde Pragmatik Yönelişler ve Mehmet Emin Erişilgil.
Türkiye 1. Eğitim Felsefesi Kongresi: 5-8 Ekim 1994 - Van:Bildiriler Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Yayınları.
Keliher, A. V. (1965). William Heard Kilpatrick. Childhood Education, 41(8), 416-417.
Kilpatrick, W. H. (1918). The Project method: The use of the purposeful act in the educative process. Teachers College Record, 19 (4), 319-335.
Kilpatrick, W. H. (1936). Remaking the curriculum. New York: Newson & Company.
Kliebard, H. M. (1995). The Struggle for American curriculum. [Second Edition]. New York: Routledge
Kline, E., Moore, D. W., ve Moore, S. A. (1987). Colonel Francis Parker and beginning reading instruction. Literacy Research and Instruction, 26(3), 141-150.
Knoll, M. (1997). The Project method: Its vocational education origin and international development. 34(3), 12 Nisan 2016 tarihinde http://scholar.lib.vt.edu/ejournals/JITE/v34n3/Knoll.html adresinden erişildi.
Lavonen, J. ve Laaksonen, S. (2009). Context of teaching and learning school science in Finland: Reflections on PISA 2006 results. Journal of Research in Science Teaching, 46(8), 922-944.
Maarif Vekâleti. (1926). İlkokul müfredat programı. İstanbul.
Malaty, G. (2006). What are the reasons behind the success of Finland in PISA. Gazette Des Mathématiciens, 108, 59-66.
Martio, O. (2009). Long term effects ın learning mathematics in Finland—Curriculum changes and calculators. The Teaching of Mathematics, 12(2), 51-56.
Metin, M. ve Demiryürek, G. (2009). Türkçe öğretmenlerinin yenilenen türkçe öğretim programlarının ölçme değerlendirme anlayışı hakkındaki düşünceleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 37-51.
Moore, E. C. (1961). American pragmatism: Peirce, James and Dewey. New York: Columbia University Press.
Muukkonen, H. (2011). Perspectives on knowledge creating inquiry in higher education. Doctoral Dissertation, Studies in Psychology, University of Helsinki, Department of Psychology.
Oral, I., ve McGivney, E. (2013). Türkiye’de matematik ve fen bilimleri alanlarında öğrenci performansı ve başarının belirleyicileri: TIMSS 2011 analizi. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
Oral, I., ve McGivney, E. (2014). Türkiye’de eğitim sisteminde eşitlik ve akademik başarı: Araştırma raporu ve analiz. İstanbul: Sabancı Vakfı Yayınları.
Ornstein, A. C. ve Hunkins, F. P. (1993). Curriculum: Foundations, principles, and ıssues, Boston: Allyn and Bacon.
Öztürk, H. (1958). Bolu ilkokulunda proje metodunu nasıl uyguladık? Kültür Matbaası.
Reinikainen, P. (2012). Amazing PISA results in Finnish comprehensive schools. In Hannale Niemi, Auti Toom & Arto Kallioniemi (Eds.), Miracle of Education: The Principles and Practices of Teaching and Learning in Finnish Schools (pp. 3-18). Roterdam: SensePublishers.
Rinne, R., Kivirauma, J., & Simola, H. (2002). Shoots of revisionist education policy or just slow readjustment? The Finnish case of educational reconstruction. Journal of Education Policy, 17(6), 643–658.
Sahlberg, P. (2011). PISA in Finland: An education miracle or an obstacle to change?. CEPS Journal: Center for Educational Policy Studies Journal, 1(3), 119-140.
Salhberg, P. (2010). Educational change in Finland. In A. Hargreaves, A. Lieberman, M. Fullan, & D.Hopkins (Eds.), Second International Handbook of Educational Change (Pt. 1, pp. 323– 347). New York: Springer.
Sidelnick, M. (1995). Colonel Francis Wayland Parker: Legacy Of an artist-teacher.Art Education, 48(6), 18-22.
Simola, H. (2005). The Finnish miracle of PISA: Historical and sociological remarks on teaching and teacher education. Comparative Education, 41(4), 455-470.
Soh, K. (2014). Finland and Singapore in PISA 2009: Similarities and differences in achievements and school management. compare: A Journal Of Comparative And International Education, 44(3), 455-471.
Strauss, V. (2015). No, Finland isn’t ditching traditional school subjects. Here’s what’s really happening. 12 Nisan 2016 tarihinde http://washingtonpost.com/news/answersheet/wp/2015/03/26/no-finlands-schools-arent-giving-up-traditional-subjects-heres-whatthe-reforms-will-really-do/ The Washington Post. adresinden erişildi.
Sutinen, A. (2013). Two project methods: Preliminary observations on the similarities and differences between William Heard Kilpatrick’s project method and John Dewey’s problemsolving method. Educational Philosophy and Theory, 45(10), 1040-1053.
Tanner, D. ve Tanner, L. N. (1975). Curriculum development theory into practice, New York: MacMillan Publishing Co Inc.
Tanner, D. ve Tanner, L. N. (1990). History of the school curriculum. New York: MacMillan.
Tenenbaum, S.(1951). William Heard Kilpatrick: Trailblazer in education. New York: Harper.
Thayer, V. T. (1966). William Heard Kilpatrick. Educational Theory, 16(1), 92-94.
Urban, W. J. (2010).More than science and sputnik: The national defense education act of 1958. University of Alabama Press.
Waks, L. J. (1997). The project method in postindustrial education. Journal of Curriculum Studies, 29(4), 391-406.
Wissehr, C., Concannon, J., ve Barrow, L. H. (2011). Looking back at the Sputnik era and its impact on science education. School Science and Mathematics,111(7), 368-375.
World Bank. (2010). Turkey: Expanding opportunities for the next generation. New York: World Bank.
World Bank. (2013). Promoting excellence in Turkey’s schools. New York: World Bank.