Investigation of Grain Characters of Some Bean Varietiesin Eastern Anatolian Conditions

n this study, it was aimed to investigate the quality characteristics of different dry beans (Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Topçu, Aras 98, Alberto, Bermaz, Noyanbey 98, Akman 98, Göksün, Karacaşehir98) cultivars. The research, which was planned to be 20 plants per square meter and 4 repetitions, was conducted in Eastern Anatolia (Elazig) between May and September in 2017. The grain number per plant, grain weight per the plant, 100 grain weight, protein, starch and oil ratios of bean varieties were examined. At the end of the study, the number of grains per plant, grain weight of plant, 100 grain weight, protein, starch and fat ratio of beans varieties was between 25.45-159.85 piece, 19.00-51.15 g, 21.18-49.62 g, 24.65-28.24%, 40.80-46.31% 1.02-1.77% respectively. The highest values were determined for protein ratio (%) on Noyan Bey 98 cultivar and for grain weight of plant, starch ratio, fat ratio (%) on Göynük 98 cultivar among bean varieties.

Doğu Anadolu Koşullarında Bazı Fasulye ÇeşitlerininTane Karakterlerinin İncelenmesi

Bu çalışmada, farklı (Önceler 98, Göynük 98, Yunus 90, Topçu, Aras 98, Alberto, Bermaz, Noyanbey 98, Akman 98, Göksün, Karacaşehir98) kuru fasulye çeşitlerinin kalite özelliklerinin araştırılması amaçlanmıştır. Metrekarede 20 bitki olacak şekilde planlanan araştırma, 4 tekrarlamalı olarak 2017 yıllında, Mayıs-Eylül ayları arasında Doğu Anadolu (Elazığ) koşullarında yürütülmüştür. Fasulye çeşitlerinin bitkideki tane sayısı, bitkide tane ağırlığı, 100 tane ağırlığı, protein, nişasta ve yağ oranları değerleri incelenmiştir. Araştırma sonunda fasulye çeşitlerinde tane sayısı25,45-159,85 adet, bitkide tane ağırlığı19,00-51,15 g, 100 tane ağırlığı21,18-49,62 g, protein oranı %24,65-28,24, nişasta oranı %40,80-46,31 ve yağ oranı %1,02-1,77 arasında değiştiği kaydedilmiştir. Fasulye çeşitleri arasında protein oranı olarak en yüksek değer Noyanbey 98 çeşidinde, en yüksek tek tane ağırlığı, nişasta ve yağ oranı Göynük 98 çeşidinde tespit edilmiştir.

PDF

___

Adak MS, Güler M, Kayan N. 2010. Yemeklik Baklagillerin Üretimini Artırma Olanakları, Türkiye Ziraat Mühendisliği VII. Teknik Kongresi, 11-15 Ocak 2010,Ankara.Bildiriler Kitabı I s: 329-341.

Akbulut B. 2011. Burdur İlinde Taze ve Olgunlaşmamış (iç) Bakla Olarak Tüketime Uygun ve Verimlilik Özelliklerinin Tümüne veya Bir Kısmına Sahip Olan Genetik Materyalin Toplanması, Özelliklerinin Tespiti. Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Isparta-Türkiye. S 103.

Anonim, 2017. T.C Orman ve Su İşleri Bakanlığı Elazığ Meteoroloji Bölge Müdürlüğü.

Anonim, 2018. Elazığ Gıda Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü Toprak Analiz Laboratuvarı.Anonim, 2020. Türkiye İstatistik Kurumu.

Barros M, Prudencio SH. 2016. Physical and chemical characteristics of common bean varieties. The JournalSemina Ciencias Agrarias, 37(2): 751-762. DOI: 10.5433/1679-0359,

Cardador-Martinez A, Jimenez-Martinez C, Amaya-Llano SL, Pedrosa MM, Cuadrado C, Muzquiz M. 2014. Antıoxıdant And Angiotens in Converting Enzyme Inhibitory Activities In Common Beans (Phaseolus Vulgarıs L.). In: Seeds as Functional Foods and Nutraceuticals New Frontiers Food Sciece ISBN: 978-1-62808-489-4 Editors: R. Mora-Escobedo, J. De J. Berrios Gustavo Fidel Gutierrez-Lopez. © 2014 Nova Science Publishers, Inc. Chapter 6, P 155-126.

Ceyhan E, Harmankaya M, Avcı MA. 2008. Effects of Sowing Dates and Cultivars on Protein and Mineral Contents of Bean (Phaseolus vulgarisL.). Asian Journal of Chemistry, 20 (7): 5601-5613.

Dutta SK, Singh SB, Chatterjee D, Boopathi T, Singh AR, Saha S. 2016. Morphological and Genetic Diversity of Pole Type Common Bean (Phaseolus vulgaris L.) Land Races of Mizoram (India). Indian Journal of Biyotechnology. 15: 550-559.

Düzdemir O. 1998. Kuru fasulye (Phaseolu svulgarisL.) Genotiplerinde Verim ve Diğer Bazı Özellikler Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Osman Paşa Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsi, Tokat, S 64.

FAO, 2018. Food and Agriculture Organization of the United Nations.

Feher E, Pıtış SA. 1971. Comparative Study of Some Varieties And Populations of BeansGrown for Seed in The Pedoclimatic Conditions of The Experimantal Didactic Station Ranu-Maracine. Biologiee.Stiinte Agricoie. 3: 225. 231.

Guevara-Lara F, Espinosa-Alonso LG, Valverde ME, Lygin A, Widholm J, ParedesLopez O. 2006. Phenolics, Flavonoids andOher Nutraceuticals in Mexican Wild Common Beans (Phaseolus vulgarisL), in Hispanic Foods. American Chemical Society, Washington, DC. 77-88.

Girgel Ü, Çokkızgın A, Çölkesen M. 2018. Bayburt Koşullarında Organik Olarak Yetiştirilen Bazı Yerel Fasulye (Phaseolus vulgarisL.) Genotiplerinin Bazı Morfolojik ve Agronomik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Türk Tarım –Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 6(5): 530-535.

Güçlü M, Önder M. 2019. Agronomic Characteristics of Domestic and Abroad Originated Bean (Phaseolus vulgarisL.) Genotypes. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 33 (2): 148-153

Gülümser A, Zeytun A. 1998. Çarşamba Ovasında Yetiştirilen Fasulye Çeşitlerinin Fenolojik ve Morfolojik Karakterlerinin Tespiti. Ondokuz Mayıs Üniversitesi. Ziraat Fakültesi Dergisi, 3(1): 83-98. Samsun

Güneş Z. 2011. Van-Gevaş’da Ümit Var Bulunan Fasulye (Phaseolus vulgarisL.) Hatlarında Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Van. S 34.

Marzooghian A. Moghaddam M, Valizadeh M, Kooshki MH. 2013. Genetic Diversity of Common Bean Genotypes As Revealed By Seed Storage Proteins And Some Agronomic Traits. Plant Breeding and Seed Science. 67: 125-137, DOI: 10.2478/v10129-011-0075-1 .

Mideksa A. 2016. Evaluation of morphological aspects of common bean (Phaseolus vulgarisL.) genotypes for post-flowering drought resistance in Rift Valley of Ethiopia. African Journal of Agricultural Research. 11(32): pp. 3020-3026.

Mideksa EguA, Tesfaye K. 2018. Morpho-Physiological Characterization Related to Drought Tolerance of Common Bean (Phaseolus VulgarisL.) Genotypes. International Journal of Advanced Biological and Biomedical Research 6(1): 39–46. 10.26655/IJABBR.2018.1.5

Mourice SK,Tryphone G.M. 2012. Evaluation of Common Bean(Phaseolus vulgarisL.)Genotypes for Adaptation to Low Phosphorus. International Scholarly Research Network ISRN Agronomy. Volume 2012, Article ID 309614, 9 pages doi:10.5402/2012/309614.

Nadeem MA, Karaköy T, Yeken M Z, Habyarimana E, Hatipoglu R, Çiftçi V, Nawaz MA, Sönmez F, Shahid MO, Yang SH, Chung G, Baloch FS. 2020. Phenotypic Characterization of 183 Turkish Common Bean Accessions for Agronomic, Trading, and Consumer-Preferred Plant Characteristics for Breeding Purposes. Agronomy 2020, 10, 272; doi:10.3390/agronomy10020272.

Nemli S. 2013. Fasulye (Phaseolus vulgaris L.)’de Ekonomik Öneme Sahip Bazı Agronomik Karakterleri Kontrol Eden DNA Markırlarının İlişki Haritalaması ile Saptanması. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Önder M, Akçin A. 1996. M3 Generasyonundaki Mutant Fasulye Hatlarında Verim ve Bazı Verim Öğelerinin Korelasyonu ve Path Analizi. S. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 9(11): 83-90.

Önder M, Babaoğlu M. 2001. Interactions Amongst Grain Variables in Various Dwarf Bean (Phaseolus vulgarisL.) Cultivars. Agronomy and Crop Science, 187: 19-23.

Pinheiro CJP, Baeta AM, Pereira HD, Ricardo CP. 2010. Diversity of Seed Mineral Composition of Phaseolus vulgarisL. Germplasm. Journal of Food Composition and Analysis, 23: 319-325.

Rani PR,ChelladuraiV, Jayas DS, White NDG, Kavitha CVA.2013, Storage studies on pinto beans under different moisture contents and temperature regimes. Journal of Stored Products Research, 52, pp. 78-85. doi.org/10.1016/j.jfca.2010.01.005

Rezende AA, Pacheco MTB, Silva VSN, Ferreira TAPC. 2017. Nutritional and Protein Quality of Dry Brazilian Beans (Phaseolus vulgaris L.).Food Science and Technology. 38(3): 421-427, doi.org/10.1590/1678-457X.05917.

Sözen Ö, Özçelik H, Bozoğlu H. 2014. Orta Karadeniz Bölgesi’nden Toplanan Yerel Kuru Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Genotiplerinde Morfolojik Varyabilitenin İstatistiksel Analizi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 1(1): 34–41.

Suarez-Martineza SE, Ferriz-Martíneza RA, Campos-Vegab R, Elton-Puentea JE, Torre Carbota K, García-Gascaa T. 2016. Bean Seeds: Leading Nutraceutical Source for Human Health. CyTA –Journal of Food, 14(1): 131–137.

Yeken MZ, Nadeem MA, Karaköy T, Baloch FS, Çiftçi V. 2019. Determination of Turkish Common Bean Germplasm for Morpho-Agronomic and Mineral Variations for Breeding Perspectives in Turkey. Kahramanmaras Sutcu University, Journal of Agriculture and Nature Sciences 22 (Suppl 1): 38-50.

Vakali C, Papathanasiou F, Papadopoulos I, Tamoutsidis E. 2009. Prelimenary Results on a Comparative Study Evaluating Land Races of Common Bean(Phaseolus vulgaris L.) Under Organic Agriculture in a Protected Area in Greece. 2nd Scientific Conference with in the Frame Work of the 9th European Summer Academy on Organic Farming, Lednicena Morave, Czech Republic, June 24 -26, 2009.

Yılmaz N, Özkorkmaz F, Açıkgöz MA, Uyanık M. 2011. Ordu İli Akkuş İçesi Ekolojik Koşullarında Bazı Fasulye (Phaseolus vulgarisL.) Çeşit ve Eko Tiplerinin Tohum ve Teknolojik Özelliklerinin Belirlenmesi. Türkiye IV. Tohumculuk Kongresi, 14-17 Haziran. 2011. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi. Bildiriler Kitabı: 2 (s: 168-174).