AYŞEGÜL DURAK BATIGÜN, AYDA BÜYÜKŞAHİN SUNAL

TV Dizilerinde Yer Alan Karakterlerle Kurulan Parasosyal Etkileşim: Evlilik Doyumu, Psikolojik Belirtiler ve Bazı Sosyo-demografik Değişkenler Açısından Değerlendirme

Bu çalışmanın amacı, evli kadınlar arasında TV dizilerinin izlenme oranı konusunda bilgiler elde ederek; TV dizilerinde yer alan favori karakterlerle kurulan parasosyal etkileşim ile evlilik doyumu, psikolojik belirtiler ve bazı sosyo-demografik değişkenler (yaş, eğitim ve sosyo-ekonomik düzey) arasındaki ilişkileri incelemektir. Bu amaç doğrultusunda, Ankara, İstanbul, İzmir, Samsun ve Diyarbakır illerinde ikamet etmekte olan 1232 kadın örneklem grubunu oluşturmuştur. Çalışmada, demografik bilgileri ve TV izleme ile ilişkili değişkenleri belirleyebilmek amacıyla Demografik Form, Parasosyal Etkileşim Ölçeği, Parasosyal Ayrılık Ölçeği, Bilişsel-Davranışsal Katılım Ölçeği, Evlilik Yaşamı Ölçeği ve Kısa Semptom Envanteri kullanılmıştır. Çalışmanın amacı doğrultusunda gerçekleştirilen istatistiksel analizler sonrasında parasosyal etkileşim ile diğer tüm değişkenler arasında beklenen yönde ve anlamlı ilişkilerin mevcut olduğu görülmektedir. Eğitim düzeyi düştükçe parasosyal etkileşim puanlarının ve psikolojik belirti puanlarının arttığı, evlilik doyumu puanlarının ise azaldığı belirlenmiştir. Düşük SED'de bulunan kadınların diğer SED'de bulunan kadınlara göre parasosyal etkileşim ve psikolojik belirti puanlarının yüksek, evlilik doyumu puanlarının ise düşük olduğu gözlenmektedir. Yapılan regresyon analizi sonucunda, kadının eğitimi, dizilerden algılanan romantik etki, izlenen yerli dizi sayısı, bu dizilerden hoşlanma derecesi, evlilik mutluluğu ve depresyon belirtileri, parasosyal etkileşimi yordayan değişkenler olarak karşımıza çıkmaktadır. Bulgular TV dizilerinde yer alan karakterlerle kurulan parasosyal bağların, kadınların psikolojik sağlığı ve evlilik doyumuyla yakından ilişkili olduğunu göstermektedir.

Parasocial Interaction with The Characters in TV serials: A study on marriage satisfaction, psychological symptoms and other socio-demographic variables

The objectives of the present study were to explore the relationships between parasocial interaction with the favorite characters in TV serials and marriage satisfaction, psychological symptoms and certain socio-demographic variables (age, education, socio-economic level) by using the ratings of TV serials among women in Turkey. In order to do so, a sample group containing 1232 women residing in Ankara, Istanbul, Izmir, Samsun and Diyarbakır was studied. The demographics of participants and the variables related to TV viewing were collected by using a Demographic Information Form, Parasocial Interaction Scale, Parasocial Separation Scale, Cognitive-Behavioral Participation Scale, Married Life Scale and the Short Inventory of Symptoms. The statistical analyses revealed that expected and significant relationships between parasocial interaction and all other variables. As education level dropped, parasocial interaction and psychological symptom scores increased and marriage satisfaction scores decreased. Women coming from lower SES had higher parasocial interaction and psychological symptom scores and lower marriage satisfaction scores than women from other SES. In regression analysis, women's education, perceived romantic effect of serials, the number of Turkish serials watched, the level of liking them, and married life happiness and depression symptoms emerged as variables that predict parasocial interaction. In sum, the results showed that parasocial ties with TV serial characters are closely related to Turkish women's psychological health and marriage satisfaction.

___

Arda, S. (2006). Predictors of parasocial interaction with the favorite and the least desirable characters portrayed in TV serials. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, ODTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Arslan, Ö. (2013). TV dizilerinde yer alan karakterler ile kurulan parasosyal etkileşim: bağlanma biçimleri ve yalnızlık açısından bir inceleme. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara
Arslan, Ö. ve Büyükşahin-Sunal, A. (2012). TV dizilerinde yer alan karakterler ile kurulan parasosyal etkileşim: Romantik ilişkiler açısından bir değerlendirme. VII. Ulusal Psikoloji Kongresi, 25-28 Nisan 2012, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
Aubrey, J., Click, M. ve Behm-Morawitz, E (2016- online). The Twilight of youth: Understanding feminism and romance in Twilight- Moms' connection to the young- adult vampire series. Psychology of Popular Media Culture.
Aytulun, G. (2015). Ergenlerde parasosyal etkileşim: İnternette gerçek benlik, kendilik algısı ve sosyal kaygı arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Beck, A. T., Weissman, A., Lester, D. E. ve Trexler L (1974). The Hopelessness Scale. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 42, 861-865
Büyükşahin, A. (2009). Impact of self monitoring and gender on coping strategies in intimate relationships among Turkish university students. Sex Roles, 60, 708-720.
Chory-Assad, R. M. ve Yanen, A. (2005). Hopelessness and loneliness as predictors of older adults' involvement with favorite television performers. Journal of Broadcasting and Electronic Media 49, 182-201.
Cohen, J. (1997). Parasocial relations and romantic attraction: Gender and dating status differences. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 41, 516-528.
Cohen, J. (1999). Favorite characters of teenage viewers of Israeli serials. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 43, 327-345.
Cohen, J. (2003). Parasocial break-ups: Measuring individual differences in responses to the dissolution of parasocial relationships. Mass Communication and Society, 6, 191-202.
Cohen, J. (2004). Parasocial break-up from favorite television characters: The role of attachment styles and relationship intensity. Journal of Social and Personal Relationships, 21, 187-202.
Derogatis, L. R. (1992). The Brief Symtom Inventory (BSI), administration, scoring and procedures manual II. Baltimore, MD: Clinical Psychometric Research.
Derrick, J. L., Gabriel, S. ve Tippin B. (2008). Parasocial relationships and self- discrepancies: faux relationships have benefits for low self- esteem individuals. Personal Relationships, 15, 261-280.
Dittmar, H. (1994). Relations among depression, gender and television viewing of college-student. Journal of Social Behavior and Personality, 9, 317-328.
Esslin M (2001) Televizyon Çağı, İstanbul: Pınar Yayınları. Eyal, K. ve Cohen, J. (2006). When good friends say goodbye: A parasocial breakup study. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 50, 502- 523.
Finn, S. ve Gorr, M. B. (1988). Social isolation and social support as correlates of television viewing motivations. Communication Research, 15, 135-158.
Gleich, U. (1997). Parasocial interaction with people on the screen. New Horizons in Media Psychology: Research Co-operation and Projects in Europe, P Winterhoff-Spurk, THA Van Der Voort (Ed), Germany, s.35-55.
Greenwood, D. N. (2008). Television as escape from self: Psychological predictors of media involvement. Personality and Individiual Differences, 44, 414-424.
Greenwood, D. N. ve Long, C. R. (2011). Attachment, belongingness needs, and relationship status predict imagined intimacy with media figures. Communication Research, 38, 278-297.
Horton, D. ve Wohl, R. R. (1956). Mass communication and para-social interaction. Psychiatry, 19, 215-229.
Illouz, E. (1998). The lost innocence of love: Romance as a postmodern condition. Theory, Culture and Society, 15, 161-186.
Jones, G. D. ve Nelson, E. S. (1996). Expectations of marriage among college students from intact and non- intact homes. Journal of Divorce and Remarriage, 26, 171-189.
Levy, M. R. (1979). Watching TV news as para-social interaction. Journal of Broadcasting, 23, 69-80.
McCroskey, J. C. ve McCain, T. A. (1974). The Measurement of interpersonal attraction. Speech Monographs, 41, 261-266.
Osborn, J. (2007). The Influence of television viewing on expectations for and assessments of romantic relationships. Annual Meeting of the NCA 93rd Annual Convention, TBA, Chicago
Öner, B. (2002). Self monitoring and future time orientation in romantic relationships. Journal of Psychology, 136, 20-25.
Perlman, D., Gerson, A. C. ve Spinner, B. (1978). Loneliness among Senior Citizens: An empirical report. Essence, 2, 239-248.
Perse, E. M. ve Rubin, A. M. (1989). Attribution in Social and Parasocial Relationships. Communication Research, 16(1), 59-77.
Perse, E. M. ve Rubin, A. M. (1990). Chronic loneliness and television use. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 34, 37-53.
Rehkoff, R. (2009). Romantic TV and emotional satisfaction: does the development of more romantic expectations moderate the relation between satisfaction and strength of romantic parasocial relationship among individiulas seriously dating? International Communication Association Meeting, Sheraton New York, NY City.
Rubin, A. M., Perse, E. M. ve Powell, R. A. (1985). Loneliness, parasocial interaction, and local television news viewing. Human Communication Research, 12, 155-180.
Rubin, A. M. ve Perse, E. M. (1987). Audience activity and soap opera involvement: A Uses and effects investigation. Human Communication Research, 14, 246-268.
Rubin, R. B. ve McHugh, M. P. (1987). Development of parasocial relationships. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 31, 279-292.
Rumpf, R. E. (2012). The Predictors of parasocial interaction and their effects on perceived persuasiveness. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, San Diego State University..
Sakallı-Uğurlu, N. (2003). How do romantic relationship satisfaction, gender stereotypes, and gender relate to future time orientation in romantic relationships? Journal of Psychology, 137, 294-303.
Schiappa, E., Allen, M. ve Gregg, P. B. (2007). Mass media effects research: Advances through metaanalysis. Mahway, N.J.: L. Erlbaum Associates.
Segrin, C. ve Nabi, R. L. (2002). Does television viewing cultivate unrealistic expectations about marriage? Journal of Communication, 52, 247-263.
Süleymanov, A. (2010). Çağdaş Türk toplumlarında aile ve evlilik ilişkileri. İstanbul Üniversitesi Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 58, 197-216.
Şahin, K. (2011). Kültürel yozlaşmaya neden olan bir unsur olarak televizyon. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 243-277.
Şahin, N. H. ve Durak, A. (1994). Kısa Semptom Envanteri: Türk gençleri için uyarlaması. Türk Psikoloji Dergisi, 9, 44-56.
Tezer, E. (1986). Evli eşler arasındaki çatışma davranış- ları: Algılama ve doyum. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Tezer, E. (1994). Evli eşler arasındaki çatışmalar ile çeşitli demografik değişkenlerin evlilik doyumuna etkisi: Kadının bir işte çalıştığı ve çalışmadığı eşler üzerine bir çalışma. 3P Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmakoloji Dergisi, 2, 209-217.
Tian, Q. ve Hoffner, C. (2010). Parasocial interaction and identification with liked, neutral and dislike characters on a popular TV series. Mass Communication and Society, 13, 250-269.