Yetiştiği ve yetiştiren unsurlar ışığında müzik yönü ile Aşık Veysel

Âşık Veysel ile ilgili sayısız çalışmalar yapılmış; ancak O’nun müzik yönü çok az sayıdaki çalışmada ele alınmıştır. Bu makalede, Veysel’in müzik yönünü araştırmak için; bu noktaya zemin oluşturması ve ışık tutması sebebiyle O’nun yetiştiği ortam ve O’nu yetiştiren unsurlar ile girişte verilmesini zorunlu gördüğümüz biyografisi kronolojik olarak bir bütün halinde sunulmuştur. Âşık müziğinin genel özelliklerinin yanında, Veysel’in müzik yönü teknik bir analiz çerçevesinde değerlendirilmiştir.

___

ALPTEKİN, Ali Berat. (2004). Âşık Veysel-Türküz Türkü Çağırırız. Ankara: Akçağ Yayınları.

ASLANOĞLU, İbrahim. (1965). Sivas Halk Şairleri Bayramı. Sivas.

ASLANOĞLU, İbrahim. (1967). Âşık Veysel. Sivas: Ata Kitabevi.

ASLANOĞLU, İbrahim. (1973). “Veysel’i Yetiştiren Çevre Şairleri” Sivas Folkloru Dergisi, 1(5) Haziran: 16-19.

ASLANOĞLU, İbrahim. (1976). “1970 Yılından Beri Kaybettiğimiz Sivas Halk Şairleri, Âşık Veysel” Sivas Folkloru Dergisi, 43 Ağustos: 23-27.

ARISOY, Süleyman. (1975). “Âşık Veysel” Sivas Folkloru Dergisi, 26: 3-6.

BAŞGÖZ, İlhan. (2000). “Dostlar Seni Unutmadı Âşık Veysel” Kültür Bakanlığı CD Çalışması. Ankara: Kültür Bakanlığı.

BEYCEOĞLU, Ö. Faruk. (1982). “Veysel’in Müziği” Maya Dergisi, 41(4): 47.

BULUZ, Hüseyin. (1982). “Hemşehrim Âşık Veysel” Maya Dergisi, 41(4): 45.

CANBAZOĞLU, Cumhur. (2009). Kentin Türküsü Anadolu Pop Rock. İstanbul: Pan Yayıncılık.

COŞKUN ELÇİ, Armağan.(2007). “Cem’de Âşık ile Müziğin Yeri ve Önemi” Yaşayan Âşık Sanatı Sempozyumu Bildirileri (Yayınlanmamış)

ÇOBANOĞLU, Özkul .(2000). Âşık Tarzı Kültür Geleneği ve Destan Türü. Ankara: Akçağ Yayınları

DOĞAN, Ziya. (1997). “Ozan Yurdu Emlek Beyyurdu” Folklor/Edebiyat, II(12): 178-191.

DEMİRAL, Abdullah. (1982). “Âşık Veysel’in İlk Yılları” Maya Dergisi, 41(4): 42-43.

DURUCAN, Muhsin. (1974). “Veysel Baba’nın Ardından” Türk Folklor Araştırmaları Dergisi, 296(15): 6931-6932.

GÖKYAY, O. Şaik. (1974). “Veysel, Şiirleri ve Yaptığı” Türk Folklor Araştırmaları Dergisi, 296(15): 6909.

GÜNAY, Umay. (1993). “Âşık Veysel ve Âşık Tarzı Şiir Geleneği” Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 10(1): 21-42.

GÜZEL, Abdurrahman (1989). “Tekke Şiiri” Türk Dili Dergisi, LVII(445- 450):251-454

HALICI, Feyzi. (1991). “Âşık Veysel” Türk Dili, 4(69): 15-22.

KABAKLI, Ahmet. (1974). “Ne Sen Var, Ne Ben Var…” Türk Folklor Araştırmaları Dergisi, 269(15): 6910.

KAFTANCIOĞLU, Ümit. (1974). “Veysel (e)’ Ağlamanın Zamanı Geldi” Türk Folklor Araştırmaları Dergisi, 269(15): 6914-6917.

KAPLAN, Mehmet. (1974). “Veysel İçin Ne Dediler” Türk Folkloru Araştırmaları Dergisi, 269(15): 6930.

KÖPRÜLÜ, M.Fuad (1989). Edebiyat Araştırmaları 1. Ötüken Yayınları; (1991) Türk Edebiyatında İlk Mutassavıflar. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları

KURNAZ, Cemal. (1990). “Veysel’in Şiirlerinde Klasik Kültürün Yeri” Milli Kültür, 70:21.

MAKAL, T. Kutsi. (1990). Halkbilim ve Edebiyat. İstanbul.

OĞUZ, M. Öcal (2001). Halk Şiirinde Tür, Şekil ve Makam.Ankara: Akçağ Yayınları; (1990). ‘Âşık Makamları Üzerine Bir Değerlendirme’, Milli Folklor 1 (7): 22-29.

OĞUZCAN, Ü. Yaşar. (1991). Âşık Veysel Şatıroğlu/Dostlar Beni Hatırlasın. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

OY, Aydın. (1974). “Görmeyen Gözlerdeki Aydınlık” Türk Folkloru Araştırmaları Dergisi, 269(15): 6920-6921.

ÖZ, Gülağ. (2007). “Âşık Veysel ve Gelişmesine Katkı Sağlayan Kaynaklar”. 2. Uluslar Arası Türk Kültür Evreninde Alevilik ve Bektaşilik Bilgi Şöleni. 17-19 Ekim, Ankara.

ÖZBEK, Mehmet. (1992).“ Türk Halk Müziğinde Ayak Tabirinin Yanlış Kullanımı Üzerine”. Türk Halk Musikîsinde Çeşitli Görüşler. Ankara; Kültür Bakanlığı Yayınları.

ÖZEN, Kutlu. (1998). Âşık Veysel/Selam Olsun Kucak Kucak. Sivas: Dilek Ofset Mabaacılık.

PARLATIR, İsmail. (1993). “Dağlar Çiçek Açar Veysel Dert Açar” Türk Dili, 497: 333-341.

REINHARD,Kurt ve Ursula.(2006). Türkiye’nin Müziği, Cilt 2. Çev:Sinemis Sun. Ankara:Sun Yayınevi

REINHARD,Kurt. (1977). “Typen Von Âşık- Melodıen Im Vilâyet Sivas”. I.Uluslararası Türk Folklor Kongre Bildirileri: Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi

ŞARDAĞ, Rüştü. (1974). “Halkı Aydına Getiren Sanatçı: Âşık Veysel” Türk Folkloru Araştırmaları Dergisi, 269(15): 6911-6912.

ŞENEL, Süleyman. (1993). “Âşık Musikisi” İstanbul Ansiklopedisi c.1. s. 363- 364.

ŞENEL, Süleyman. (2007). Kastamonu’da Âşık Fasılları: Türler- Çeşitler-Çeşitlemeler. İstanbul: Kastamonu Valiliği Yayını-12.

TANRIKORUR, Çinuçen. (1965). “Türk Halk Musikisi ve Klasik Türk Musikisi” Erdem, 1(2): 564-576.

TURAN, Metin. (1994). Aşık Veysel: Yaşamı,Sanatı, Şiirleri. Ankara: Ürün Yayınları.

YARDIMCI, Mehmet. (2003). Aşık Edebiyatı Araştırmaları. Ankara: Ürün Yayınları.

YILDIRIM, Dursun. (1999) “Dede Korkut’tan Ozan Barış’a Dönüşüm” Türk Dili, 570: 506-530.