Bu çalışmada, XV. yüzyılın ilk yarısında yaşamış büyük alim, şeyh ve mutasavvıf Yazıcıoğlu Mehmet Efendi (? – 1451) tarafından kaleme alınmış ve Halvetiyye dergâhına mensub zâkirbaşı Hatîb Zâkirî Hasan Efendi (Foça 1545?-İstanbul 1623) tarafından bestelenmiş olan Nühüft makamındaki “İmam Hüseyin Mersiyesi”nin beste analizi yapılmıştır. Güfte, Yazıcıoğlu’nun önemli eseri Muhammediye’nin ikinci bölümünde yer alan “Vefâtü’l-Hasan ve’l Hüseyin” adlı elli dört beyitten oluşan Kerbela mersiyesinden alınmıştır. On mısra ve beş beyit olarak bestelenmiş olan Mersiye’de Hazreti Hüseyin ve Ehli Beyt’in Kerbela’da şehit edilmeleri üzerine hissedilen acı ve Ehl-i Beyt’e karşı olan sevgi ve muhabbet ifade edilmiştir. Nühüft makamının seyri kullanılırken nağmelerdeki hüzünlü, duygulu yakarış da güftenin anlamı ile paralellik göstermektedir. İmam Hüseyin Mersiyesinin iki farklı nüshası bulunmaktadır. Birincisi Dr. Suphi Ezgi (1869-1962) tarafından Durak Evferi usulünde diğeri Ahmet Hatipoğlu (d.1933) tarafından usulsüz olarak yazılmış nüshalarıdır. Günümüzde Ahmet Hatipoğlu’nun tashih ettiği notanın kullanıldığı görülmektedir. Bu çalışma, Türk din musikisinin önemli bestekârı Hatip Zâkirî Hasan Efendi’nin Nühüft makamındaki İmam Hüseyin Mersiyesi’nin Ahmet Hatipoğlu tarafından notaya alınan nüshası üzerinden musiki yönüne ışık tutmak amacı ile yapılmıştır. Çalışmada mersiyenin hem form, makam, usul analizleri yapılmış hem de Türk musikisinin dokuz yüz yıllık makamı olan Nühüft makamının kullanımı ile ilgili sonuçlara varılmıştır.

his study is related to the analysis of the composition of “Imam Hüseyin Elegy” written by the great theologian and philosopher of the XVth century Yazıcıoğlu Mehmet Efendi and composed by Hatîb Zâkirî Hasan Efendi from Halvetiyye temple in Nühüft Manner. This was taken from Kerbela elegy which was formed by 54 couplets named as “Vefâtü’l-Hasan ve’l Hüseyin” from the second part of his master work Muhammediye. The elegy expresses the pain felt after the martyrdom of Hüseyin and the Ehli Beyt (holly people) and the respect felt towards them. Nühüft manner shows parallelism with the lyric with its sad and sentimental lamentations. There are two different notations of Imam Hüseyin’s Elegy. The first was written by Subhi Ezgi (1869-1962) in with Durak Evfer tempo while the other copy was written by Ahmet Hatipoğlu (d.1933) without rhythm. Today, the note which is amended by Ahmet Hatipoğlu has been used. This study has been conducted to shed light on the Imam Hüseyin’s Elegy which was composed by the important composer music of Turkish religious preacher Zakir Hasan and noted by Ahmet Hatipoğlu. In this study both the elegy of form, manner, rhythmic features have been analyzed and the conclusions have been reached regarding the use of Nühüft manner which has existed for nine hundred years in Turkish Music.