TÜRKİYE’DE KAMU KAYNAKLI SOSYAL YARDIMLAR: SANSÜRLÜ REGRESYON ANALİZİ

Kendisine ve bakmakla yükümlü olduğu kişilere asgari seviyede dahi bakamayan muhtaç durumdaki bireylere ayni ya da nakdi olarak verilen destek olarak tanımlanan sosyal yardım kavramı, geçmişten günümüze tüm dünyada artan bir öneme sahiptir. Ülkeler sosyal yardım uygulamasını kurumsal bir yapıya kavuşturarak daha düzenli, etkin çalışmasını sağlayarak sosyal ve ekonomik açıdan toplumsal refah düzeyini arttırmayı amaçlamaktadır. Bu çalışmada ilk olarak sosyal yardımın kavramsal çerçevesi ve temel özellikleri açıklanmış, sonra Türkiye'de ve dünyada sosyal yardım politikalarından söz edilmiştir. Makalenin amacı bireylerin sosyal yardım almasına etki eden faktörleri TÜİK' in 2010 yılında gerçekleştirdiği hanehalkı bütçe anketi verilerinden yararlanarak tahmin etmektir. Kesikli EKK, Probit ve Sansürlü (Tobit) Model tahmini yapılarak, politika yorumlarında bulunulacaktır

TURKEY’S PUBLIC SOCIAL ASSISTANCE SOURCE: CENSORED DEPENDENT VARIABLE (TOBIT) REGRESSION ANALYSIS

Briefly, the consept of social assistance which is defined the support given as cash or goods to persons who cannot manage to himself and to his dependents even minimum level because of unavoidably reasons has a growing importance in all world from the past to the present. Countries aims to improve the level of welfare of social and economic by implementing more corporate structure its working more regularly and more effectively.This study consists of three parts. In the first part contains concept of social assistance and basic characteristics of social assistance. In addition, it is explained the implementation of social assistance in Turkey and also policies of social assistance of the other countries. In the second part, are given theoretical information about the truncated dependent variable model, censored dependent variable (Tobit) model and the probit model. In the third part, is investigated an general result for social assistance with the help of these models as numerically

___

  • Bozkuş, Ahsen A. (2009). Genel Esaslarıyla Türk Hukuku’nda Vakıf Müessesesi ve Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları. (Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi).
  • Ankara: T. C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü.
  • Cafrı, R. (2009). Adana İlinde Yoksulluğun Analizi: Sınırlı Bağımlı Değişkenli Modellerle Bir İnceleme. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Çakar, E. (2008). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Primsiz Rejim. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Çengelci, E. (1993). Sosyal Refahın Gerçekleşmesinde Sosyal Yardımların Rol ve Önemi. Sosyal Hizmetler Yüksekokulu Dergisi. 11(1-2-3): 25.
  • DPT, (2001). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Sosyal Hizmetler ve Yardımlar Özel İhtisas Komisyonu Raporu. Ankara: DPT: 2593 – ÖİK:605.
  • Güneş, S. (2009). Yoksullukla Mücadelede Mikro Kredi Uygulamaları ve Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü Proje Destekleri. (Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi). Ankara: T. C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü.
  • Kalağan, G. (2009). Türkiye’de 1980 Sonrası Bürokratik Dönüşüm: Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü (SYDGM) Örneği. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Karabulut, A. (2011). Türkiye’ de Sosyal Yardım ve Sosyal Yardımların Tek Merkezden Yürütülebilirliği. (Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Long, J.Scott(1997). Regression Models for Categorical and Limited Variables, Sage Publications.
  • Metin, O. (2011) Sosyal Politika Açısından AKP Dönemi: Sosyal Yardım Alanında Yaşananlar. Çalışma ve Toplum Dergisi. 2011(1): 186.
  • Ölmez, Tuba O. (2007). Sosyal Yardım Sistemi İçeririnde Yerel Yönetimlerin Yeri.
  • (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Saracel, N. (1997). Sosyal Yardım ve Hizmet Kuruluşlarının Sosyal Politikası ve Türkiye Yardım Sevenler Derneği Uygulaması. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayınları.
  • Sosyal Hizmet Uzmanı. (2014). İsveç’te Sosyal Hizmet. http://www. sosyalhizmetuzmani.org/isvecshm.htm (erişim tarihi 11 Kasım 2014).
  • Sosyal Yardımlar Genel Müdürlülüğü. (2014). Sosyal Yardım Gelişimi. http:// www.sosyalyardimlar.gov.tr/tr/11859/Sosyal-Yardimlasma-ve-DayanismayiTesvik-Fonu. (erişim tarihi 3 Eylül 2014).
  • Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü. (2012). Sosyal Yardımlar. http://www. sosyalyardimlar.gov.tr/upload/sosyalyardimlar.gov.tr/mce/2012/genel/ birlestirilmis_sosyal_yardimlar.pdf. (erişim tarihi 9 Eylül 2014).
  • Sözer, A. N. (1998). Türkiye’de Sosyal Hukuk. İzmir: Fakülteler Kitabevi. T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. (2011). Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü. 2011 Yılı Faaliyet Raporu.
  • T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü. (2008). Stratejik Plan 2009-2013. Dayanışma Dergisi. 1(1): 35.
  • T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü. (2010). Sosyal Yardım Algısı ve Yoksulluk Kültürü. Genel Yayın No:144. Ankara.
  • T.C. Başbakanlık. (2014). Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Kanunu. http://www.mevzuat.gov.tr/Metin. Aspx?MevzuatKod=1.5.3294&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch. (05.09.2013).
  • T.C. Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu. (2009). Araştırma ve İnceleme Raporu. 2009(4): 8, 65-67, 71-73, 86-87, 90-95, 111-113.
  • Taşcı, F. (2008). Sosyal Yardım Yapma(ma) Gerekçeleri Üzerine Yaklaşımlar. Kamu-İş. 9(4): 9.
  • Taşçı, F. (2007). 1980 Sonrası Türkiye’de Sosyal Yardımların Analizi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Tunç, A. (2012). Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı Çerçevesinde Sosyal Yardımlar Genel Müdürlüğü’ nün Etkinliği. Turgut Özal Uluslararası Ekonomi ve Siyaset Kongresi – II. Küresel Değişim ve Demokratikleşme. Malatya.