KAMU YÖNETİMİNDE VERİMLİLİĞİN HUKUKİ ÇERÇEVESİ

Kamu yönetiminde verimlilik; kişisel iş disiplini, iş barışı ve iş ahlakı ile yakından ilgilidir ve standart bir kalite, makul bir maliyet ve kesintisiz bir çalışma ile planlı programlı şekilde kurumsal hedeflere ulaşmayı ifade etmektedir. Kişisel hedefler açıkça tanımlanırsa, kamu kaynakları ve şahsi kabiliyetler en iyi şekilde kullanılırsa ve nihayetinde başarılı sonuçlar alınırsa kamu personelinin verimliliği ve dolayısıyla tüm kamu teşkilatının verimliliği sağlanmış olacaktır. Kamu yönetiminde istikrarlı bir verimlilik politikası yürütebilmek için verimliliğe ilişkin sorumluluk, kanunilik, usûle uygunluk gibi tüm hukuki enstrümanları en üst düzeyde hayata geçirmek zorunludur. Zira iş disiplini, iş barışı, iş ahlakı gibi anahtar kavramlar doğrudan hukuki korunma ile bağlantılıdır. Kendini hukuki anlamda güvende hissederek işine motive olan personelin sorumluluk almaktan çekinmeyeceği ve bunun sonucunda işinde daha verimli olacağı ve daha başarılı sonuçlar elde edeceği kuşkusuzdur. Bu makalede kamu personelinin ve kamusal faaliyetlerin verimliliği hukuk düzleminde irdelenecek, sorumluluk hukuku ağırlıklı olmak üzere kamu yönetiminde verimliliğin hukuki çerçevesi çizilmeye çalışılacaktır.

LEGAL EXTENT OF EFFICIENCY IN THE PUBLIC ADMINISTRATION

The efficiency in public administration is closely related to personal working discipline, working peace and professional ethics; and means achieving corporate goals in a planned schedule with a standard quality, reasonable costs and uninterrupted work. The efficiency of public staff and thus the efficiency of all public organizations will be ensured if personal targets are clearly defined, public resources and personal abilities are best utilized, and ultimately, successful results will be achieved. In order to carry out a stable efficiency policy in public administration, it is imperative to implement all legal instruments such as liability for efficiency, legality and compliance with the procedure at the highest level. As a matter of fact, key notions such as work discipline, working peace and professional ethics are directly related to legal protection. It is undoubted that the personnel who are motivated to work by feeling themselves legally safe will not hesitate to take responsibility and as a result, they will be more efficient and achieve more successful results. In this article, the efficiency of public personnel and public activities will be discussed in the legal platform and it will be focused on determining the legal extent of efficiency in public administration, with emphasis on liability law.

___

Agricola, G. (1912). De Re Metallica, Çev. Herbert Clark Hoover, Lou Henry Hoover, London: Mining Magazine Publishing.

Akalan, A. R. (2011). “Kamu Zararlarının Tamini Konusunda Mevzuattan ve Uygulamadan Kaynaklanan Problemler ve Çözüm Önerileri”, Türk İdare Dergisi, 2011(473), ss. 9-41.

Aktel, M. (1998). “Tanzimat Fermanının Toplumsal Yansıması”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 3(3), ss. 177-184.

Akyel, R. ve Baş, H. (2010). “Kamu Yönetimi ve Denetimi Bağlamında Sayıştayın Anayasal ve Yargısal Konumu”, Maliye Dergisi, 2010/158, ss. 374-387.

Aksoy, M. (2021). Hesap Yargılamasında Karşılaşılan Sorunlu Bazı Konular, Kamu Zararı ve Sorumluları, Ankara: Sayıştay Matbaası.

Alankuş, Z. (2021). “Covid-19’un Gölgesinde Dijital Pazarlama ve Yeni Yaklaşımlar”, Halkla İlişkiler ve Reklam Çalışmaları Dergisi (HİRE), 4(1), ss. 94-25.

Albayrak, M. (2010). Notlu Atıflı Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, Ankara: Adlet Yayınevi.

Aldemir, M. C. (1985). Örgütler ve Yönetimi (Makro Bir Yaklaşım), İzmir: Bilgehan Basımevi.

Badelt, C. (1984), “New Concepts fort he Supply of Government Sevices”, In Public Finance and the Quest for Efficiency, Ed., H. Hanusch, Detroit: IIPF Publishing, ss. 118-288.

Başbakanlık (2012). Harcama Birimleri Kılavuzu, 2. Sürüm, Ankara: Başbakanlık Yayınları.

Bozkurt, M. (2010). “İyi Mali Yönetimin Gerçekleştirilmesinde İç Denetim İç Kontrol”, SAYDER Dış Denetim Dergisi, 2010(3), ss. 129-136.

Bozkurt, Ö. ve Ergun, T. (2014). Kamu Yönetimi Sözlüğü, Ed., S. Sezen, Ankara: TODAİE Yayınları.

Boztepe, M. (2018). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Geleneksel Kamu Personel Rejimi Üzerine Etkileri”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), ss. 191-210.

Büyükkılıç, D. (2008). Verimlilik ve Toplam Faktör Verimliliği El Kitabı, Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.

Canpolat, H. ve Cangir, M. (2010). “Değişen Dünyada Kamu Yönetiminin Geleceği ve Türkiye’nin Reform Gündemi: Devletin Daha Fazla Demokratikleşmesi”, Türk İdare Dergisi, 2010(466), ss. 1-23.

Cochran, E. C., Mayer, L. C., Carr, T. R., Cayer N. J., Mckenzie, M. J. ve Peck, L. (2012). American Public Policy: An Introduction, Boston: Wadsworth Publishing.

Çalık, O. (2020). Kamu İhale Mevzuatı: Denetçi Yardımcıları İçin Ders Notları, Ankara: Sayıştay Matbaası.

Çataloluk, C. (2008). “Batı Toplumlarında Toplumsal Yapı Değişimleri ve Bütçe Hakkının Gelişimi”, DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), ss. 72-94.

Çetin, İ. (2014). “Teknolojinin İstihdama ve İş Hukukuna Etkisi”, Sayıştay Dergisi, 2014(95), ss. 49-75.

Çetin, İ. (2018). “Kamu Mali Yönetiminde 3E Kuralı”, Türk İdare Dergisi, 2018(487), ss. 517-553.

Çetin, İ. (2020). “Sayıştay Yargısının Etkinliği” Türk İdare Dergisi, 2020(490), ss. 61-91.

Çiçek, M. M . (2013). “Yolsuzluklara Karşı Çaresizlik!”, Yönetişim: Türk Kamu Yönetimine Yansımaları, Ed: F. N. Genç, Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları, ss. 109- 142.

Çolak, H. B. (2008). Son Değişiklikleriyle Birlikte Konu Anlatımlı 5018 Sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, Ankara: Kendi Yayını.

Çoşkun, G. (1994). Devlet Bütçesi: Türk Bütçe Sistemi, Ankara: Turhan Kitabevi. Engin, G., Oğuzhan, A. ve Ünsar, A. S. (2015). “Duygusal Tacizin İşten Ayrılma ve Örgütsel Bağlılığa Olan Etkisi: Konu ile İlgili Bir Araştırma”, Verimlilik Dergisi, 2015(4,) ss. 65-76.

Eker, A. (2009). “Küreselleşme ve Kamu Maliyesinde Yaşanan Dönüşüm”, Küreselleşme ve Kamu Maliyesinde Yaşanan Dönüşüm, Ed: A. Eker ve H. A. Şimşek, Ankara: Maliye Bakanlığı Yayınları, ss. 1-25.

Erdoğan, B. Z. ve Doğan, V. (2012). “Ekonomik İnsan’dan Sosyo-Ekonomik İnsan’a: Pazarlamanın İktisadi Temelleri ve Pazarlama İçin Bir Çıkarım”, Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi, 4(2), ss. 11-32.

Eren, E. (2004). “Türkiye’de Kamu Alımları Sektöründe Kamu İhale Kurumu’nun Yeri, Önemi ve Fonksiyonu”, Kamu İhale Kurumu, I. Uluslararası Kamu Alımlarında Saydamlık ve Verimlilik Sempozyumu, İstanbul, ss. 174-179.

Erhan, Ç. ve Sarıalioğlu, İ. (2019). “Osmanlı Modernleşmesinde Anglosakson Etkisi (1839-1852)”, Uluslararası İlişk,ler Konseyi Dergisi, 16(63), ss. 87-104.

Ertek, T. (2013). Temel Ekonomi (Basından Örneklerle), İstanbul: Beta Yayınevi. Falay, N. (1997), “Denetim, Verimlilik/Etkinlik/Tutumluluk (VET) ve Sayıştay”, Sayıştay Dergisi, Nisan-Haziran Özel Sayısı, ss. 20-21.

Gözübüyük, Ş. ve Tan, T. (2010). İdare Hukuku – Cilt 2: İdari Yargılama Hukuku, Ankara: Turhan Kitabevi.

Güran, M. C. ve Tosun, M. U. (2003). “Yolsuzlukla Mücadele Olgusu ve Türkiye Açısından Bir Değerlendirme”, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(2), ss. 139-168.

Herber, B. P. (1979). Modern Public Finance, Illinois: Richard D. Irwin Publishing. İlal, E. (1968). “Magna Carta”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 34(4), ss. 210-242.

Karabıçak, O. (2014). “Verimlilik Ücret İlişkisi”, Devlet Personel Başkanlığı, Kamu Kurumlarında Personel Verimliği Projesi 1. Ön Değerlendirme Toplantısı Sunumu, ss. 55-66.

Kartalcı, K. (2019). Cumhurbaşkanlığı Yönetim Sistemi Açısından Bütçe Süreci ve Bütçe Hakkı, Bursa: Ekin Yayınevi.

Kefala, G. T. (2011). “Good Governance Enhance The Efficiency And Effectiveness Public Spending -Sub Saharan Countries”, African Journal Of Business Management, 5(11), ss. 3995-3999.

Keraudren, P. (1998). “New Public Management Reform in the United Kingdom”, Innovation in Public Management, Ed., T. Verhejen ve D. Coombes, Cheltenham: Edward Elgar Publishing, Cheltenham, ss. 232-235.

Kılıçoğlu, A. (2001). Borçlar Hukuku - Genel Hükümler, Cilt: 1, Ankara: Turhan Kitabevi.

Kılıçoğlu, M. (2002). Sorumluluk Hukuku, Cilt 1: Sözleşme Dışı Sorumluluk, Ankara: Turhan Yayınevi.

Kırılmaz, M. ve Atak, F. (2015). “Kamu Mali Yönetiminde Şeffaflık ve Hesap Verebilirlik Araçları: Faaliyet Raporları”, Ombudsman Akademik Dergisi, 2(3), ss. 189-217.

Kolçak, M. (2006). Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun Türk Mali Sistemine Getirdikleri (5436 Sayılı Kanun Değişiklikleriyle), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), ss. 354-386.

Konukman, A. (2015). “Türkiye’de Bütçe Hakkının Kullanımı: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2015(1), ss. 23-65.

Küçükoğlu, M. T. (2018). “Psikolojik Güçlendirme, İş Tatmini ve Çalışan Performansı Arasındaki İlişkiler: Türkiye’deki Üniversiteler Genelinde Bir Araştırma”, Verimlilik Dergisi, 2018(3), ss. 143-164.

Lane, J. E. (2009). State Management: An Enquiry Into Models of Public Administration and Management, New York: Routledge T&F Group.

Maliye Bakanlığı (2004). Ulusal ve Uluslararası Çalışmalar Işığında Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu, Ankara: Bakanlık Yayınları.

Maliye Bakanlığı (2005). Kamu İç Kontrol Standartları, Ankara: Bakanlık Yayınları.

Maliye Bakanlığı (2021). Ekonomi Reformları Eylem Planı, Ankara: Bakanlık Yayınları.

Metin, S. (2018). Magna Carta ve Sened-i İttifak’tan Bugüne, İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.

Mihau, D. M., Opreana A. ve Cristescu, M. P. (2010). “Efficiency, Effectiveness and Performance of the Public Sector”, Romanian Journal of Forecasting, 2010(4), ss. 132-147.

Mutluer, K. (2012). Kamu Zararı Paneli, Ankara: Sayıştay Yayını, ss. 37-57.

Okçu, M., Akman, E. ve Atatorun, M. (2010). “E-Devlet Kamu Yönetimini Etkili ve Etkin Kılar Mı?”, Selçuk Üniversitesi 5. Kamu Yönetimi Sempozyumu: Türk Kamu Yönetiminin Yapısal ve İşlevsel Sorunları, Ed., O. Gökçe ve M. A. Çukurçayır, Konya, ss. 118-122.

Oğuzman, M. K. ve Öz, T. (2000). Borçlar Hukuku – Genel Hükümler, İstanbul: Filiz Yayınevi.

Orulluoğlu, C. (2015). Kamu Zararı, Ankara: Muhasebat Kontrolörleri Derneği Yayınları.

Örselli, E. (2010), “Kamu Kaynaklarının Yönetiminde Yolsuzluk Sorunu ve Yönetişim Yaklaşımı”, Yönetişim: Kuram, Boyutlar ve Uygulama, Ed: M. A. Çukurçayır, H. T. Eroğlu ve H. E. Uğuz, Konya: Çizgi Kitabevi.

Özay, İ. H. (1996). Günışığında Yönetim, İstanbul: Alfa Yayınevi.

Özel, K. C. (2018). “Etik ve Etik - Hukuk Arasındaki İlişki”, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, (9)33, ss. 685-708.

Özçelik, B. (2012). Kamu Zararı Paneli, Ankara: Sayıştay Yayını, ss. 10-18

Özmüş, L. (2005). “Desantralizasyon (Yerelleşme) ve Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı”, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı Bildirileri, Ankara, ss. 1-9.

Öztaş, N. (2017). Yönetim: Örgüt ve Yönetim Kuramları, Antalya: Otorite Yayınları.

Öztaş, N. (2019). “Weberyen Bürokrasi”, Bürokrasi, Ed., N. Öztaş, Ankara: Nobel Yayınevi, ss. 25-44.

Parlak, N. (2018). “Sayıştay Yargısında Kamu Zararı Kavramı: Sorunlar ve Öneriler”, Sayıştay Dergisi, 2018(108), ss. 7-38.

Pehlivan, O. (2017). Devlet Bütçesi, Trabzon: Celepler Matbaacılık.

Peston, M. (1981). Kamu Malları ve Kamu Kesimi, Çev., Nihat Falay, İstanbul: Akbank Yayınları.

Polat, K. (2019). “Yeni Kamu Hizmeti ve Bürokrasi”, Bürokrasi, Ed., N. Öztaş, Ankara: Nobel Yayınevi, ss. 331-352.

Türedi, H. ve Karakaya, G. (2015). “COSO İç Kontrol Modeli ve Kontrol Ortamı”, Finans, Politik & Ekonomik Yorumlar Dergisi, 52(602), ss. 105-110.

Uzun, Y. (2017). “Güncellenen Uluslararası Yüksek Denetim Kurumları Etik Kurallar Standardı (ISSAI 30) ve Uygulaması”, Sayıştay Dergisi, 2017/107, ss. 7-36.

Ünsal, H. (2002). “Görev Zararının İncelenmesi ve Değerlendirilmesi”, Gazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2002(1), ss. 229-244.

Vural, İ. Y. (2007). “Mali Disiplin ve Ekonomik İstikrarın Sağlanmasında Yeni Bir Araç: Maliye Politikası Kuralları”, Kurumsal Maliye Politikası, Ed., C. Can Aktan, D. Dileyici ve Y. Vural, Ankara: Seçkin Yayınevi, ss. 98-106.

Yağcı, P. (2020). “Mülkiyet Hakkı Kapsamında Kamu Mallarinin Hazcedilmezliği Üzerine Bir Değerlendirme”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11(2), ss. 600-616.

Yalçındağ, S. (1997). “Yerel Yönetimlerde Etkinlik”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 6(1), ss. 3-15.

Yıldız, Z. (2013), Politika Sözlüğü, İstanbul: Etkileşim Yayınları. Yılmaz, O. (2006). “Stratejik Planlama ve Kamusal Örgütlerde Esneklik Arayışları”, Kamu Maliyesine Yeni Bakış (Teori ve Uygulama), Ed., N. Falay, M. Şahin ve A. Kesik, Ankara: Seçkin Yayınevi.

Yorgova, Y. (2015). “On The Efficiency of Public Administration Personnel Management Through Investigation of Job Satisfaction”, International Journal of Economy and Society, 2015(1). ss. 92-95.

Yükçü, S. ve Atağan, G. (2009). “Etkililik, Etkinlik ve Verimlilik Kavramlarının Yarattığı Karışıklık”, A.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(4), ss. 1-13.

Yüksel, C. (2006). “Kamu Yönetiminde Etik ve Türk Kamu Yönetiminde Etik Hakkında Yeni Yasal Düzenlemeler”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, LXIV(2), ss. 167-212.

Zengin, O. (2014). “Kamu Yönetiminde Verimlilik Algısı”, Devlet Personel Başkanlığı, Kamu Kurumlarında Personel Verimliği Projesi 1. Ön Değerlendirme Toplantısı Sunumu, ss. 23-36.
Türk İdare Dergisi-Cover
  • ISSN: 1300-3216
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Başlangıç: 1928
  • Yayıncı: İçişleri Bakanlığı