İçinde bulunduğumuz dönem “bilgi çağı” olarak adlandırılmaktadır. Bu çağın anahtar kelimeleri küreselleşme ve dijital teknolojilerdir. Bu kavramlar üretim, tüketim, düşünsel ve duygusal dünyalarımızı etkilemektedir. Ancak eğitsel alan için aynı etkiden söz etmek çok mümkün değildir. Bilgi çağı çevremizdeki dünyayı son on yılda tamamen değiştirmiştir. Okullarımız ise son 10 yılda ufak tefek değişiklikler dışında neredeyse hiç değişmemiştir. Eğitimde değişimi geciktirmek imkânsız bir hâl almıştır. Bu çalışma çağımız değerlerinin ve teknolojilerinin eğitimde kullanımı için üç yaklaşım modeli önermektedir. Bu yaklaşımlardan birincisi “teknoloji destekli eğitim” modelidir. Bu yaklaşımda geleneksel eğitim anlayışımız devam etmekte ancak öğrenci motivasyonunu artırmak ve öğrenmenin kalıcı olmasını sağlamak için görsel, işitsel teknolojiler kullanılmaktadır. İkinci yaklaşım ise “teknoloji esaslı öğrenim” olarak adlandırılmaktadır. Bu yaklaşımda geleneksel eğitim teorilerinden farklı olarak öğrenme okul dışında meydana gelir. Her türlü bilgi kaynağı öğrenciye okul dışında sunulur. Hazır olduklarında yeterliliklerine göre belirli testlerden geçerek yetişkin olarak iş görme yetisi kazanırlar. Üçüncü yaklaşım ise “performans esaslı içselleştirme” şeklinde anlatılmaktadır. Bu yaklaşımda öğrenme eğitimin odağı değildir. Eğitimin odağı performans yani uygulamadır. Bu yaklaşım performans başarılırsa öğrenmenin kendiliğinden gerçekleşeceğini varsayar.

This study introduces three approaches to the use of contemporary values and technologies in education. The first approach is called “technology assisted instruction”. This approach is widely used in our schools nowadays. According to this approach, despite the presence of the traditional education theory in its nature, audio-visual technologies are used to enhance motivation in learners and thus provide effective learning. Second approach is called “technology based cognition”, according to which cognition occurs outside schools. Unlike what traditional education theories suggest, all learning comes out outside the school. Students are supplied with all sources outside the school. When students feel ready, they get some competence tests as to their potential and if they pull off, they get the right to work as an adult. The third approach is called “performance based internalization”. Cognition is not the focus of this approach. It assumes that if one achieves to perform something, the cognition of it occurs itself afterwards.