___

• Al-Halal, A. (2001). The effects of ındividualistic learning and cooperative learning strategies on elementarty students’mathematics achievement and use of social skills.. Yayınlanmamış doktora tezi, Ohio University, The Faculty of College of Education.
• Aydınlı, B. (1997). Öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Barbato, R. (2000). Policy ımplications of cooperative learning on the achievement and attitudes of secondary school mathematics student. Yayınlanmamış doktora tezi, Fordham University, The Graduate School Of Education, New York.
• Başaran, İ. E. (2005). Eğitim psikolojisi (6. Baskı). Ankara: Nobel Yay. Dağ.
• Bernero, J. (2000). motivating students in math using cooperative learning. field- based master’s program, Illinois: Saint Xavier University, Chicago.
• Bilgin, T. (2004). İlköğretim yedinci sınıf matematik dersinde (çokgenler konusunda) öğrenci takımları başarı bölümleri tekniğinin kullanımı ve uygulama sonuçları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 19-28.
• Bloom, B. S. (1995). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme (Çev. D.A. Özçelik). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Bosfield, G. F. (2004). A comparison of traditional mathematical learning and cooperative mathematical learning. Faculty of California State University Dominguez Hills, Masters of Arts in Education: Counseling. MA.
• Brush, T. A. (1996). The effectiveness of cooperative learning for low- and high- achieving syudents using an ıntegrated learning system. proceedings of selected research and development presentations at the 1996 national convent of the association for educational communications and technology (18th, Indianapolis), EDRS (IR 017 968).
• Davidson, N. (1985). Small group cooperative learning in mathematics: A selective view of the research. In R. Slavin (Ed.), “Learning to cooperate: Cooperating to learn, NY: Plenum.
• Davidson, N. & Kroll, D. L. (1991). An overview of research on cooperative learning related to mathematics. Journal for Research in Mathematics Education, 22, 362-365.
• Dennis, E. C. (2001). An investigation of the numerical experience associated with the global behavior of Polynomial Functions in the traditional Lecture Method and Cooperative Learning Method Classes. Yayınlanmamış doktora tezi, Graduate Faculty of the University of New Orleans.
• İflazoğlu, A. (1999). Küme destekli bireyselleştirme tekniğinin temel eğitim beşinci sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve matematiğe ilişkin tutumları üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Johnson, D. W.; Johnson, R., & Smith, K. (1991). Active learning: Cooperation in the college classroom. Edina, MN: Interaction Book Company. Karnasih, I. (1995). Small-group cooperative learning and field- dependence/ındependence effects on achievement and affective behaviors ın mathematics of secondary school students ın medan, Indonesia. Yayınlanmamış doktora tezi, The Florida State University, College of Education, Department of Curriculum and Instruction.
• Leikin, R.; Zaslavsky, O. (1999). Cooperative Learning In Mathematics. Mathematics Teacher, 92(3), 240-246.
• Lucas, C. A. (1999). A study of effects of cooperative learning on the academic achievement and self-efficacy of college algebra students. Yayınlanmamış doktora tezi, University of Kansas, Faculty of the Graduate School, Department of Teaching and Leadership.
• Martin, R. L. (2005). Effects of cooperetive and ındividual ıntegrated learning systems on attitudes and achievement ın mathematics. Doctor of Education in Educational Administration and Supervision, Florida International University, Florida.
• Nichols, J. D. ve Hall, N. (1995). The effects of cooperative learning on student achievement and motivation ın a high school geometry class. The Annual Meeting of the American Educational Research Association (San Francisco, CA, April 18-22).
• Posluoğlu, Z. Y. (2002). İlköğretim matematik dersinde problem çözme becerilerinin kazandırılmasında işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının etkililiği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Rucker, S. (1997). The use of cooperative learning ın undergraduate discrete mathematics courses. Yayınlanmamış doktora tezi, Georgia State University, The College of Mathematics Education.
• Senemoğlu, N. (1997). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Spot Matbaacılık.
• Shaw, M. E. (1976). Group dynamics:the psychology of group behavior. NY: McGraw-Hill Book Company.
• Sherman, L. W. ve Thomas, M. (1986). Mathematics achievement in cooperative versus ındividualistic goal-structered high school classrooms. Journal of Educational Research, 79(3), 169-172.
• Slavin, R. E. (1980). Cooperative learning. Review of educational research, 50, 315- 342.
• Slavin, R. E. (1994). Student team learning: A practical quide to cooperative learning. Washington, D.C: National Education Association,.
• Suyanto, W. (1998). The effects of student-achievement divisions on mathematics achievement ın yogyakarta rural primary schools. Yayınlanmamış doktora tezi, University of Houston, Faculty of The College of Education.
• Tarım, K. (2003). Kubaşık öğrenme yönteminin matematik öğretimindeki etkinliği ve kubaşık öğrenme yöntemine ilişkin bir meta analiz çalışması. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• Whicker, K. M.; Bol, L. ve Nunnery, J. A. (1997). Cooperative learning in the secondary mathematics classroom. The Journal of Educational Research, 91, 42-48.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (Yenilenmiş 6. Baskı). Ankara: .Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, N. (2001). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim 7. sınıf matematik öğretiminde öğrenci başarısı üzerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans L tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Ekler Ek 1: Matematiğe Yönelik Tutum Ölçeği H ka K K K T am ka
• Matematik ilgimi çekmez.
• Matematik tartışmaktan hoşlanırım
• Matematiği günlük yaşamımda kullanırım.
• Matematiği öğrenebilirim.
• Çalışma zamanımın çoğunu matematiğe ayırmak isterim
• Matematik sınavlarında kafam karışır.
• Matematikten korkmam.
• Matematiği severim.
• Matematikten sıkılmam
• Matematik gerçek yaşamda kullanılmaz.
• Matematikle ilgili ileri düzeyde bilgi edinmek isterim.
• Matematikten rahatsız olurum. Yazar notları: Bu çalışma Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Orta Öğretim Fen ve Matematik Alanlar Eğitimi Anabilim dalı, Matematik Öğretmenliği Bilim Dalında Alattin Ural ve Prof.Dr. Ziya Argün danışmanlığında yürütülmüş olan ve 2007 Kasım’da tamamlanan “ İŞBİRLİKLİ ÖĞRENMENİN MATEMATİKTEKİ AKADEMİK BAŞARIYA, ALGISINA VE MATEMATİĞE KARŞI TUTUMA ETKİSİ” adlı doktora tezinden üretilmiştir. KALICILIĞA,
• MATEMATİK ÖZYETERLİLİK