GAZİ ÜNİVERSİTESİ TÖMER ÖĞRENCİLERİNİN TÜRKÇE ÖĞRENİRKEN KARŞILAŞTIKLARI SORUNLAR VE BUNLARIN ÇÖZÜMÜNE YÖNELİK ÖNERİLER

Bu çalışmada yabancı öğrencilerin geldikleri coğrafyaya ve dillerine göre bir tasnifi yapılmış ve daha sonra da bu yabancı öğrencilerin Türkçeyi öğrenirken yaptıkları temel yanlışlıklar tespit edilmiştir. Bu yanlışlıkların sebepleri verilerek hataların çözümlerine yönelik önerilerde bulunulmuştur. Gruplandırdığımız dil öğrenenlerin her birinin öğrenme becerilerinin birbirine göre farklı olduğu; yani kimilerinin anlama ve yazmada(Orta Doğulu ve Arap kökenliler), kimilerinin de konuşmada (Afrika ve Avrupa’dan gelenler) zorluk çektiği görülmekte ve her bir grubun kendine özgü birtakım yanlışlıklar yaptığı gözlemlenmektedir. Orta Doğu’dan gelen Türk soylu olanlar ile Arap kökenli olanlarda okuma ve yazma problemi diğer yabancı öğrencilere göre daha fazladır. Bunun başlıca sebebi alfabe değişikliği ve Arap alfabesinde yazıda ünlülerin yazılmamasıdır. Çalışmanın sonunda karşılaşılan yanlışlıkların giderilmesine yönelik bazı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Yabancılara Türkçenin öğretimi, dil öğretimi, dil yanlışlıkları

THE DIFFICULTIES THAT FOREIGN STUDENTS FACE WHILE LEARNING TURKISH AND SOME CERTAIN SUGGESTIONS RELATED TO THESE

In this article the students from foreign countries have been classified into the groups by the geographical location of their native country and by the language they speak and after this the fundamental mistakes occurred during the learning process of the Turkish language have been stated. The causes of these mistakes have been presented in the suggestions looking toward the solution. Every language learner in the upper groups has specific mistakes and different difficulties during the learning of this language, for example, some have difficulty of understanding and writing (like Middle East and Arabian origin), others have difficulty of speaking (like Africa and Europe origin).

Keywords:

Teaching of Turkish to the Foreigners, Language teaching, Language misuses,

PDF

___

Akyol, A. (1990). Federal Almanya’daki Türk çocuklarının eğitimi. Ankara: MEB Yayınları.
Akyol, A. (2006). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
Ateş, A. (2000). Kazak ve Kırgız öğrencilerin Türkçe öğrenim başarıları ile Türkçeye karşı tutumlarının ilişkisi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Barın, E. (1998). Grameri Türkçe olan topluluklara Türkiye Türkçesinin öğretimi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara.
Brown, H. D. (2001). Teaching by principles. New York: Pearson Education Company.
Calp, M. (2005). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Kitabevi.
Demircan, Ö. (1990). Yabancı dil öğretim yöntemleri. İstanbul: Elif Kitabevi.
Deryakulu, D. (2001). “Sınıfta demokrasi”. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
Gözaydın, N. (1988). “Federal Almanya’daki Türk işçi çocuklarına Türkçe öğretimi”, Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı, 1–3 Ekim 1986, A. Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara, s. 187–197.
Gür, H. (1995). “Dil öğretim yöntemleri (5): Doğal yaklaşım”, Dil Dergisi, Sayı 38, Sayfa 24–35.
Güneş, F. (1997). Okuma-yazma öğretimi ve beyin teknolojisi. Ankara: Ocak Yayınları.
Güzel, A. (1988). “Almanya’daki Türk çocuklarına verilmesi gerekli Türk kültürü dersinin önemi”, Ankara Aydınlar Ocağı Dergisi, Ocak-Haziran, S. 1–2, s. 7–20.
Hengirmen, M. (1986). “Yabancılara Türkçe öğretimi”, Türk Dilinin Öğretimi Toplantısı 1–3 Ekim 1986, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları: 160, Ankara–1988, s. 229–249.
http://www.egitim.aku.edu.tr/gur2.htm
http://www.turkceogretimi.com/dil-ogretim-yontemleri/
http://www.dilbilimi.net/kuramlar.htm
http://www.edubilim.com/forum/ogretim_yontem_ve_teknikleri_tum_bilgilert14642 .0.html://www.dil-ogretim-yontemleri-yaklasim-ve-yontem-tartismasi.html
http://www.turkceogretimi.com/yabancilara-turkce-ogretimi/ural-dilleri- konusanlarin-turkce-ogrenmede-karsilastiklari-sorunlar.html
http://www.ihtiyacinne.com/icerik_resimleri/2620081025143150.pdf
Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sever, S. (1995). Türkçe öğretimi-Türkçe ve sınıf öğretmenleri için. Ankara: Engin Yayınevi.
Karadağ, Ö. (2003). “Türkçe eğitiminde anlatım tarzları”. Türklük Bilimi Araştırmaları, S. 13, Bahar, s. 79–91.
Kocaman, A. (1978). “Yabancı dil öğretim yöntemleri” . Genel Dilbilim Dergisi–2, Ankara, s.90.
Krashen, S. (1983). Principle and practice in second language acquisition. Oxford: Pergamon Press.
Krashen, S.D., Terrell, T. (1983). The natural approach. New Jersey: Alemany Press.
Millî Eğitim Bakanlığı. (1982). Yurt dışındaki Türk işçi çocukları için Türkçe dersi programı. Ankara.
Özbay, M. (2005). Bir dil becerisi olarak dinleme eğitimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Özbay, M. (2007). Türkçe özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2008). Türkçe özel öğretim yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
Sever, S. (1997). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Tosun, C. (2006). Yabancı dil öğretim ve öğreniminde eski ve yeni yöntemlere yeni bir bakış. Journal of Arts and Sciences, Sayı:5, Mayıs.
Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.
Yasa, İ. (1979). Yurda dönen işçiler ve toplumsal değişme. Ankara.