ÖĞRETMENLERİN ÖZYETERLİLİK ALGILARININ ÇEVRİMİÇİ ÖĞRENMEYE YÖNELİK HAZIRBULUNUŞLULUKLARI İLE İLİŞKİSİ

Bu araştırmanın amacı; ortaokul ve liselerde görev yapan öğretmenlerin özyeterlilik algıları ile çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Araştırmanın örneklemini 2016-2017 eğitim-öğretim yılında Bursa İl merkezi ve ilçelerinde görev yapmakta olan 397 öğretmen oluşturmaktadır. Öğretmenlerin özyeterlilik algılarını belirlemek için “Öğretmen Özyeterlilik Ölçeği”, çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk düzeylerini belirlemek için ise “Çevrimiçi Öğrenmeye Yönelik Hazırbulunuşluluk Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma bulguları, öğretmenlerin özyeterlilik algıları ile çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk düzeyleri arasında pozitif bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Öğretmenlerin özyeterlilik algıları yaş değişkenine göre disiplin, eğitim-öğretim süreci ve sınıf yönetimi alt boyutları ile toplam öğretmen özyeterlilik boyutunda farklılık göstermektedir. Öğretmenlerin özyeterlilik algıları cinsiyet değişkenine göre yalnızca sınıf yönetimi alt boyutunda farklılık göstermektedir. Öğretmenlerin özyeterlilik algıları öğretmenlik hizmet süresi değişkenine göre ise disiplin, eğitim-öğretim süreci ve sınıf yönetimi alt boyutları ile toplam öğretmen özyeterlilik boyutunda farklılık göstermektedir. Öğretmenlerin çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk düzeyleri yaş ve cinsiyet değişkenine göre yalnızca bilgisayar/internet özyeterliliği alt boyutunda farklılık göstermektedir. Öğretmenlerin çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk düzeyleri öğretmenlik hizmet süresi değişkenine göre ise bilgisayar/internet özyeterliliği, öğrenici kontrolü ve çevrimiçi iletişim alt boyutlarında farklılık göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

Öğretmen, Ortaokul, Lise, Özyeterlilik, Çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluluk

THE RELATIONSHIP BETWEEN TEACHERS SELF-EFFICACY SENSE AND THEIR LEVEL OF READINESS FOR ONLINE LEARNING

The purpose of this study is to examine the relationship between teachers’ self-efficacy sense and their level of readiness for online learning. The research is in relational screening model. The sample of the study consists of 397 teachers at different districts and center of Bursa during the Academic year of 2016-2017. To determine teachers’ self-efficacy sense, “Teacher Self Efficacy Scale”, to determine their level of readiness for online learning, “Readiness for Online Learning Scale” were used. The research findings show that there is a positive relationship between self-efficacy senses and readiness for online learning levels. Senses of teachers’ self-efficacy varies according to the age variable for total self-efficacy attitude with discipline, during the education and classroom management sub-dimensions. According to the gender variable only classroom management sub-dimension varies for the levels of teachers’ self-efficacy senses. Senses of teachers’ self-efficacy varies according to the period of service variable for total self-efficacy attitude with discipline, during the education and classroom management sub-dimensions. Teachers’ readiness for online learning levels vary according to the age variable for only computer/internet efficacy sub-dimension. According to the gender variable only computer/internet efficacy sub-dimension varies for teachers’ readiness for online learning levels. Teachers’ readiness for online learning levels vary according to the period of service variable for computer/internet efficacy, control of learner and online communication sub-dimensions.

Keywords:

Secondary school, High school, Teacher, Self-efficacy, Readiness for online learning,

PDF

___

Ada, S. ve Baysal, Z. N. (2013), “Öğretmen Yeterlilikleri ve Adaylık Eğitimi”, Pedagojik-Androgojik Formasyon ve Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme, Ankara: Pegem Akademi.
Alsancak Sarıkaya, D. ve Yurdugül, H. (2016), “Öğretmen Adaylarının Çevrimiçi Öğrenme Hazır Bulunuşluluk Düzeylerinin İncelenmesi: Ahi Evran Üniversitesi Örneği”, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 185-200.
Balcı, A. (2001), Sosyal Bilimlerde Araştırma; Yöntem, Teknik ve İlkeler, Ankara: Pegem Akademi.
Bardakçı, S. ve Keser, H. (2017), “Eğitimde BİT Entegrasyonu Uygulamaları”, Bilişim Teknolojilerinin Eğitime Entegrasyonu, Ankara: Nobel Akademik.
Barut, E. (2011), “İlköğretim II. Kademe Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Özyeterliliklerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi (Ankara İli Örneği)”, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
Bozkurt, A. (2014). “Öğrenen Örgütler”, Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar Uygulamalar ve Sorunlar, (Edt. Elma, C. ve Demir, K). Ankara: Anı Yayıncılık.
Ercan, O., Sağır, M., Mutluay, Y., Şimşek, M., Başaran, A. R., Baysal, S. ve Doğruluk, S. (2017), “Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Eğitim Teknolojisi Standartlarına Yönelik Öz-Yeterlik Algıları ile E-Öğrenme Ortamlarına Yönelik Sosyal Bulunuşluk Düzeylerinin İncelenmesi”, 11. Uluslararası Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu, Bildiri Özeti.
Harman, G. ve Çeliker, D. (2012), “Eğitimde Hazır Bulunuşluğun Önemi Üzerine Bir Derleme Çalışması”, Journal of Research in Education and Teaching, 1(3), 147-156.
Hashim, H. ve Tasir, Z. (2014), “E-Learning Readiness: A Literature Review”, International Conference on Teaching and Learning in Computing and Engineering, Doi: 10.1109/LaTiCE.2014.58.
Henson, R. K. (2001). “Teacher Self-Efficacy: Substantive Implications and Measurement Dilemmas”, University of North Texas, Teacher Efficacy Research, 1-24.
Hsiao, H., Chang, J., Tu, Y. ve Chen, S. (2011), “The Impact of Self-efficacy on Innovative Work Behavior for Teachers”, International Journal of Social Science and Humanity, 1(1), 31-36.
Huber, M. J., Fruth J. D., Avila-John, A. ve López-Ramírez, E. (2016). “Teacher Self-Efficacy and Student Outcomes: A Transactional Approach to Prevention”, Journal of Education and Human Development, 5(1), 46-54.
Karasar, N. (2014), “Bilimsel Araştırma ve Eğitimine Toplu Bakış”, Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Akademik.
Karslı, M. D. ve Güven, S. (2011), “Öğretmen Yetiştirme Politikaları”, Türkiye’de Öğretmen Yetiştirme, Pegem Akademi, Edt. Aynal Kilimci, S.
Kelekçi, H. ve Yılmaz, K. (2015), “Öğretmenlerin Pozitif Psikolojik Sermayeleri ile Yeterlik İnançları Arasındaki İlişki”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 992-1007.
Koç, C. (2013), “Sınıf Öğretmenlerinin Öz Yeterlik Algıları ve Yapılandırmacı Öğrenme Ortamı Oluşturma Becerilerinin İncelenmesi”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, s.1, 240-255.
McBryde, F. (2013), “Teacher self-efficacy and teacher practice: An exploration of existing research and dynamics of teacher self-efficacy in the Philosophy for Children classroom”, Newcastle University School of Education, Communication and Language Sciences, Doktora Tezi.
Oğuz, A. (2009), “Öğretmen Adaylarının Öğretmen Öz Yeterlik İnançlarının İncelenmesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, s.24, 281-290.
Önal, N. ve İbili, E. (2017), “E-Öğrenme Ortamları”, Eğitimde Bilişim Teknolojileri, (Edt. Şahin, S.). Pegem Akademi,
Sancar, R. ve Deryakulu, D. (2017), “Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin Bilgisayar Öğretmenliği Öz-Yeterlik İnançları ile Çevrim İçi Teknolojilere Yönelik Öz-Yeterlik İnançları Arasındaki İlişki”, 11. Uluslararası Bilgisayar Ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu, Bildiri Özeti.
Tabancalı, E. (2014). “Değişim Yönetimi”, Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar Uygulamalar ve Sorunlar, (Edt. Elma, C. ve Demir, K). Ankara: Anı Yayıncılık.
Tekinarslan, E. (2008), “Eğitimciler İçin Temel Teknoloji Yeterlikleri Ölçeğinin Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 186-205.
Tsai, C., Chuang, S., Liang, J. ve Tsai, M. (2011), “Self-efficacy in Internet-based Learning Environments: A Literature Review”, Educational Technology & Society, 14(4), 222-240.
Üstüner, M., Demirtaş, H., Cömert, M. ve Özer, N. (2009), “Ortaögretim Ögretmenlerinin Öz-Yeterlik Algıları”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Egitim Fakültesi Dergisi, s.17, 1-16.
Yakın, İ. ve Tınmaz, H. (2013), “Uzaktan Eğitimde Önemli Bir Boyut: Öğretmen Adaylarının E-Hazır Bulunuşlukları”, XV. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
Yılmaz, K. ve Çokluk Bökeoğlu, Ö. (2008), “İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Yeterlik İnançları”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(2), 143-167.
Yeşilyurt, E. (2013), “Öğretmen Adaylarının Öğretmen Öz-Yeterlik Algıları”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(45), 88-104.
Yurdugül, H. ve Demir, Ö. (2016), “Öğretmen Yetiştiren Lisans Programlarındaki Öğretmen Adaylarının E-öğrenmeye Hazır Bulunuşluklarının İncelenmesi: Hacettepe Üniversitesi Örneği”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Doi: 10.16986/HUJE.2016022763.