___

• Adıgüzel, S. (2007). İlköğretim okul müdürlerinin deprem ile ilgili kriz yönetimine ilişkin yeterlilikleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Alpago, H., & Alpago, D. O. (2020). Korona virüs ve sosyoekonomik sonuçlar. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 8, 99-114.
• Arslan, P. (2015). Kriz iletişimi yönetimi, sosyal medya ve liderlik: Baltımore olaylarında Barack Obama ve Hillary Clinton’ın twitter mesajlarına dair bir inceleme. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 49(2), 15-30.
• Aydın, A. R. (2009). Öğretmen öğrenci ilişkilerinde empati ve öğretmenlerin rol modelliği. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, IX (4), 75-84.
• Aykaç, B. (2001). Kamu yönetiminde kriz ve kriz yönetimi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(2), 123-132.
• Balaban, S., (2018). Kriz yönetiminde liderlik ve liderlik özelliklerinin kriz yönetimi üzerindeki etkisi üzerine bir araştırma. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), İstanbul Gelişim Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231-274.
• Baltaş, Z. (2009). Krizde fırsatları görmek: Yöneticiler için krizde yönetim el kitabı (5.baskı), İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Barth, R. S. (2006). Improving relationships within the schoolhouse. Educational Leadership, 63(6), 8-13.
• Başaran, M., & Aksoy, A. B. (2020). Anne-babaların korona-virüs (COVID-19) salgını sürecinde aile yaşantılarına ilişkin görüşleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 13(71), 668-678.
• Başkale, H. (2016). Nitel araştırmalarda geçerlik, güvenirlik ve örneklem büyüklüğünün belirlenmesi. DEUHFED, 9(1), 23-28.
• Can, H. (1999). Organizasyon ve yönetim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Collins, K. M. T., Onwuegbuzie, A. J., & Jiao, Q. G. (2006). Prevalence of mixed-methods sampling designs in social science research. Evaluation & Research in Education, 19(2), 83-101.
• Creswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. California: Sage Publications.
• Creswell, J. W. (2013). Qualitative ınquiry and research design: Choosing among five approaches (3rd edition). California: SAGE Publication.
• Cullinane, C., & Montacute, R. (2020). COVID-19 and social mobility impact brief# 1: School shutdown. Sutton Trust. Retrieved on September 1, 2020 from https://core.ac.uk/download/pdf/305121045.pdf.
• Çınar, O. (2010). Okul müdürlerinin iletişim sürecindeki etkililiği. Sosyal Bilimler Dergisi, 26, 267-276.
• Çınkır, Ş., & Çetin, S. K. (2010). Öğretmenlerin okullarda mesleki çalışma ilişkileri hakkındaki görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 16(3), 353- 371.
• Demir, Ö. (2008). İşletmelerde kriz yönetimi ve Ortadoğu sanayi ve ticaret merkezindeki (OSTİM) küçük ve orta ölçekli işletmelerin krize hazır olma durumlarına ilişkin bir araştırma. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Demirtaş, H. (2000). Kriz yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(23), 353-373.
• Doğan, E., & İmamoğlu, O. (2020). Üniversite eğitimi alan öğrencilerin korona virüs salgını sürecinde sabır eğilimlerinin araştırılması. Electronic Turkish Studies, 15(4).
• Erdoğan, İ. (2012). Eğitimde değişim yönetimi. (Üçüncü Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Erkan, S. (1996). Krize müdahale planı. Eğitim Yönetimi Dergisi, 2(4), 547-554.
• Faulkner, B. (2001). Towards a framework for tourism disaster management. Tourism Management, 22 (135- 147).
• Filiz, E. (2007). Kamu yönetiminde kriz yönetimi. İstanbul: Alfa Akademi Basım Yayım.
• Gül, A. (2010). İstanbul ilinde üç farklı statüdeki hastanede çalışan hemşirelerin kriz ile karşılaşma durumları, kriz yönetimine bakışı ve kişilik özellikleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Gümüşeli, A. İ. (2004). Ailenin katılım ve desteğinin öğrenci başarısına etkisi. Özel Okullar Birliği Bülteni, 2(6), 14-17.
• Hatipoğlu, A., & Kavas, E. (2016). Veli yaklaşımlarının öğretmen performansına etkisi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırma Dergisi. 5(4), 1012-1034.
• Heller, R., & Hindle, T. (1998). Essential manager’s manual. New York, NY: DK Publishing
• İbrahimoğlu N. (2011). İşletmelerde liderlik ve kriz yönetimi ilişkisi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(2), 731 -747.
• İmamoğlu, O., & Doğan, E. (2020). Korona virüs salgınının öfke düzeyleri üzerine etkisinin bazı parametrelere göre araştırılması. Electronic Turkish Studies, 15(4).
• Jones, D. S. (2020). History in a crisis—lessons for Covid-19. New England Journal of Medicine, 382(18), 1681-1683.
• Kaplan, B. (2006). Kriz döneminde transformasyonel lider davranışlarının işletme performansı bağlamında fırsat yönetimine etkisi: bankacılık sektöründe bir uygulama. (Yayınlanmış yüksek lisans tezi),, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
• Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştirma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 62-80.
• Kash, T., Darling, J.R. (1998). Crisis management: Prevention,diagnosis and intervention. Leadership & Organization Development Journal, 19(4), 179-186.
• Kırmızıgül, H. G. (2020). COVID-19 salgını ve beraberinde getirdiği eğitim süreci. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 283-289.
• Landier, A., & Thesmar, D. (2020). Earnings expectations in the covid crisis. National Bureau of Economic Research, 107, 785-787.
• Lourenco, S. F., & Tasimi, A. (2020). No participant left behind: conducting science during COVID-19. Trends in Cognitive Sciences, 24(8), 583-584.
• Masonbrink, A. R., & Hurley, E. (2020). Advocating for children during the COVID-19 school closures. Pediatrics, 146(3), 1-10.
• Maya, İ. (2014). Kamu ilkokullarında yöneticilerin sergiledikleri kriz yönetimi beceri düzeylerine ilişkin öğretmen görüşleri. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(23), 209-235.
• Onwuegbuzie, A. J., & Leech, N.L. (2007). A Call for qualitative power analyses. Quality & Quantity, 41, 105-121.
• Özdem, G. (2010). Kriz yönetimi. Yönetimde yeni yaklaşımlar. (Ed: H.B, Memduhoğlu ve K, Yılmaz). Pegem Akademi: Ankara.
• Özer, M. (2020). Educational policy actions by the ministry of national education in the times of COVID-19 pandemic in Turkey. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1124-1129.
• Patton, M.Q. (2015). Qualitative research and evaluation methods. ıntegrating theory and practice. California: Sage Publications.
• Pira, A., Sohodol, Ç. (2004). Kriz yönetimi, halkla ilişkiler açısından bir değerlendirme. İstanbul: Gelişim Yayıncılık A.Ş.
• Ramsetty, A., & Adams, C. (2020). Impact of the digital divide in the age of COVID-19. Journal of the American Medical Informatics Association, 27(7), 1147-1148.
• Rapanta, C., Botturi, L., Goodyear, P., Guàrdia, L., & Koole, M. (2020). Online university teaching during and after the Covid-19 crisis: Refocusing teacher presence and learning activity. Postdigital Science and Education, 2(3), 1-23.
• Reichardt, C. S. & Rallis, S. F. (1994). The qualitative-quantitative debate: New perspectives. New Directions For Program Evaluation, 61, 1-98.
• Shenton, A. K. (2004). Strategies for ensuring trustworthiness in qualitative research projects. Education for Information, 22(2), 63-75.
• Soysal, A., Paksoy, H. M., & Özçalıcı, M. (2011). Kriz yönetiminde liderlik yeteneğinin bazı demografik değişkenler açısından incelenmesi. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(1), 222 248.
• Şenkal, H., & Ocak, M. (2020). Liderlik tiplerinin örgütlerin kriz algılama ve krizle başa çıkma stratejileri üzerine etkisi. Uluslararası İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 6(1), 6-22.
• Tay, L., & Jebb, A. (2017). Scale development. The SAGE encyclopedia of industrial and organizational psychology. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Telli, S. G., Altun, D. (2020). Coronavirüs ve çevrimiçi (online) eğitimin önlenemeyen yükselişi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3(1), 25-34.
• Tuğcu, Ş. T. (2004). Kriz yönetiminde liderlik kavramının önemi. Selçuk İletişim, 3, (2), 16-22.
• Tutar, H. (2000). Kriz ve stres ortamında yönetim. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel biraraştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 6(4), 543-559.
• Tüz, M. V. (2001). Kriz ve işletme yönetimi. İstanbu: Alfa.
• Ulutaş, S. (2010). Kriz yönetimi ve dönüşümcü liderlik. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Uzman, Z. (2019). İlkokul yöneticilerinin algılanan iletişim becerileri ile sınıf öğretmenlerinin örgütsel sessizlik düzeyleri arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Van Lancker, W., & Parolin, Z. (2020). COVID-19, school closures, and child poverty: A social crisis in the making. The Lancet Public Health, 5(5), 243-244.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, N. A. (2020). Yükseköğretim kurumlarında COVID-19 pandemisi sürecinde uygulanan uzaktan eğitim durumu hakkında öğrencilerin tutumlarının araştırılması: Fizyoterapi ve rehabilitasyon bölümü örneği. Necmettin Erbakan Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 3(1), 15-20.