Öğretim Tasarımında Bir Model: Dick&Carey&Carey

Öz Öğretim Tasarımı; ihtiyaç analizi, geliştirme, değerlendirme, uygulama, materyal kullanımını içeren sistemli öğretim planlaması (Dick, Carey ve Carey, 2001) ya da öğrenci özellikleri, işlem analizi, öğretim amaçları, içerik sıralaması, öğretim stratejileri, öğretim iletimi, öğretim uygulaması, değerlendirme araçları ve öğretim problemleri ile ilgilenen öğretimin sistemli olarak planlaması olarak tanımlanabilir (Morrison, Ross ve Kemp, 2004). Bu çalışmada öğretim tasarımı modellerinden Dick, Carey ve Carey tarafından geliştirilmiş öğretim tasarımı modeli, öğretim tasarımı basamaklarından, tasarım, analiz, geliştirme ve değerlendirme boyutlarına uygun olarak açıklanmıştır. Dick, Carey ve Carey  (2001) öğretim tasarımını yemek kitabına benzetmiş, “kendi mutfağınız, kendi malzemeleriniz ve kendi kişisel dokunuşlarınızla kendinize özgü bir ürün ortaya çıkarırsınız” örneğini vererek aslında davranışçı kurama dayandırılarak oluşturulan bu modelin yapılandırmacı kuramla olan ilişkisine de dikkat çekmiştir. Başka bir ifadeyle Dick, Carey ve Carey Modeli, öğretim tasarımı çalışmaları, teori ve uygulamada geliştikçe, farklı kuramsal temellerden faydalanır hale gelmiştir. Kapsamlı ve sistematik bir model olan Dick, Carey ve Carey öğretim tasarımı modeli bilgisayar destekli eğitimden, web sitesi hazırlamaya, kısa dönemli eğitimlerden, günlük hayatta farklı üniversitelerin ve sivil toplum örgütlerinin çalışmalarına kadar oldukça geniş bir bağlamda kullanılmaktadır. 

___

Altalib, S. Tollet, M.Y. (2005) ‘Healthy Families Georgia Information System’ http://www.saif-web-design.com/edit6170/dick-carey-carey-model.html

Akgün, Ö. (2002). “Öğretim Tasarımının Kurtarılmaya İhtiyacı Var mı?” Eğitim Bilimleri ve Uygulama. Vol:1 ss.133-143.

Dick, W. & Carey, L.& Carey, O.J. (2001). The Systematic Design of Instruction. Newyork: Longman

Doğan, H. (1997). Eğitimde Program ve Öğretim Tasarımı, Ankara: Önder Matbaacılık.

Gagnè, R. (1985). The Conditions of Learning (4th ed.). New York: Holt, Rinehart & Winston.

Gagnè, R. M., Briggs, L., & Wager, W. W. (1992). Principles of Instructional Design. Fort Worth. Texas: Harcourt, BraceJovanovich.

Gürol, M. ve Atıcı, B. (2001). “Nesnelci Öğretim Yaklaşımlarından Oluşturmacı Öğrenme Yaklaşımlarına Doğru İnternet Tabanlı Uzaktan Eğitime Yönelik Gelişimsel Bir Model önerisi” Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Bildiriler Kitabı. Ankara. ss. 177-183.

İpek, İ (2002). “Bilgisayarla Öğretimde (BÖ) Temel Kavramlar: Tasarım, Uygulama ve Yöntemler için Çerçeve Model” Anadolu Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Sempozyumu, Eskişehir 23-25 Mayıs 2002.

Jonassen, D. (tarihsiz) “There is no need to reclaim the fiel of ID: It’s just growing. Division of Instructional Development Newsletter.” www.ittheory.com/jonessen 1. htm. (2008).

Kemp E. J. ve Morrison R. G. (2004), Designing effective instruction. USA: Macmillan College Publishing Company.

Merill, D. Drake, L. Lacey, M. Pratt, J. (1996). “Reclaiming Instructional Design.“ Educational Technology, Vol: 36 ss. 5-7.

Pembrook, C. (2001). Instructional Design Definitions and Theory: EDIT 226- Fall 2001 Lecture notes, [Online]. http://sweeneyhall.sjsu.edu/depts/it/foothill226/edit226co/EDIT%20226%20Greensheet.html

Reigeluth, C.M. (1983). Instructional Design Theories and models: An overview of their current status. USA: Lawrance Erlbaum Associates, Inc.

Smith, P.L. & Ragan, T. J. (1999). Instructional Design. USA: John Wiley & Sons, Inc.

Sweetin, J. (2005) ‘Instructional Design Basics’ Pitt Community College www.pittcc.edu/lti/Instructional_Design_Basics_Instructor_Guide.pdf